De consensus over de oplossing voor de crisis is: rechtstreekse opkoop van obligaties door de ECB, herkapitalisatie van de banken en eurobonds. Deze oplossing is onmogelijk omdat Hollande niet bereid is om enige politieke toegevingen te doen en blijft hameren op een blanco cheque van Duitsland.

De aankomende Europese top van later deze week zal weinig opleveren volgens de Wall Street Journal. De conventionele wijsheid duidt met een beschuldigende vinger ‘Madame Non’ Merkel aan, die politieke unie eist in ruil voor mutualisering van de schulden.

Het idee dat de eurozone de schulden kan collectiviseren zonder een akkoord over een politieke unie blijft nochtans een gevaarlijke illusie. Want een fiscale en bankenunie zonder politieke unie zou de oorspronkelijke fouten van de monetaire unie nog vermenigvuldigen.

Het ware obstakel voor een oplossing van de crisis is volgens de Amerikaanse krant dan ook Frankrijk. Parijs is altijd al tegen de overdracht van soevereiniteit naar Brussel geweest. Als gevolg hiervan werd de eurozone een club van soevereine staten met limieten op de fiscale excessen van de individuele staten.

Die limieten werden echter totaal genegeerd en net dat veroorzaakte de mislukking van het huidige model van monetaire unie. Als Frankrijk nu gelooft dat de oplossing voor de crisis een monetaire unie met gemeenschappelijke verantwoordelijkheid voor de schulden inhoudt, dan volgt daaruit dat er ook meer politieke beslissingen gemeenschappelijk moeten worden gemaakt.

Blanco-cheques, of ze nu van de ECB of van bailoutfondsen komen, doen niets behalve tijd winnen, tijd die toch niet wordt besteed met het aankaarten van de fundamentele oorzaken van de crisis: inflexibele arbeidsmarkten, inefficiënte bureaucratieën en onbetaalbare welvaartstaten.

Daarbovenop houdt het geen steek voor Duitsland om akkoord te gaan met mutualisering van de schulden zolang de politieke situatie dysfunctioneel blijft. Van echte besparingen of hervormingen is amper sprake, terwijl steeds radicalere kandidaten worden verkozen over heel Europa.

Enkel een robuust mechanisme dat landen verplicht om de structurele problematiek van hun systemen aan te pakken – een politieke unie dus – zou Duitsland zo ver kunnen krijgen om opnieuw de rekening te betalen. Omwille van zijn verzet hiertegen is Frankrijk het grootste obstakel voor een realistische oplossing voor de crisis.