In het tijdschrift Tiecelijn (nr. 3 van september 2005) publiceerde Rik Van Daele het resultaat van een jarenlange speurtocht naar Willem (De robotfoto van de Reynaertdichter. Bricoleren met de overgeleverde wrakstukken: 'cisterciënzers', 'grafelijke hof en 'Reynaert-materie'). Willem is iemand die het Frans als 'vertaler' uitstekend beheerst, die Latijn kent, net als het middeleeuwse recht. Hij is iemand met een fantastische pen, scherp en subtiel met dubbele betekenissen (niet zelden met seksuele ondertoon), een vat vol retorische trucs: een kenner van de conventies van het literaire genre dat hij beoefent. Willem is een man van de wereld, een erudiet auteur met een grote literaire begaafdheid. Hij is satiricus en cynicus. Hij stelt de menselijke hypocrisie zo scherp aan de kaak dat hij - in zijn dierenverhaal - de allerhoogsten aanpakt en onteert. Het dierenverhaal wil hic et nunc het publiek aanspreken, bij de keel grijpen, in de leugen betrekken. Hij liegt o.a. door gebruik te maken van plaatsnamen (de waarheid als leugen). Binnen het dierenverhaal delen auteur en publiek een gemeenschappelijk kader. Willem en zijn publiek kunnen Belsele, Hijfte, Absdale, Elmare, Hulsterlo en Krieke-putte plaatsen.
Van Daele verkiest als "best geschikte" kandidaat Reynaertauteur Willem van Boudelo. Deze cisterciënzerlekenbroeder of convers en gemandateerd klerk van de gravinnen Johanna en Margareta van Constantinopel (vanaf 1244), verschijnt in totaal in minstens 22 teruggevonden documenten als financieel expert, bemiddelaar, getuige en verkoper van grafelijke gronden. Hij was afkomstig uit het Gentse stadspatriciaat. In 1234 nam hij reeds een verantwoordelijke functie waar. Wellicht behoorde hij ook tot de grafelijke rekendienst. Hij zorgde ervoor dat Boudelo in Gent in 1255 een refugium kon verwerven. Hij overleed vóór juli 1261. Het meest opvallende document over Willem is te vinden in de Statuta van het Generaal Kapittel van de cisterciënzers uit 1252. Hierin lezen wij:
Broeder Willem, lekenbroeder van Boudelo, over wie vele bezwaren aan het Generaal Kapittel vermeld werden, zal onbedingd naar zijn klooster teruggeroepen worden, tenzij hij verder bij de edele vrouwe, de gravin van Vlaanderen, moet blijven, maar hem zullen dan slechts die werkzaamheden opgedragen mogen worden die de eer der Orde niet in diskrediet brengen en hij zal niet voor anderen een steen des aanstoots of een bron van ergernis worden.
Mogelijkerwijze hield de veroordeling verband met zijn literaire activiteiten, met het bekritiseren van de medemens via dieren-verhalen, met het schaamteloos laten castreren van de dorpspastoor, met erg dubbelzinnig taal- en beeldgebruik. Paste dit wel voor iemand in zijn functie? Ligt hierin misschien een reden dat wij van het grote literaire genie Willem na de Reynaert niets meer hebben vernomen ...?
