|
Brugge: cultuurhistorisch
Brugge heeft enkele belangrijke pleitbezorgers gehad in de (federale) regering. Ere-schepen van Brugge Andries Van den Abeele selecteerde: Jules Van Praet, Achille Van Acker en Jean-Luc Dehaene.
Achille Van Acker
Als kleine jongen (GDC) kende ik vrij vlug Achille Van Acker. Hij was vlak na de Tweede Oorlog al een bekende Bruggeling. Hij had het ver geschopt dank zij zijn werkkracht, zijn politiek instinct en dank zij de socialistische partij.
Thuis waren we niet socialistisch gezind, maar men maakte uitzondering voor Achille. Hij had immers veel gedaan voor de kleine man. Hij kwam een groot gezin (10 kinderen) en hij was betrouwbaar. Zijn rol in de Koningskwestie was verzoenend geweest, maar hij had de Koningskwestie niet kunnen vermijden. Daarvoor was Leopold III te eigenzinnig en zijn tegenstanders te scherp. Hij verwierf veel sympathie met zijn actie om de steenkoolproductie in België te verzekeren. Zo kreeg hij de bijnaam: Aziel Charbon. Wat tevens een verwijzing was naar zijn sappig Brugs-Frans.
Ooit was er in Brugge een grote 1 mei optocht om deze premier van België te vieren. Ik ging er naar toe, want ik wou hem van dichtbij zien. Ik herinner mij hem als een bompa: een monkellach, een buikje en vooral de twinkelende ogen achter dikke brilglazen. Toen zijn zoon Frank Van Acker burgemeester werd van Brugge – de eerste socialistische burgemeester van Brugge – vroeg een socialistisch voorman uit Antwerpen aan mij, geboren Bruggeling, om aan zijn zoon te vragen of hij geen pijp kon schenken. De Brugse burgervader keek me streng aan en zei: ‘Zeg aan … dat hij dit zelf moet komen vragen aan mij. En zegt daarbij dat hij geen pijp van mijn vader zal krijgen.’
Andries Van den Abeele “We gingen tweemaal per jaar met hem souperen in de 'Duc de Bourgogne', ter gelegenheid van de bijeenkomst van de Commissie van het stadsarchief en van die van de stadsbibliotheek, waarvan hij lid was.
Hij vertelde heel plezierig, hoewel nogal voorspelbaar: het waren steeds dezelfde 'anekdoten' en in dezelfde volgorde, zodat men ze na een paar keren bijna kon meezeggen. De gezelligheid was evenwel gegarandeerd.”
22-04-2020 om 14:57
geschreven door georgesdecorte
|
