Ik neem het ook vandaag over van mijn vrouw veronique,alvast bedankt aan de bemoedigde reacties,dat heeft ons deugdgedaan.Wat wij niet geschreven hebben is dat mijn vrouw geen 50 plusser is,ik wel ik ben zelfs 60 plusserzij is zelfs geen 40 plus,daarom dat wij zo op zoek zijn naar medepatienten.zij kan voor het ogenblik niets meer en als wij weggaan is het met de rolstoel,dat ze er slecht aan toe was wist ik ,ik heb haar zo leren kennen,nu ongeveer vier jaar,wij wonen 3 jaar1/2 samen en zijn op 6 mei 2006 gehuwd.Dus ik had wel een vermoeden waar ik voorstond,maar niet dat het allemaal zo snel zou gaan en dan bedoel ik hier wel haar ziekte,ze was namelijk tijdens ons samenzijn merkelijk verbeterd,maar dan kreeg ze die epelipsie aanvallen,sinsdien is ze terug in de toestand van vier jaar terug,ik heb vandaag met de behandelende geneesheer gesproken,die is nog steeds verwonderd dat zij er noch is,maar hij is zeker dat zij vanaf nu verder achteruit zal gaan.Dit wil ik niet laten gebeuren,ik zal dan ook alles doen wat in mij macht ligt,desnoods een buitenlandse dokter raadplegen,twee jaar geleden heb ik haar ook bij een andere arts gebracht,nadien heeft ze toch 18 maanden goedgeweest dus de artsen hier hebben geen hoop meer,ik geef de hoop niet op zij is noch veel tejong hiervoor.Ik ga Veronique nu tebed doen met de beste groeten van ons beiden. René en Veronique
