Dag 10 Steenwijk – ’t Harde

maandag 24-06-2024

Wanneer ik onze track op mijn roadboekje voor vandaag bekijk, ziet hij er helemaal anders uit dan de vorige dagen. Er is geen donker groen en of roze te bespeuren, dus ook geen bossen en heide! We moeten door een waterrijk landschap met veel laag gelegen weiden. Onze gastheer Peter heeft de tafel mooi gedekt en we genieten van het ontbijt, gelukkig heeft hij zijn jonge hond ergens opgesloten, wat een zalige rust. Onze pezige vriend, een prille zeventiger blijkt hier toevallig beland te zijn. Op een  van zijn tochten kwam hij in Steenwijk, zag het huis waar hij nu in woont te koop staan en is hier gebleven. Als ik hem vertel dat zijn huis een zekere architecturale waarde uitstraalt, is hij zeer vereerd. Hij komt zelfs met bewijzen dat het huis hiervoor bekend staat in de omtrek.

Om 10h nemen we afscheid van onze gastheer, we rijden nog eens door het centrum en verlaten de stad langs de vestingen richting Scheerwolde. We rijden bewust niet naar Giethoorn. Dit al te druk toeristisch overspoeld dorp ligt slechts enkele kilometers van onze route, maar we kennen de overdreven drukte. Het is hier net zoals bij ons in Brugge en willen deze massa toeristenstroom absoluut vermijden….

Langs een kanaal, het Steenwijkerdiep,  met veel yachting werven komen we in Scheerwolde. Dit dorp was een verblijfplaats voor polderarbeiders bij de veenafgraving. Nu zijn de gronden hier geschikt gemaakt voor de tuinbouw. We rijden iets verder in het Nationaal Park Weerribben Wieden. Een gebied waar eeuwenlang turf gewonnen werd. Men trok veen uit het water waardoor gaten ontstonden. Deze gaten noemt men weren. Naast die stroken lag het veen te drogen op hogere stroken legakkers, dit waren de ribben! En doorbroken ribben noemt men dan wieden met water !!!

Er zouden hier otters leven. Natuurlijk hebben wij die niet gezien. Wat wij wel duidelijk, al was het van ver konden spotten waren zilverreigers. Net voor het dorp Baarlo staat een plaat Muggenbeet. We vermoeden dat er  zich hier inderdaad veel muggen ophouden! Maar neen dit mini plaatsje van enkele huizen noemt zo. Dwars door de weilanden, met oneindig zicht over een landschap van breed water en wuivend riet komen we in Blokzijl. Blokzijl is een klein stadje in de kop van Overijssel. Door een doolhof aan straatjes en steegjes met kronkelende kanaaltjes, komen we aan een sluis. We worden tegengehouden, de sluismeesteres moet eerst een groep pleziervaartuigen doorlaten. Het is een erg gezellige boel we worden uitbundig door alle schippers en bemanning begroet en vriendelijk toegewuifd…..Hier kunnen automobilisten een voorbeeld aannemen ofwel “Een puntje aan zuigen” .

Het sterren restaurant “Kaatje bij de Sluis” is al ruim 45 jaar een culinaire ervaring waar gastronomie, gezelligheid en sfeer zich tot een bijzonder resultaat mengen. Driesterren kok Sergio Herman heeft hier zijn eerste opleiding gekregen.  Ik herken het Hotel-Restaurant “Kaatje bij de sluis” ook al is het meer dan 20 jaar geleden dat ik hier overnachtte en gesoupeerd heb. Olala waar is de tijd naartoe ?

Na 25km dokkeren we op de kinderkopjes Vollenhove binnen. Het is een kleine stad met een haventje en het lag vroeger aan het IJsselmeer. Na de inpoldering en het ontstaan van Flevoland is dat nu helemaal anders. Nu ligt  Vollenhove te midden van een rustige omgeving van water en groene landschappen. Je ziet nog duidelijk dat hier vroeger, denkelijk gedurende de Hanzeperiode, het stadje bloeide, er valt heel wat historie te zien. We rijden rond de haven en zien van ver dat er een dame een terras klaar zet. Dorst en goesting doet ons stoppen. We zijn de eersten en de waardin van Palingrokerij Konter roept ons binnen: “ Hier kan je alles bekijken en bestellen, ik breng  het op het terras”. Na enkele minuten komt ze met broodjes vers gerookte paling en maatjes met voor elk een flinke trappist. “Verleden jaar was hier een Vlaamse Filmploeg, ze spraken net zo’n taaltje zoals jullie”. Als wij haar vertellen dat wij ook te zien waren in een van de afleveringen van Arnoud Hauben, Herkent ze ons en zegt het tegen alle terrasgangers…  Straks moeten we nog handtekeningen uitdelen lachen wij haar toe! Liever maar bescheiden West-Vlamingen blijven zeker!

Palingrokerij Konter is in 1911 opgericht in Vollenhove aan de toenmalige Zuiderzee. Sindsdien wordt er al ambachtelijk paling en andere vis soorten gerookt en geleverd aan groot- en detailhandel. Wanneer we over de brug van het Vollerhovekanaal zijn, rijden we de jonge provincie Flevoland binnen. Het is ook de kleinste van de twaalf provincies. Flevoland bestaat uit de Noordoostpolder en de Flevopolder, beide ontstaan door drooglegging van delen van de voormalige Zuiderzee, met daarbinnen de voormalige eilanden Urk en Schokland. We blijven het kanaal volgen tot Kraggenburg.  Het is hier opvallend groen en net voor we afbuigen aan het Voorstersluisje, rijden we voorbij het “Rijksmonument Waterloopbos” dit is een historisch openlucht laboratorium waar honderden onderzoeken uitgevoerd zijn naar het gedrag van water. Er zijn zelfs restanten van het onderzoek naar de Deltawerken.

We hebben 40km op ons tellertje wanneer we over de brug van het Ketelmeer fietsen. Beneden ligt de stormvloedkering Ramspol , uniek in zijn soort. Het is de enige balgstuw ter wereld die als stormvloedkering dienst doet. De totale kering bestaat uit 3 balgen van een zwaar en zeer sterk rubberdoek, dat opgeblazen een barrière van 10 m hoog en 240 m lang vormt. Normaal ligt de balg in een soort bak op de bodem van het water, zodat de scheepvaart vrije doorvaart heeft. Door een natuurgebied van rietmoerassen en zandplaten komen we aan de monding van de rivier de IJssel.

Na IJsselmuiden zijn we plots aan de fameuze brug met de gouden wielen en rijden nu Kampen binnen. Hoog tijd voor koffie en een gebakje, menen we. Op de IJsselkade met zicht op de rivier genieten we in het zonnetje van een zalige rustpauze. Rustig willen we door het historische gedeelte van Kampen, een eeuwenoude Hanzestad, rijden. Langs monumentale mooie oude poorten zijn we in de binnenstad. Je kan hier blijven rondrijden, maar we moeten verder. Wanneer we een stadskaart raadplegen beseffen we dat Kampen feitelijk een eiland vormt. De stad wordt omringd door de IJssel, Kattendiep, Keteldiep, Reevediep en de randmeren: Vossemeer en het Drontermeer. Uniek wat hier allemaal ondernomen wordt tegen eventuele overstroming is de “Hoogwater Brigade”. Dit zijn 250 vrijwilligers uit Kampen die met mobiele onderdelen een waterkering bouwen.

We vervolgen onze route lans een lang gerekt meer het “Drontermeer” een  smal randmeer, dat is ontstaan bij de inpoldering van Oost-Flevoland.  Met een stralende zon rijden we Elburg binnen. Eén van Nederlands meest bezienswaardige Hanzesteden. Vroeger een bedrijvig vissersstadje aan de Zuiderzee. Vandaag de dag een toeristische site. We moeten, het kan ook niet anders te voet door de straatjes wandelen, wat een wandeldrukte….We krijgen er dorst van. Maar het is maandag en veel keuze is er niet, we wringen ons tussen kwetterende leeftijdsgenoten…..

een flinke trappist kan deugd doen.

We verlaten de drukte van de binnenstad langs een prachtige omwalling. Overblijfselen van de oude stadsmuur mogelijkse verdedigingswerken van toen Elburg nog een Hanzestad was. Vijf kilometer verder zijn we aan ons eindpunt voor vandaag ‘t Harde…..het was een flinke rit van 80km. We kronkelen door enkele groene dreven en staan plots voor ons overnachting adres. Maar hoe geraken we hier binnen. Alles is afgesloten, er is nergens een voordeur en of deurbel te bespeuren. Na een poosje wagen we het erop de poort te openen en via de tuin op de woning toe te stappen. Er is een zijdeur zonder bel…..na een tijdje kloppen komt  Marion openen. Wat afstandelijk krijgen we een mooi verzorgd en ruim achterliggend huis met keuken, zitruimte en slaapkamer ter beschikking. “Om 19h breng ik jullie avondmaal” krijgen wij te horen en ze verdwijnt terug in haar woning…..Zoiets zijn we helemaal niet gewoon bij Vrienden op de Fiets.

Ja en inderdaad stipt om 19h komt Marion met ons avondmaal, gelukkig hebben we in de loop van de dag goed gegeten, zo’n erg karige avondmaal, dat is ons nog nooit overkomen! Gelukkig is het maar voor één nacht, morgen beter toch !!!

Wanneer we nog wat in het zonnetje zitten te keuvelen, komt er plots een jonge heer op ons af. Grote verwondering het is Henrik Kos Radio-Podcastmaker van het Nederlands programma “Fietskriebels”. Ik had voor onze start ons programma doorgestuurd. Hij is ons,  gezien wij in zijn buurt kwamen,  komen opzoeken….Voor ons toch een echte aangename verrassing. De opname duurt meer dan één uur en is te beluisteren bij het openen onderstaande link:

https://drive.google.com/file/d/18N2sV5jK-zuMofJgOXlVo9cOhbjeZmAU/view?usp=drive_web

 Wat een avond …..we danken Henrik en zijn erg benieuwd! Een hele belevenis, hoog tijd om de bedjes op te zoeken. Slaapwel !

17-10-2024 om 18:54 geschreven door Via de la Plata

Dag 9 Zuidlaren – Steenwijk

zondag 23-06-2024

Vroeg uit de veren vandaag. Toch zijn we niet de eersten onze collega fietsers zijn al klaar. Het wordt een feestelijk ontbijt, wat worden we hier verwend door Corry. Er is echt van alles. We blijven maar aan de praat. Ons tafelgezelschap wil alles weten van onze vele fietstochten…..Wanneer ik onze vriend Fred het dagverslag Dag 8 Zuidlaren – Coevorden van onze Rond Nederlandtocht van maandag 15-06-2015 laat voorlezen, is hij uitermate vereerd. “Wat je me nu vraagt kan ik als geen anderé” lacht Fred. En ja als een volleerd Nederlands redenaar,  met toneel allures, luisteren we geboeid naar zijn poëtisch betoog. “ Als leraar Nederlands was dit indertijd mijn specialiteit” geeft hij grif toe….Ferdinand wilt niet onderdoen en geeft ons een amusant concert op zijn trekzak en nadien met de tuba. Wat een plezante bende hier geraken we met moeite weg! Toch moeten we de fietsen beladen en starten. Het afscheid valt iedereen erg zwaar. Heel lang worden we door ons gastenpaar uitgewuifd!

Van Zuidlaren volgen we richting Westlaren.  Door het bos van Slootsbergen rijden we over de Drentse Aa, een beek, richting Tynaarlo. Tynaarlo is een oud brinkdorp, dit betekend een kerk met daarrond huizen en boerderijen maar daar merken wij helemaal niets van. Na het dorp Vries belanden we opnieuw in een enorm bos. Het Langeloërduinenbos ligt in een gebied met hier en daar wat heide, plots zijn we in het plaatsje Norg. We rijden al kilometers aan een stuk door pure natuur, over smalle bospaadjes, door duinen en lage struiken. Echt zalig met dit aangenaam zonnetje en een heerlijke temperatuur.

Westervelde, dit is ook een klein esdorp met een driehoekige brink met veel bomen, hier zijn er zoals het hoort, wel enkele boerderijen rond te zien.  Na het kruisen van het Veenhuizerkanaal duiken we het Fochteloërveen binnen. Een goed bewaard natuurgebied met schitterende vergezichten. Wat is het rustig in dit pure natuurgebied. We lezen op een informatieplaat dat dit een hoogveengebied is met veel veenmossen en een tehuis voor zeldzame soorten dieren en planten, zoals de kraanvogels, en een sterk bedreigde vlindertje, het veenhooibeestje.

Wanneer we uit het bos van Ravenswoud komen rijden we voorbij de plaat Appelscha. Volgens aanduidingen zouden we nu in de uiterste zuidoostelijke hoek van Friesland zijn ! We hebben 35km op ons tellertje en krijgen dorst en honger, net over het kanaal vleien we ons neer op het zonneterras van eetcafé Hulst.  We zijn gelukkig als eersten aan de beurt en worden netjes bediend. Na enkel minuten wordt het terras door een grote groep E-bikers bezet. Het personeel kan de overrompeling onmogelijk bolwerken.  Wat een toestand!

Appelscha is een dorp in de gemeente Ooststellingwerf, de naam klink erg Fries. Het ligt ten zuidoosten van Drachten, tussen Oosterwolde en Dwingeloo. Hier zijn ze trots Fries te zijn overal hangt de vlag in de voortuin, met de blauwe en witte diagonale banen en de zeven rode blaadjes en geen hartjes. Eén kilometer verder duiken we opnieuw een bos binnen, iets verder komen we op een enorm heidegebied. Het Aekingerzand of Kale Duinen met het hoogste punt van Friesland. Op deze 20 meter hoge stuifduin staat een uitkijktoren nog eens 35m hoog.

We blijven op rustige zandpaadjes door de bossen en natuurgebieden rijden. Nu zijn we in de Friese Wouden dit is één van de grootste natuurgebieden van Nederland, met ruim 6000 hectare bos, heide, stuifzand en beekdalgraslanden.. Dit Drents-Friese Wold behoort tot de mooiste en belangrijkste natuurgebieden van Europa  en is daarom aangewezen als Natura2000 gebied. Na het dorp Wapse zijn we opnieuw in Drenthe en komen nu in het buurtschap Veldhuizen.  Een buurtschap is een huizengroep buiten de bebouwde kom van een dorp, meestal zonder kerk. In Vlaanderen is dit simpelweg een gehucht.

Toch koersen we nu al 10km door boerenland afgewisseld met kleinere bosjes tot we in Ooster- en Westerzand belanden. Er zijn geen deftige paden en toch wagen we het erop, de wandelpaadjes zijn uiterst smal en af en toe helemaal niet geschikt om te fietsen. Slijk en water doen ons meermaals afstappen toch  blijven we koppig doordraven. Wat verder is alles opgelost in het Holtingerveld  Hier liggen fietspaden, variërend van smalle schelpenpaden tot brede asfaltpaden. Onderweg liggen voldoende picknickplaatsen en bankjes

Langs een kaarsrecht pad bij Het Schier zien we nog een Hunebed in een zand-heide vlakte. Volgens aanwijzingen zou dit het meest zuidelijk gelegen hunebed zijn. Deze zandvlakte is ook een militair oefenterrein.

We naderen onze overnachtingsplaats en moeten vaststellen dag we bijna een gehele dag door bossen en heiden gereden zijn. Onvoorstelbaar als we bedenken dat dit bijna 75km aan een stuk is.

De GPS brengt ons zonder probleem in Steenwijk bij ons Vrienden op de Fiets adres. Het is even wachten tot Peter, onze gastheer tevoorschijn komt. We moeten onze fietsen door een al te weelderige tuin in de moeilijk te bereiken achter berging stallen. “We zullen eerst en vooral de dorst lessen”  zegt onze olijke vriend uitnodigend. Toch is het niet eenvoudig, wanneer we de pergola binnen stappen blijkt zijn jonge hond hier de absolute baas. Peter kan hem niet in bedwang houden en wij worden beiden heftig besprongen en overvloedig belikt…..Na enkele minuten lukt het onze vriend toch het jong en enthousiast beest in toom te houden. Het wordt nog een lange uitvoerige babbel met veel woorden en gebaren. We onthouden een ondeugende uitleg bij een van de schilderijen in de woonkamer. Het stelt “Het laatste avondmaal” voor, maar dan wel met, voor hem bekende dames in de plaats van de 12 apostelen. Onze vriend Peter heeft er zijn eigen humoristische bedenkingen bij!

Na een wasje en een plasje duiken we de stad binnen. Het is zondagavond en het stadje lijkt uitgestorven en leeg. Nochtans wordt Steenwijk als een charmante stad in de provincie Overijssel omschreven. Het zou een rijke geschiedenis en gezellige sfeer hebben. Daar merken wij op dit ogenblik bitter weinig van! Gelukkig vinden wij op de markt een zonnig en gezellig terras waar we uitvoerig buiten kunnen souperen. We zijn een week onderweg, het mag wel eens zeer uitgebreid zijn toch! En ja we worden zeer goed en verzorgd bediend het is er prima. Na nog een ijstoetje slenteren we naar onze slaapplaats. Wat moe maar tevreden na zo’n mooie dag kuipen we onder de lakens. Slaapwel!

14-10-2024 om 11:01 geschreven door Via de la Plata