|
TEVEEL
Eenzaam in gedachten verzonken
terwijl anderen lopen te pronken
denkt ze aan die nare tijd
waarvan ze nu is bevrijd
Vechtend tegen innerlijke pijnen
die hardnekkig staande blijven
ze voelt hoe geest en lichaam
met elkaar samen gaan
ze vecht tegen de tranen
begint zich te schamen
voelt zich lui en loom
als het ware een nare droom
in het vorige leven teveel gegeven
doet nu haar lichaam beven
het ontbreekt nu de nodige kracht
nooit gedacht, nooit verwacht
ze heeft naar nieuw leven gegrepen
waar ze eindelijk wordt begrepen
die bewaarengel dankbaar indachtig
verfoeit ze haar verminderde krachten
haar lichaam wil niet meer mee
bedenkt ze bij een kopje thee
ze haat het om te falen
en wil de eindmeet halen
Ze wil nog zoveel liefde geven
het weinige met anderen delen
maar haar gemoed is verstoord
volledig, totaal ontspoord
VICKY
|
Dagboek der Hersenspinsels
