Om de vele vrienden te plezieren heb ik besloten een blog te maken van onze reis naar Nepal. Wij, dat zijn Jan, Pieter en Vic. Normaal had Jaak ook erbij moeten zijn, maar om familiale redenen heeft hij begin september moeten afzeggen.Zo is Pieter dan in zijn plaats gekomen.
De organisatie
De reis vond plaats van 13 oktober tot 2 november 2005. Voor de organisatie ervan zijn we te rade gegaan bij Vreemde Kontinenten, Zuiderhuis, Gent.In overleg met hen hebben we een eigen programma uitgewerkt. In Nepal konden we een beroep doen op de diensten van All Nepal Trekking voor het vervoer, de gids en de sherpa. De vliegtuigtickets hebben we in januari 2005 geboekt bij Joker (Austrian Airways).
De voorbereiding
Vooraf hebben we heel wat literatuur doorgenomen en veel websites bezocht. In Nepal zelf hebben we ons laten inspireren door de reisgids van Lonely Planet. Tegen hepatitis A en B en tegen tyfus hebben we ons laten inenten. Dat is niet verplicht maar wordt wel aangeraden. Verder hadden we een hele doos medicamenten meegenomen tegen gebeurlijke ongemakken zoals diarree, maar gelukkig hebben we ze niet eens hoeven open te doen.
Appreciatie en advies
Onze Nepalreis was een unieke belevenis. Nepal is een prachtig land , met een rijk cultureel verleden, de bergen zijn betoverend mooi en de Nepalezen zijn zeer vriendelijk.
Voor wie eraan denkt naar Nepal te reizen kan het volgende van pas komen : je moet het ook zonder ons westerse comfort kunnen stellen wie de bergen in wil, moet fysiek in orde zijn een positieve ingesteldheid t.o.v. een andere cultuur is zeer wenselijk van de politieke spanningen hebben we buiten de talrijke militaire wegcontroles niets gemerkt ook van de maoïsten hebben wij persoonlijk geen hinder ondervonden.
Ons programma
donderdag 13 oktober 2005
Om 7.35 uur zijn we vanuit Brussel vertrokken naar Wenen vanwaar we na een tussenstop van 50 min. vertrokken naar Kathmandu (KTM). De vlucht verliep vlot, aan boord van het vliegtuig kregen we voldoende eten en drinken. Aankomst in Ktm om 21.58 uur(vier uur tijdsverschil). Het aanschaffen van een visum nam heel veel tijd in beslag. Kosten 30 US dollar. Bij het verlaten van de luchthaven stond Krishna ons op te wachten met een bordje van Vreemde Kontinenten. In een klaarstaand minibusje ging het naar ons hotel in Thamel in het centrum van de stad. Naam van het hotel : Hotel Thamel (wel erg origineel !) Na een verfrissing aangeboden door Krishna konden we naar onze kamer voor drie personen.Volgens onze normen 2 sterren.
Vrijdag 14 oktober 2005
Het belooft een zweethete dag te worden.
Ontbijt in het hotel : American breakfast (fruitsap, thee, havermoutpap, twee eieren, toast en confituur)
Vandaag gaan we op verkenning in Thamel, het toeristische winkelcentrum bij uitstek. De veel te enge winkelstraatjes kunnen de massa's mensen en voertuigen nauwelijks slikken. Het krioelt er van opdringerige handelaars in hun kleine winkeltjes, souvenirverkopers, toeristen, toeterende taxi's, bellende riksja's, gehaaste motorfietsers. Wat een drukte ! Maar merkwaardig genoeg geen ongevallen en geen agressie. En het stinkt er : uitlaatgassen van verouderde diesels, straatvuil, op de straatstenen uitgestalde eetwaren (zelfs vlees !), en de indringende geur van wierookstokjes. Er komt een man voorbij met een deur op zijn rug. Alles is hier mogelijk. Tientallen keren worden we aangeklampt in (meestal) gebrekkig Engels om een halssnoer, een armband, een sjaal, een masker, een fluit een dolk, tijgerbalsem en vele andere zaken te kopen. Afdingen is de regel. Meestal betaalt men echter nog te veel
Hello, sir. Do you like this ? Very nice, sir. Very cheap. No, thank you. I have a good price for you ,sir. Very cheap. No, thanks. How much do you want to give, sir ?
De hitte, de drukte en de stank eisen hun tol. Moe geslenterd besluiten we om het bezoek aan het beroemde Durbar Square uit te stellen tot morgen.
Om 18 uur is het donker. Het avondeten gebruiken we in het Thamel House Restaurant, vlakbij ons hotel. Schoenen uit en plaatsnemen op kussens op de grond. Niet zo comfortabel om in die houding een uur te blijven zitten. We bestellen dhal bhaat, een rijstgerecht, en vragen erbij niet te sterk te kruiden. Het eten smaakt en is niet duur. Na het eten gaat het richting hotel.
zaterdag 15 oktober 2005
Mooi weer. Vandaag staat Durbar Square, het koninklijk plein, op ons programma. De toerist moet 200Rps toegangsgeld betalen. Het is er druk. Op het majestueuze plein bevinden zich heel veel prachtige tempels en gebouwen, die getuigen van de welvaart en de rijke cultuur van enkele eeuwen geleden.Heel indrukwekkend. Onze Lonely Planetgids staat vol gedetailleerde beschrijvingen , te veel om allemaal te verwerken.
Een jongeman, Aleylama is zijn naam, slaagt erin mij een medaillon te verkopen voor de helft van de oospronkelijke vraagprijs. Zijn laatste argument gaf de doorslag : 500Rps., for you this means nothing, sir, for me it's a living. De man is zo blij dat hij aanbiedt ons gratis de hele namiddag te gidsen. Hij moet wel de verwijten van enkele echte gidsen incasseren. Wij lunchen op het dakterras van een eethuis op het plein. Een prachtige ervaring. We genieten van het mooie panorama en krijgen voor het eerst enkele witte bergtoppen te zien. Wij vragen A. op onze kosten iets mee te eten, maar hij weigert. Een cola kan wel. Na de lunch brengt A. ons naar de beroemde apentempel, gelegen op en heuvel (360 trappen !) net buiten de stad. 75Rps toegangsgeld. Het is inderdaad een mooi en rijk bedevaartsoord. Het is er druk : toeristen, offerende en biddende pelgrims, bedelaars, souvenirshops , honden en jawel apen. De geur krijg je erbij.
Onderweg wil A. ons zijn optrekje tonen waar hij logeert. Hij woont eigenlijk bij zijn ouders in een of ander klein dorp zonder elektriciteit. Durbar Square is zijn werkterrein. Het is een armtierig kamertje van enkele vierkantemeter. Op de grond een matras en wat potten en pannen. Er hangt een onfrisse geur. Ik zie geen verwarming. A. leeft er samen met een kip en een muis. Volgens hem moet die muis de andere muizen op afstand houden.
We dalen af naar de rivier waar lijken verbrand worden. Ook A. zal daar later verbrand worden. Nogal luguber. Gauw weg wezen. De ijzeren hangbrug over het rivierje met de varkens over en terug naar het stadscentrum. We nemen afscheid van onze 'gids' en wisselen e-mailadressen uit. Ik ben er zeker van dat hij niet kan lezen of schrijven... Dat medaillon heb ik dan toch niet te veel betaald. Aleylama krijgt van ons nog een dikke fooi.
Het avondeten gebruiken we in Viavia, een thameleethuis dat gerund wordt door Y.C., een jonge Vlaming. Hij is psycholoog van opleiding en heeft hier een Nepalese leren kennen.Het is er gezellig en het eten is goed. Alleen, geen Belgisch bier.
Zondag 16 oktober 2005
Weer een warme dag. Vandaag vertrekken we naar Pokhara, 200 km van KTM,de uitvalsbasis voor onze trektocht naar het Annapurna basiskamp. Om 7 uur komt het Toyotabusje ons ophalen en maken we kennis met onze gids Padam en de sherpa Nil.Padam is 46 en heeft 5 kinderen. Nil is een jaartje ouder en heeft 6 kinderen. Padam verstaat goed Engels, spreken gaat minder. Nil ,een zwijgzaam man, kent praktisch geen Engels . Het zijn beiden vriendelijke en zeer gedienstige mannen.
De rit naar Pokhara duurt met het openbaar transport ,zeg maar bus, ongeveer 8 uur , als alles meezit. Wij hopen er 6 à 7 uur over te doen. We nemen de enige 'highway' die er is. Die highway blijkt niet meer te zijn dan een weg die gebruikt wordt door iedereen en voor alles en nog wat . Het verkeer is dan ook erg chaotisch. Bussen die uitpuilen van de passagiers en allerlei bagage (ook op het dak hebben soms mensen plaatsgenomen), Tata vrachtwagens, taxi's, fietsen, koeien ,voetgangers, iedereen mag erop. Er zijn geen fietspaden, geen voetpaden, geen pechstrook. Zou er wel en wegcode bestaan ? Volgens onze normen een grote chaos en gevaarlijke rijgedrag. Het komt erop aan zoveel mogelijk te toeteren en zo weinig mogelijk voorrang te verlenen. Gelukkig ligt de snelheid laag (zelden meer dan 60)zodat er bijna geen accidenten gebeuren. Onderweg zijn er heel wat militaire wegcontroles die voor vertragingen zorgen. Wij mogen zonder problemen door. Het gebeurt dat er midden op de weg een chauffeur een wiel aan het vervangen is of dat het wegdek over enkele honderden meter totaal verdwenen is. Ook dat drukt de snelheid. Verkeersagenten niet gezien.
We komen aan in Pokhara om 12.45 uur en nemen onze intrek in het Snowland Hotel , Lake side (dat is de drukke winkelstraat langs het Pheda meer). Wat een verademing na deze helse rit (prima chauffeur). Het is een mooi hotel met een frisse tuin. Schone kamer met airco.
We brengen eerst een bezoek aan het meer. Zeer toeristisch en veel Tibetaanse vluchtelingen die souvenirs aanprijzen. Hun levensverhaal grijpt ons aan en we kopen weer.
We eten in het restaurant Chez Caroline. Lekkere moussaka. 's Avonds is er een briefing met Padam over de trektocht. In een van de vele internetshops gaan we e-mailen naar het thuisfront. Het blijkt dat we een slechte keuze gemaakt hebben : de PC werd dan maar afgekoeld met een natte doek. Het is ons uiteindelijk toch gelukt.
maandag 17 oktober 2005
1e trekkingdag
Van Pokhara (915) via Phedi(1100) Dampus(1700) naar Pothana(2100)
Om 8 uur staat de taxi voor de deur van het hotel om ons naar Phedi te brengen van waar de eigenlijke trekking start. Het is een oude Toyota van 1973. Met 6 personen plus hun bagage, als dat maar goed komt. De rit is weer een belevenis op zich. De chauffeur is trots op zijn karretje en laat ons van Nepalese muziek genieten. Bij iedere inhaalbeurt houden we ons hart vast. Centimeterwerk. We rijden door de brede vallei met veel rijstvelden. Het water in de rivier staat laag. Onderweg moeten we nog een militaire wegcontrole passeren en onze trekking permit ophalen. Na een half uur staan we in Phedi.
De sherpa maakt zijn vracht klaar en om 9 uur vertrekken we. Het gaat meteen steil omhoog, een klim van 1.45 uur. Puffen en blazen. Boven kunnen we frisdrank kopen. Er zijn ook weer Tibetaanse vrouwen met de traditionele sieraden.
Hello, how are you, sir ? Where are you from ? From Belgium. Ah, nice country. Do you like this ? Real yak bone. It brings you good luck,sir. No, thanks. Very cheap, sir. I give you a nice price
We kopen niets en zetten onze tocht verder naar Dampus. We lopen door de rijstvelden die in terrasvorm aangelegd zijn op de flank van de helling. Hier en daar ligt een boerderijtje. Op de velden zijn vrouwen bezig met de oogst, alles heel kleinschalig en handenarbeid. Wat is het hier mooi en vooral rustig . Pieter blijft maar foto's maken, vooral nu de bergtoppen in beeld verschijnen. Ze zullen ons niet meer verlaten. In Dampus lunchen we. Het is een klein dorpje met enkele guesthouses. Ze willen het schooltje uitbreiden en vragen hiervoor geld aan de toeristen.
Op weg naar Pothana worden we tegengehouden door enkele zingende kinderen die geld vragen. Ze krijgen een snoepje. Een paar zwaar beladen ezels brengt platte stenen vanuit de vallei naar boven. In een soort steenkapperij kappen vrouwen de platen tot kleine steentjes, die dan zullen verkocht worden als bouwmateriaal. We stappen door een rododendronbos dat in dit subtropisch klimaat goed gedijt. Weinig toeristen in Pothana. Onze gids vindt dat het toerisme te lijden heeft van de berichtgeving in het buitenland i.v.m. de politieke onrust. Hij ziet de toekomst van zijn job nogal somber in. We logeren in Hotel Restaurant Fishtail. Wat primitief maar wel proper.
dinsdag 18 oktober 2005
2e trekkingdag
Van Pothana (2100)via Deorali((2149) Bheri Kharka(1750)Tolka(1859)Landrung(1646) en New Bridge((1500) naar Jhinwa Danda (1750)
Het wordt weer een zonnige dag. We ontbijten op het terras met als achtergrond dezelfde wittte toppen waarvan Pieter maar foto's blijkft maken.
Om 8 uur op pad . Het gaat voortdurend op en af, nu eens stijgen dan weer dalen.' Nepalees plat' noemen ze dat.Het landschap verandert niet veel. Het eerste gedeelte tot Tolka is er veel bos, het tweede gedeelte , dat afdaalt naar de rivier Modi Khola , duiken de terrasvelden weer op. Lunchen doen we in Landrung.
We bereiken de rivier. Een boer ploegt zijn land met de hulp van twee buffels. De ploeg is niet veel meer dan een paal met een scherpe punt aan. Het water in de rivier staat laag. En toch zal de brug, gemaakt van enkele boomstammen, in het regenseizoen weer weggespoeld worden. Er liggen heel veel reusachtige zwerfkeien in de bedding die door het sterk stromende water mooi gepolijst zijn. Wanneer we een tijdje langs de rivier gewandeld hebben moeten we opnieuw de rivier oversteken. Nu over een nieuwe stevige brug (beton en staal). Vandaar de naam 'New Bridge'.
In de verte zien we de lodge liggen waar we naar toe moeten. Niet zo ver zou je denken, maar het zal ons toch ruim 2 uur zweten kosten. We snakken naar een douche. Als het warm water maar niet op is als we aankomen. De meeste lodges pakken ermee uit op grote borden dat ze 'solar hot shower' kunnen aanbieden, maar er is niet altijd warm water meer. Op het dak staan de zonnepanelen en enkele grote waterreservoirs Aan water is er geen gebrek. Na zwaar klimwerk ( trappen) bereiken we onze bestemming.
Vlakbij de lodge , op een kwartier stappen , ligt 'hot springs' een warmwaterbron. Je kunt er tegen betaling in een grote kuip een heet bad nemen. We besluiten om daar nu niet naar toe te gaan, misschien morgenvroeg.
woensdag 19 oktober 2005
3e trekkingdag
Van Jhinwa Danda (1750) via Chomrong(2100) naar Sinwa Danda(2400)
Licht bewolkt en fris. We laten 'Hot springs' voor wat het is en beginnen aan onze dagtocht om 7.30 uur met een stevige klim van 2 uur. Bij de eerste gelegenheid die zich aanbiedt kopen we een frisdrank. Vic leert enkele spelende kinderen hoe je met een bal kunt volleyballen. Wij komen voorbij een afgebrande lodge. Er wordt ons gevraagd een bijdrage in een tonnetje te poneren voor de getroffen familie die helemaal niets meer heeft. Doen we ook. Het blijft maar stijgen. We ontmoeten nu meer en meer kinderen in mooi schooluiniform (wit hemd of bloes en zwarte lange broek of rok.) Hun schooltje staat in Chomrong , meer dan een uur gaan. De school begint om 10 uur. Goed dat er onderwijskansen zijn, maar de kinderen en de ouders moeten er heel wat voor doen.
Chomrong is een wat groter dorp met verspreide bebouwing. De lodges bieden meer westers comfort aan. Wij lunchen in de Moonlight lodge. We zitten nog maar pas op het ruime terras of twee Tibetaanse vrouwen komen hun sieraden etaleren. We hebben een lange babbel met hen , en ja, Jan koopt een armband en een hangertje voor een 'very cheap price'. Wij genieten van het panorama met de bergen steeds duidelijker in beeld. We kijken neer op het schooltje wat verder naar beneden en zien dat de kinderen in hun keurige uniformen netjes in rijen opgesteld staan op het pleintje. Ochtendgebed of - gymnastiek ? Hier in Chomrong wijzen slogans in het blauw op muren aangebracht op de aanwezigheid van maoïsten : Down to monarchy. Down to American imperialism. Away with Indian expansion We want a republic in Nepal
Nog 2 uur scheiden ons van Sinua. Eerst dalen we een 300m over comfortabele trappen , dan moeten we weer stijgen.We komen langs enkele boerderijtjes en zelfs voorbij een soort depot, van waaruit de hogergelegen lodges zich kunnen bevoorraden.
. Dan vallen er enkele druppels. Wanneer we goed en wel op onze bestemming zijn aangekomen , rond 15 uur, onttrekken wolken de vallei en de bergtoppen aan het zicht. In Sinwa guesthouse (2340) is er weinig volk.
Tegen het vallen van de avond (17.30uur) begint het pas goed te regenen. Wanneer we Padam vragen wat dat betekent voor de volgende dag, klinkt zijn antwoord niet optimistisch.
Wij laten het niet aan ons hart komen en zoeken gezelligheid in het verwarmede eetzaaltje. Met zijn allen rond de lange tafel waaronder een kerosinevuurtje brandt. Als we de afhangende deken over de knieën trekken, voelen we de behaaglijke warmte opstijgen. Het is een internationaal gezelschap :de lodgefamilie, gidsen en dragers, een Frans en een Spaans echtpaar, 2 Israeli's (moeder en dochter) en 3 Belgen.Het ijs is vlug gebroken , er wordt gelachen en gezongen. Wanneer het onze beurt is, komen we niet verder dan... 'Broeder Jacob' dat iedereen al gauw kan meezingen. Later op de avond is er een optreden van een plaatselijk dansgroepje, heel bescheiden maar zo spontaan. Omdat iedereen moet meedoen, verhuizen we naar buiten onder een afdakje. Het regent nog altijd en vele meisjes dansen met blote voeten in de plassen. Het enthousiasme kan niet op. Op het einde wordt er een kleine bijdrage gevraagd voor de 'infrastructuurwerken'. Graag gedaan.
donderdag 20 oktober 2005
4e terkkingdag
Sinwa Danda(2340)
Het heeft de hele nacht geregend en het zal ook nog de hele dag en volgende nacht regenen. We zullen ons reisplan moeten aanpassen. Hopelijk is het morgen droog en kunnen we verder op pad. Zo niet, zijn we verplicht om terug te keren.
De stemming is gedaald, maar we proberen er het beste van te maken. Het Franse en het Spaanse echtpaar besluiten al vrij vroeg om af te dalen naar Chomrong. De Israeli's en wij wachten af. Wij doden de tijd met sudoka's en kaarten (Kingen). Ofra doet mee, Sara, de moeder kijkt geamuseerd toe en noteert de score. Ook Nil, de sherpa ,volgt geïnteresseerd terwijl Padam met andere Nepalezen kaart speelt. Door het venster zien we af en toe trekkers gehuld in fladderende regenkleding voorbijschieten richting Chomrong. In de andere richting ...niemand. We overleggen met Padam : als het om 2 uur nog regent blijven we overnachten. In het andere geval proberen we zo ver mogelijk te geraken. Het wordt niks. Dus kaarten en eten. De menukaarten zijn in alle lodges hetzelfde, ook de prijzen, omdat ze door een overkoepelende organisatie zijn opgelegd. Het aanbod is gevarieerd. Er zijn eiergerechten, alle soorten rijst (gekookt of gebakken), pasta's, brood (chapati en gurung) , noedelsoep of looksoep (lekker !) , pannenkoeken , porridge, corn flakes enz. Vlees is zeldzaam.Het moet gezegd, wij hebben over het eten niet te klagen. Je neemt wel best geen kijkje in de keuken, want dan gaat de honger van zelf over. Omdat onze trekking 'full board' is, kunnen we dagelijks drie keer bestellen wat we willen. Frisdranken of bier niet inbegrepen. Begrijpelijk ook, want die worden met de hoogte duurder.
vrijdag 21oktober 2005
5e trekkingdag
van Sinwa (2340) via Bamboo (2300) Dovan (2600) Himalaya Hotel (2873) naar Deorali (3230)
Het heeft de hele nacht geregend. Als we opstaan is het nog wel bewolkt,maar droog. We besluiten om door te gaan. Om 8 uur zijn we weg. Het wordt een prachtige tocht door een bamboebos. We stappen flink door en lunchen in Himalaya Hotel.
Op weg naar Deorali wordt het landschap ruwer. Het pad loopt over rotsen , de boomgrens is bereikt. De vallei achter ons ligt er donker bij. Wanneer we Deorali bereiken , regent het lichtjes. Waar zijn toch die bergtoppen opeens naartoe ? We nemen een Nepalese douche (een emmer warm en een emmer koud water) Elektriciteit is er niet, wel kaarsen en gaslampen. Dan maar gezellig rond de tafel met heater. Onze natte spullen hangen we te drogen aan een koord onder de tafel. We bespreken de plannen voor morgen : we zullen het MBC zo vroeg mogelijk proberen te bereiken en als de omstandigheden gunstig zijn vandaar naar het ABC en terug. Goed dat we met vier zijn om te kaarten ; de Israeli's blijven in onze buurt omdat ze problemen hebben met hun gids/drager. Die nacht dromen we van de Yeti , een mythisch mensachtig wezen uit de hoogste bergen van Nepal. Buiten regent het ....
zaterdag 22 oktober 2005
6e trekkingdag
Van Deorali(3230) naar het MBC (Machhapuchhare Base Camp , 3700)
De bedoeling is voormiddag naar het MBC door te stoten en er ons te installeren. Als het weer goed is, lopen we namiddag op en af naar het ABC .
We vertrekken om 8 uur. Er is een beetje hoop op goed weer. Maar we zijn nog maar goed op pad of de wolken vullen het dal en de toppen worden onzichtbaar. Vanaf 3500m is de regen van de vorige dagen in sneeuw veranderd en die sneeuw is blijven liggen. Dat maakt het lopen wat moeizamer. Toch zijn we na goed 2 uur in het MBC. Terugkerende trekkers zeggen dat ABC niet te doen is vanwege de sneeuw.Dat ziet er niet zo goed uit. We installeren ons in het Shankar Guesthouse. Vermits het niet uitklaart, zijn we gedoemd in het theehuis te blijven. Er is weinig volk vanwege de regen. In de dining room zitten o.a. 3 dikke (letterlijk en figuurlijk) Japanners. Ze zijn weinig spraakzaam. Achteraf horen we dat ze per helikopter naar boven zijn gebracht, maar door het slechte weer hebben ze de hele tijd binnen doorgebracht. Ze wachten nu op hun 'repatriëring'. Later in de namiddag komt een helikopter hen ophalen. Pech hebben is dat, en al dat 'schoon geld'. Wij maken een korte wandeling richting ABC en stellen vast dat er toch een spoor is. Een karavaan dragers komt naar boven geklauterd met alles en nog wat op hun rug om een tentenbivak op te bouwen : zeilen, opplooibare ijzeren tafels en stoeltjes,vuurtjes, potten , pannen , eetwaren en bagage. Op de kampplaats houden ze halt en beginnen de tenten op te zetten.
Op voorstel van Padam zullen we morgenvroeg om 5 uur naar het ABC vertrekken, zonder rugzak. Zijn de weersomstandigheden slecht, dan keren we terug naar het dal.
zondag 23 oktober 2005
7e trekkingdag
Naar het Annapurna Base Camp (4130) Afdaling naar Bamboo (2300)
Om 5 uur worden we door Padam gewekt. En ja, we hebben geluk : een stralende sterrenhemel . Het is fris en de bergtoppen slapen nog. De sneeuw is hard en er is een goed spoor. In het licht van onze lampen zien we genoeg om veilig te stappen. Tegen 6 uur begint de zon de eerste toppen in vuur te zetten, de andere volgen. Een prachtig schouwspel !De reuzen hebben een gele pruik gekregen en pronken in de zon. Tegen 7 uur zijn we er. We genieten van het panorama en worden er stil van. Met geen woorden te beschrijven ! De bergen zijn nu zo dichtbij en toch zo onbereikbaar ver.
Het ABC is gelegen in een grote kom, een soort amfitheater omgeven door de hoogste bergtoppen : Annapurna South (7219), Hiunchili(6441), Annapurna (8091), Annapruna III ((7855), Gangapurna(7485), Annapurna IV (7525), Annapurna II (6932) en de Machhapuchhare (6993) de fishtail (visstaart) genoemd omdat de top gelijkt op een staartvin ; het is de heilige berg van de Nepalezen en mag niet beklommen worden omdat het het rijk van de goden is.
Het kamp is helemaal ondergesneeuwd . De enkele guesthouses zijn verbonden door geruimde sneeuwpaden. Wat verder steekt een volleybalnet boven de sneeuw uit. Wij zijn beperkt in onze bewegingen en gaan ontbijten. Voor het eerst heb ik minder eetlust ; dat zal wel te maken hebben met de hoogte. We blijven nog een tijd genieten in het warme zonnetje.Pieter neemt een hele reeks foto's. Jan krijgt er niet genoeg van.
Dat is het dan . Wij prijzen ons gelukkig : dankzij de regen van de vorige dagen en de langere acclimatisering genieten we nu van een groots spektakel. De goden zijn met ons . Die yak bone souvenirs van de Tibetaanse vluchtelingen hebben ons dan toch 'good luck' gebracht.
Terug naar het MBC . De afdaling verloopt moeilijker omdat de sneeuw zachter is geworden . We glijden geregeld uit maar hard komt dat niet aan. We kijken voortdurend om en schrijven de namen van wie ons dierbaar zijn in de ongerepte sneeuw.
Meer en meer mensen wagen zich nu naar boven, gelokt door het mooie weer. We drinken nog een thee , pakken onze spullen en beginnen aan de lange afdaling , want we willen onze verloren dag inhalen en weer op schema zitten. Het pad ligt er glad bij. Ik kan nog altijd niet begrijpen hoe Nil, onze drager, erin slaagt met zijn zware vracht op de been te blijven : hij heeft niet eens hoge schoenen aan , alleen 'turnsloffen' met weinig of geen profiel. Werkelijk ongelooflijk !
In Deorali nemen we de lunch.Hier ligt geen sneeuw meer. We beslissen om nog verder af te dalen tot Bamboo Lodge. Er zijn natuurlijk ook weer enkele nijdige hellingen bij.Maar het valt best mee : we zijn goed geoefend en onze knieën houden stand.
Bamboo is niet meer dan een aantal guesthouses, goed verzorgd. Voor we er zijn, moeten we weer door het grote bamboebos, dat ons doet denken aan een oerbos : pure natuur. Op veilige afstand van het pad zit een apenfamilie zich te amuseren. Foto Pieter !
Het was een zware dag : eerste 400m stijgen, en dan 2000m dalen. Liefst 12 uur zijn we op weg geweest. Het was vandaag een echte zon-dag.
maandag 24 oktober 2005
8e trekkingdag
Van Bamboo (2340) naar Chomrong (2100)
Het weer ziet er goed uit. Vandaag nemen we onze tijd We vertrekken om 9 uur. Veel stijgen en dalen, Nepalees plat. We stoppen dikwijls om van het panorama te genieten. De Fishtail staat te schitteren in de zon , heel diep ligt de vallei te slapen. Het prentje verandert na iedere bocht Wij pauzeren bij boerderijtjes om te zien hoe ze rijst zeven, bonen drogen of handwerkjes maken en wat verder bij enkele herders die rond een vuurtje zitten. Vredige taferelen. Wij lunchen in het Sherpa Guesthouse in Sinwa. Het doet nog altijd een beetje vreemd aan als we Nepalezen hun dhal bhaat met de vingers zien eten. Het is heet op het terras, onze T-shirts liggen te drogen in de zon, de zonnecrème en de lippenbalsem worden weer bovengehaald.
Verder afdalen naar Chomrong. Maar om Chomrong binnen te komen moeten we weer de honderden trappen op. Arme schoolkinderen die dat dagelijks moeten doen. Bij het binnenkomen van het 'dorp' (17 guesthouses groot) worden we weer aangesproken door dezelfde Tibetaanse vrouwen van wie Jan iets gekocht heeft op de heentocht. Een vrouw komt voorbij met in een mand op haar rug een buffelkop. Raar gezicht. Wat later zien we weer de zwaarbeladen ezels de trappen op klauteren. De dieren kennen hun weg en stoppen bij een of ander guesthouse zonder teken van de drijver die achterop komt ; iemand komt er een pak afnemen en de ezels trekken verder.
Wij logeren in Himalaya View. En inderdaad, het is spectaculair de Himalaybergtoppen ergens hoog boven de bomen en de lagere wolken te zien verschijnen als een ballon of een geheimzinnige planeet. De lodge heeft elektriciteit en heeft dus meer comfort te bieden. Heerlijk. Behalve een viertal Fransen zijn er nog 2 Nederlandse vrouwen , veertigers, schat ik . Ze zijn al bijna 2 jaar onderweg. Met de fiets heel Europa gedaan, 3 maanden China en India. Hun fietsen staan momenteel in Delhi. Even een uitstapje naar de Annapurna . Tegen kerstmis hopen ze weer thuis te zijn. Ze moeten dan wel opnieuw een baan zoeken.
dinsdag 25 oktober 2005
9e trekkingdag
Van Chomrong (2100) naar Ghandrung (1939)
Weer een stralende dag. We ontbijten op het terras en nemen afscheid van de twee Israelische vrouwen , Sara en Ofra, die een andere route gaan nemen. Namaste ! Om 9 uur vertrekken we . Eerst moeten we afdalen naar de Kyumnu Khola (khola betekent 'rivier') en dan de steile klim naar de overzijde waar Kyumnu ligt. Onderweg kruisen we het pad van een tiental pakezels.
Na de lunch in het guesthouse Annapurna view wacht ons een aangename tocht naar Ghandrung. Wij komen voorbij talrijke terrasakkers die erop wijzen dat dit een rijk landbouwgebied is . De moderne ijzeren hangbrug over een zijrivierjte dat door het vruchtbare dal stroomt, is een gift van de Britse regering in het kader van een of ander landbouwproject.
Ghandrung is een kleine Gurung nederzetting. Het is een web van smalle straatjes afgebakend door stenen stapelmuurtjes. De piepkleine huisjes liggen tegeneen met een gemeenschappelijk binnenkoertje. We bezoeken het plaatselijke 'heemkundige' museum . Het lage gebouwtje puilt uit van allerlei werktuigen en gebruiksvoorwerpen : ploegen, weefgetouw, botervat, potten, kruiken, te veel om op te noemen. Buiten zit een vrouwtje mandjes en matjes te vlechten van maïsblaren. Heel kunstig. We bezoeken ook het boeddhistisch klooster . Wat dieper ligt een schooltje met een sportplein. Kinderen spelen basketbal.
Honderd meter lager dan Ghandrung ligt Kilche (of Kimshe ; de spelling is niet eenvormig in Nepal). We logeren in het Sherpa guesthouse.Heel proper. We zijn er alleen. Het eetzaaltje is ongezellig. Weer zien we ezels voorbijkomen en ook een man met een heus kippenhok op zijn rug.Het is een soort kast met leggers en met gaas ervoor. Ik tel 24 kippen.
woensdag 26 oktober 2005
10e trekkingdag
Van Ghandrung (1970) via Birethanti (1037) en Naya Pul naar Pokhara (915)
Het belooft een mooie dag te worden met een aangename afdaling naar de Modi Khola. Onze laatste trekkingdag en de laatste kans dat we de maoïsten kunnen ontmoeten.Gisteren, zo horen we zeggen, hadden alle trekkers tussen Ghandrung en Birethanti prijs ! Dat wil zeggen : betalen ! We wandelen door de velden , mooie plaatjes. Er is veel volk op het pad.
Het zal toch niet waar zijn : toch, de maoïsten staan de trekkers op te wachten. Dat gaat ons 1200Rps kosten. Wij sluiten aan bij 4 Australiërs . Zij beweren dat ze al eens betaald hebben. Er ontstaat een hele discussie en de jongelui moeten hun ontvangstbewijs voorleggen. Dat vinden ze niet meteen. Van de verwarring kunnen wij gebruik maken en stappen gewoon door. We horen nog wel wat roepen, maar daar blijft het bij. Wij doen alsof we geen Engels verstaan.De 1200Rps , die we al opzijgelegd hadden , zullen we later als fooi aan onze drager geven.
Rond de middag steken we de brug over de Modi Khola over en we komen aan in Birethanti. Langs de rivier strekt zich een lint van krotwoningen uit waarvan de bewoners een graantje willen meepikken van het toerisme. Lunch in guesthouse Moonlight.
Van hier is het nog 20 minuten tot Naya Pul waar we een taxi moeten nemen die ons terug naar Pokhara brengt. Het pad volgt de rivier.
Padam moet op zoek naar een taxi : die moet een bagagedrager hebben en mag niet veel kosten. Het duurt een tijd. De taxirit van goed 40 km over de 'highway' is een nog grotere belevenis dan de vorige ritten. Weer zo'n oude Toyota die bij ons door de keuringsdienst onmiddellijk naar het autokerkhof zou verwezen worden. Het ding kreunt onder de zware last , maar het rijdt. Gelukkig gaat het bergaf. De weg kronkelt en de u- en s-bochten zijn niet te tellen. Er is slechts een smalle strook van de weg goed berijdbar en het komt erop aan daar zo lang mogelijk op te blijven.Als er een tegenligger , bus of truck, nadert, houden we ons hart vast. Na ongeveer een uur bereiken we ons hotel Snowland in Pokhara in de gietende regen.
In het hotel vernemen we dat een tiental personen vermist zijn in de bergen. Verrast door de sneeuw van de voorbije dagen. Er zijn een aantal Fransen bij, onder meer een ervaren lawinedeskungdige uit Chamonix. Later weet Padam te vertellen dat ook de gids van het groepje, een persoonlijke vriend van Padams baas Krishna, omgekomen is.
Het is tijd om afscheid te nemen van Nil, onze sherpa.Hij keert terug naar Kathmandu en hoopt een nieuwe opdracht te krijgen.Wij vieren dat in Chez Caroline met grote flessen Deens bier.Wanneer we hem een dikke fooi overhandigen, weet hij met zijn vreugde geen blijf.Padam vertolkt zijn gevoelens. Namaste, Nil ! Good luck !
Die avond eten we eindelijk nog eens een buffelsteak in het restaurant Moonlight Dance naast ons hotel.Bijzonder lekker.
donderdag 27 oktober 2005
een vrije dag in Pohara
We maken van deze vrije dag gebruik om enkele interessante plaatsen te bezoeken in Pokhara en omgeving
Om half tien vertrekken we met een minibusje naar de Devi's Falls , een waterval.Niet zo indrukwekkend. Daarna een bezoek aan de Cave , een ondergrondse gebedsruimte. Het is er nat en kil. Vandaar gaat het naar een Tibetan Refugee Camp. Hier werden vele Tibetaanse vluchtelingen opgevangen toen ze bij de annexatie van hun land door China gevlucht zijn. Er is weinig beweging te zien. Het kamp ligt er heel verzorgd bij. Tot slot gaan we naar het Internatinal Mountain Museum. (300 Rps) Het geeft een beeld van het leven in de bergen en toont prachtige foto's van de bergen en van de grootste beklimmingen uit de geschiedenis van de bergsport. Interessant , maar volgens Jan had men er meer kunnen van maken.
Terug naar het hotel en vandaar naar de tuin van Chez Caroline met uitzicht op het koele Phewa meer.
Om 18 uur is er briefing met Padam i.v.m. onze afreis naar Chitwan morgenvroeg.
vrijdag 28 okober 2005
Chitwan National Park
Om 8 uur vertrekken we voor een rit van 4.30 uur. Weer het klassieke verhaal : veel vertragingen door militaire wegcontroles en de slechte staat van de weg Op sommige plaatsen is het wegdek verdwenen en zijn er diepe putten. En stof ! Geen wonder dat er veel wagens met pech af te rekenen hebben ; we tellen 3 trucks die op hun zij in de gracht liggen..
Hoe dichter bij Chitwan hoe vlakker het landschap. Chitwan is de belangrijkste attractie in de Terai, een laagvlakte tegen de grens met India met een subtropisch klimaat en dito begroeiing.
In het Chitwan Safari Camp & Lodge worden we hartelijk ontvangen : we zijn blijkbaar de enige bezoekers. Wij krijgen een bungalow toegewezen met redelijk comfort : douche, zitwc, een propeller tegen het plafond en een muskietennet boven het bed. Ook de keuken mag er zijn ! Ze sloven zich werkelijk uit om het ons naar onze zin te maken.
Om half vier staat een bezoek aan het olifantenkweekcentrum en aan een typisch Tharu dorpje op het programma onder leiding van Manog. In het breeding centre krijgen we veel olifanten te zien. Ze zijn met kettingen aan een boomstam vastgemaakt. De kleintjes mogen vrij rondlopen. Het Tharu dorpje is een levend Bokrijk : het toont hoe de lokale volksstam er al eeuwen geleefd heeft van de landbouw, heel primitief maar oh zo vredig. 's Avonds steken ze een kampvuurtje voor ons aan , gezellig .
zaterdag 29 oktober 2005
Chitwan National Park
Om 6 uur vertrekken we op de rug van een olifant op safari. We zitten met vier op een soort platform , niet zo comfortabel maar dat kan de pret niet bederven.Het wordt een opwindende tocht, vooral het oversteken van de rivier. Veel van de ons beloofde wilde dieren krijgen we niet te zien , alleen een paar apen en een everzwijn.
Om 10 uur zijn we terug en moeten we weer de olifant bestijgen, deze keer zonder platform en zonder touw of wat dan ook. Een fantastische ervaring ! Het gaat richting rivier, want daar moeten we de olifant gaan wassen. Heel hilarisch ! We slagen erin op de rug te blijven zitten tot de olifant zich in het water op zijn zij gooit. Wij krijgen een gratis bad tot grote vreugde van de toeschouwers op de oever. Foto !
Om 14 uur staat een prauwentocht op de rivier geprogrammeerd, gevolgd door een tocht door de jungle. Het is vochtig heet in het nationaal park , dat zich uit stekt langs de grens met India en een oppervlakte van 900 vierkantekilometer heeft.
Wij glijden geruisloos over het water. Zalig !Spannend wordt het als we voorbij een krokodil varen. Geen honger.
Na een uurtje kruipen we letterlijk aan wal en verdwijnen in het oerwoud. De twee begeleidende parkwachters leggen ons uit wat te doen als we plots oog in oog komen te staan met een neushoorn , een tijger of een beer. Gewoon om het wat spannend te houden, denk ik . Alhoewel, je weet maar nooit.. Waarschijnlijk hebben we pech gehad : geen wild dier dat zich liet zien. Maar toch een unieke ervaring zich door een oerwoud een weg te moeten banen.
's Avonds is er een folkoristisch optreden voorzien van de Tharu 's. We worden naar een primitief zaaltje gebracht waar een tiental mannen ritmische dansen uitvoeren begeleid door enkele drums. Geen enkele vrouwelijke danseres. Niet veel zaaks.
zondag 30 oktober 2005
Terug naar Kathmandu
Het wordt weer warm vandaag. Om 7 uur bird watching. Met de verrekijker in aanslag gaat het richting rivier.Er zijn niet zo veel vogels . Toch krijgen we enkele ooievaars, reigers, arenden, papegaaien en zelfs onze boerenzwaluw te zien.
Terug om 9 uur. Ontbijten en inpakken.
Om 10 uur nemen we afscheid van onze vriendelijke gastheer, die werkelijk alles gedaan heeft om voor ons het verblijf zo aangenaam mogelijk te maken. Een aanrader. Bedankt en namaste !
Met het minibusje op weg naar KTM, een rit van ongeveer 6 uur. Weer de gebruikelijke toestanden ; vooral de doortocht door de kleine dorpen is chaotisch : iedereen op straat, ook honden, geiten en koeien. Maar het binnenrijden van de stad zelf is de max.Hoe is onze chauffeur veilig aan het hotel Thamel geraakt ?
's Avonds komt Krishna ons opzoeken en bevestigt het verhaal van zijn overleden gids en vriend. Voor de terugreis is alles geregeld . Minder aangenaam voor ons is het te vernemen dat we nog een luchthaventaks van 1700Rps zullen moeten betalen in de luchthaven.
Wij nemen afscheid van Padam, onze onovertroffen gids.Die man stond werkelijk altijd voor ons klaar, steeds even vriendelijk . Ook hij krijgt een dikverdiende fooi. Bedankt Padam,namaste en good luck !
maandag 31 oktober 2005
Bezoek aan Bhaktapur en Patan
Mooi weer.
Aan ons hotel verdringen zich de taxi drivers. You want a taxi, sir ? Yes, to Bhaktapur. Bhaktapur, 600, sir, a very good price. No, too much. 300,not more.
Wanneer we doorlopen komt hij ons achternagelopen. Voor 300 Rps brengt hij ons naar Bhaktapur, een tiental km van KTM.
De hektische rit duurt een half uur. Toegang voor de toerist 300Rps.
Bhaktapur is de vroegere hoofdstad van Nepal en doet zeer middeleeuws aan . De prachtige gebouwen , vooral tempels, met hun merkwaardige architectuur en houtsnijwerk, getuigen van het rijke verleden van de 17e - 18e eeuw.. Maar ook hier zijn vele huizen aan het verkrotten en authentieke straatjes dreigen te verloederen. Taumadhi Square is indrukwekkend Weer veel handelaars en toeristen. De souvenirverkopers zijn er minder opdringerig dan in KTM. We bestellen een soep op de hoogste verdieping van het Nyatapola café en overschouwen het Nyatapola plein met zijn hoogste tempel van de vallei Prachtig prentje : al dat uitgestald fruit en die groente en rijst op de straatstenen . Er hangt een sfeer van rust. Dan via het pottenbakkersplein naar het Durbar Square. Overweldigende tempels, veel scholieren in uniform (blauw en zwart).
Met de taxi naar Patan. 250Rps. Weer een helse rit die ons bijna een hartinfarct bezorgt. De chauffeur heeft wel tien ogen en bliksemreflexen.
Patan is de oudste stad van Nepal. Ook hier op en tegenelkaar geplaatste kunstwerken van de Newari architectuur . Heel charmant.
We besluiten te voet terug te keren naar de Thamel in KTM. Het is ondertussen donker geworden. Eens de Bagmati, een heilige rivier, over begint de drukte pas goed. De Hindoes vieren vijf dagen feest (de dag van de raaf, de dag van de hond, de dag van de koe , de dag van broer en zus en ..?.) en komen op straat. Mensen en voertuigen kriskras door elkaar, een echte mierenhoop. Op het voetpad hebben handelaars hun waren uitgestald. Het wordt uitkijken waar je loopt. Straatnamen kun je nergens bespeuren. De weg vinden is zeer moeilijk.
dinsdag 1 november 2005
Kathmandu - Brussel
De laatste dag. Nog een blitzbezoek aan Bodhinat, waar zich een kolossale boeddhatempel bevindt.
Vandaag vieren de Newari nieuwjaar (2063 ? in Nepal hanteren ze drie jaartellingen. Twee dagen lang vieren ze.Winkeltjes worden versierd met kransen tagetes en kleurrijke linten, overal branden lichtjes.Kinderen gaan van deur tot deur en zingen voor geld. Er heerst een feeststemming.
Wij slenteren nog wat door Thamel en gaan onze laatste roepies opkopen. Ik bel naar huis en krijg te horen dat Jaak zijn dochter gestorven is. Het slaat ons met verstomming en zet een domper op de terugreis. Goed dat Jaak in België gebleven is...
Om 21 uur brengt All Nepal Trekking ons naar de luchthaven. Padam is nog even goedendag komen zeggen : hij hangt ons een gele sjaal om die ons geluk moet brengen.Vanavond gaat hij feesten. Pieter, zoon van Jan, vertrekt pas morgenvroeg via Delhi (12 uur in transit !) naar Parijs. Hij woont in Grenoble. Het is lang wachten in de luchthaven . De orgnisatie laat op dit late uur te wensen over : geen info op de monitoren over onze vlucht. De controle is wel degelijk.
Om 0.30 uur (plaatselijke tijd) verlaat het vliegtuig (Niki Lauda airlines) de startbaan. Via een tankstop in Delhi naar Wenen. In het vliegtuig naar Brussel zitten ook de voetbalspelers van Rapid Wien, die in Brugge gaan verliezen. Om 9.15 uur landen we in Brussel. Jan, een andere zoon van Jan, komt ons afhalen en brengt ons veilig thuis. Namaste.
een selectie
