Ondanks het feit dat dit land de diepste politieke crisis van zijn bestaan ondergaat, stellen we samen met u vast dat Franstalig België het been halsstarrig stijf houdt, door elke structurele hervorming te verhinderen. De formateursnota Di Rupo geldt wat dat betreft als ultiem bewijs. Deze nota, net zoals de notas De Wever en Vande Lanotte, lijkt immers in niets op de intussen 12 jaar oude - Vlaamse resoluties, die voor de verkiezingen voor alle Vlaamse partijen als ondergrens golden. Geen overdracht van de personenbelasting, geen rationalisatie van de Brusselse structuur, geen overdracht van het arbeidsmarkt- en gezondheidsbeleid, geen splitsing van justitie, geen eigen migratiebeleid, kortom geen Copernicaanse omwenteling.
Als antwoord op deze politieke patstelling stelt het Vlaams Belang vandaag zijn gloednieuwe campagne voor onder het motto Er is een betere weg. Met deze niet mis te verstane boodschap bieden we een krachtig en inhoudelijk alternatief aan de Vlaamse onderhandelaars: stop met onderhandelen en ga over tot handelen. Gooi de anti-Vlaamse notas Di Rupo, Vande Lanotte en De Wever overboord en stap over op het 0²-scenario van de Ordelijke Opdeling.
PRAKTISCH
De campagne zal vanaf 4 september tot begin oktober manifest aanwezig zijn in het Vlaamse straatbeeld, en dit op meer dan vijfhonderd 20m² en een veertigtal 8m² borden. In de week van 12 september zal in alle Vlaamse brievenbussen (2,5 miljoen) een campagnepamflet worden verdeeld, ondersteund door paginagrote advertenties in diverse kranten en tijdschriften. Ook worden 10.000 pocketboekjes van De Ordelijke Opdeling op aanvraag verspreid. Deze gesynthetiseerde versie van het gelijknamige boek van Gerolf Annemans en Steven Utsi biedt in 10 vragen en antwoorden een blauwdruk voor de Belgische boedelscheiding. Heilige huisjes als Brussel of de staatsschuld worden niet gespaard.
In plaats van vruchteloos te wachten op een zogenaamde verdamping moet Vlaanderen zijn toekomst zelf in eigen handen nemen en resoluut kiezen voor onafhankelijkheid. Met de nodige politieke moed en visie kan dit rimpelloos in de praktijk worden gebracht. Het plan ligt er. Wij zijn alvast klaar voor de uitvoering.
CD&V doet het weer. In een triomfalistische brief aan de inwoners van
Vlaams-Brabant beweert de partij dat ze woord gehouden heeft en dat
anderstaligen zich nu beter en vlugger zullen integreren. Het eerste is een
hele leugen en het tweede is een naïeve wensdroom. De verklarende nota op de
website van CD&V bevat zoveel onwaarheden en verdraaiingen, dat men er
duizelig van wordt.
Franstalige zegeroes CD&V is
zich blijkbaar niet bewust van de zegeroes aan Franstalige kant over de
feitelijke uitbreiding van Brussel. De partij is daarenboven uiterst dubieus
over het liquideren van de stem van álle Brusselse Vlamingen. De 15 Kamerzetels
in Brussel zullen voortaan immers integraal naar Franstaligen gaan. De
christendemocraten stellen daarenboven dat de inwoners van Halle-Vilvoorde niet
meer zullen kunnen stemmen voor Franstalige kandidaten uit Brussel, wat
volstrekt onjuist is. Voor de Kamer hoef je namelijk niet te wonen in het
arrondissement waar je opkomt waardoor Brusselaars in Vlaams-Brabant blijvend
stemmen kunnen ronselen. Daarenboven verzwijgen ze angstvallig de bijzondere
regeling voor de Senaat: de Franstalige partijen worden door het
coöptatiesysteem namelijk aangemoedigd om met aparte lijsten op te komen,
waardoor zij opnieuw de hoogste resultaten zullen boeken.
Van 19
naar 35 gemeenten CD&V minimaliseert ook de gevolgen van de
Brusselse Hoofdstedelijke Gemeenschap. Deze uiterst gevaarlijke instelling,
die de bemoeizucht van Brussel in Vlaams-Brabant alleen maar aanwakkert, wordt
meteen gebetonneerd. Het gaat om veel meer dan een vrijblijvend overlegplatform
tussen de gewesten: alle gemeenten van Vlaams-Brabant zullen er automatisch deel
van uitmaken. Het Strikakkoord spreekt bovendien van een grootstedelijke zone
van 1,8 miljoen inwoners en bijna 35 gemeenten waarbinnen allerlei nauwe
samenwerkingsverbanden zullen voorzien worden. De greep van Brussel op zijn
hinterland neemt dus enorm toe. Met dank aan CD&V.
Met de dood van kolonel Kaddhafi komt er een einde aan decennia dictatuur en
terreur. Europa en de Navo hielpen een handje, niet zelden om het geweten te
sussen en de fouten uit het verleden te verdoezelen. Zo
schudde Guy Verhofstadt nog vrolijk handjes met de Libische machthebber.
Misschien is het wel een soort van wiedergutmachung, want België heeft nu
aangekondigd om de Libiërs te willen bijstaan in de omschakeling naar een
democratisch Libië.
Mop
Er zijn zo van die dagen
dat je bij het nieuws de ogen uitwrijft of jezelf in de wang knijpt om te zien
of je wel wakker bent. Dat overkwam ons ook vandaag bij de titel België kan
steun bieden bij de uitbouw van justitie in Libië (www.hln.be). Dat zegt
ontslagnemend minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere (CD&V). Ja,
waarom niet? Zoals algemeen bekend loopt hier bij justitie alles op wieltjes:
bouwvallige gevangenissen en justitiepaleizen, spectaculaire ontsnappingen, de
vrijlating van zware criminelen en terroristen wegens procedurefouten, een
nijpend gebrek aan gevangeniscellen, jonge criminelen die vrijuit gaan wegens
gebrek aan opvang.
Geef toe, het is iets om fier op te zijn. En de
Libiërs kunnen nauwelijks wachten op de Belgische expertise. Ze zullen niet
weten wat hen overkomt. Eerst kregen ze onze wapens van FN en nu gaan we ze
verblijden met onze hulp bij de uitbouw van justitie. We wisten niet dat
Vanackere kwaliteiten had als humorist. Want, België dat anderen gaat helpen bij
het op poten zetten van het justitieapparaat? Nee, zo gek kunnen zelfs Geert
Hoste of Philippe Geubels het niet bedenken
Brussels minister-president Charles Piqué toonde zich bij zijn beleidsverklaring
in het Brussels parlement bijzonder opgetogen over wat hij de communautaire
vooruitgang noemde. De keuze die wij 20 jaar geleden hebben gemaakt om ons lot
in eigen handen te nemen, zelf onze communautaire verstandhouding te regelen,
net als onze economische en stedebouwkundige ontwikkeling, is vandaag duidelijk
bekrachtigd en versterkt. Wat Piqué communautaire verstandhouding noemt, is
in feite niet meer of minder dan de dagelijkse overtreding van de taalwetten. En
daarvoor wordt Brussel nog eens rijkelijk beloond met Vlaams geld.
Franstalige overwinning
Andere Franstalige
politici hielden hun triomfkreten nog binnenkamers, maar Piqué steekt niet onder
stoelen of banken dat de nieuwe staatshervorming een grote overwinning is voor
de Franstaligen. De belangrijkste Brusselse eisen werden ingewilligd, stelt
Piqué verheugd vast. Een rechtvaardiger financieringsmechanisme (lees: extra
geld uit Vlaanderen) moet in Brussel de putten vullen. Tegen 2015 krijgt de
hoofdstad zo maar even 461 miljoen euro extra. En wie denkt dat de Vlamingen in
ruil voor die vrijgevigheid (wat meer) inspraak zouden krijgen in het bestuur
van de hoofdstad, vergist zich. Met een flinke dosis cynisme
feliciteerde Vlaams Belang-fractievoorzitter Dominiek Lootens de Franstalige
partijen dan ook met hun overwinning.
Volgens Piqué krijgt Brussel
eindelijk hetzelfde statuut en dezelfde bevoegdheden als Vlamingen en Walen. Een
volwaardig derde gewest dus, waardoor Vlamingen in communautaire
onderhandelingen deskundig in de minderheid zijn gemanoeuvreerd. Het is nu
immers de as Wallo-Brux tegen Vlaanderen, twee tegen één. Het doembeeld van een
gezamenlijk beheer van Brussel is definitief verworpen, juicht Piqué. Voor wie
er nog aan zou twijfelen dat de Vlaamse onderhandelaars zich hebben laten
rollen. Bravo Wouter Beke (CD&V), Alexander Decroo (Open VLD), Caroline
Gennez (SP.a) en Wouter Van Besien (Groen). Dat hebben jullie weer knap gedaan
04.10 - Het verval van de Belgisch-Franse groep Dexia maakt nieuwe slachtoffers. Na de Gemeentelijke Holding, de spaarpot van de gemeenten, worden nu de aandeelhouders van Dexia zelf opnieuw zwaar getroffen. De bijzondere raad van bestuur van gisterenavond doet enkel nieuwe vragen rijzen waardoor het laatste restje vertrouwen wegsmelt. De mededeling om de structurele problemen op te lossen en nieuwe groeivooruitzichten te bieden doen meer kwaad dan goed: bij de opening van de beurs zakte het aandeel ruim 30% om daarna enigszins te herstellen tot ongeveer 1 euro. Bij de redding van Dexia in 2008 kochten de verschillende Belgische overheden samen voor 4 miljard euro aandelen aan 9,9 euro ...| Lees meer