Welkom! Fijn dat u een bezoekje bracht! Dank u wel!
Als u interesse heeft om dit bundeltje aan te schaffen, voel u vrij om me te contacteren op
kerima.ellouise@gmail.com
klik op de kleine foto om een gedicht uit deze bundel te beluisteren, voorgelezen tijdens de presentatie
-----------------
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten (2008)
ISBN 978-3-86703-895-9 Engelsdorfer Verlag
wil je één van mijn
schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en
ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten. woorden
zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze
gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen,
volledig
Hieronder vindt u de laatste
schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief
(onder deze titels), per maand geordend.
01-12-2012
gedichten van december 2012
31-12-2012
en zo de draad
en zo de draad
een spin nestelt zich in de kerstboom
het lijkt alsof het web oud licht vangt, verstard
zoals de naalden in dagen van onbehagen
ik wil het huis ontvluchten, niets meer zijn
van al wat dichterbij komt, onverteerbaar
in schalen van vergeving waarin kaarsen
tot vlakte zjjn vergaan
de spin baart verder
tot in elke hoek van de kamer
kerima ellouise ©
30-12-2012
haiku's
*herfst in een oogwenk het water rimpelt de zon sjanst met 'n blaadje er wordt niets gevraagd *
zeezicht
wolken rood gevlamd schudden de horizon uit in trage ogen *wintertafereel er ligt een sprookje dat de waarheid weten wil het vriest nog harder *van slingers ontkleed de kerstboom is trots nu hij sneeuwwit kan pronken onder hemellicht
29-12-2012
quote
'laag voor laag ontkleden we het perspectief van winter, om het donker te begrijpen' "aanwezigheid is een gerucht, zoals het verlangen waarvan de waarheid varieert" " wat kleurt er meer dan de ogen van een mens die het hart bewegen laten" "ik heb geloofd in de overzijde van de vraag tot ik alle antwoorden naast elkaar legde"
"stilte is de ooggetuige van mijn woorden, in lawaai gaat alles verloren"
Amirek ©
.
28-12-2012
uit de toekomst geplukt
uit de toekomst geplukt
vanop een afstand zie ik jou, je zit naast mij
ik weet niet hoe dit komt en of het zo zal zijn
misschien zijn we zacht voor elkaar, bouw je
kasteel na kasteel, rusten we uit in het zand,
adem jij jezelf in mij
en met iets van een teken, mag het een droom zijn,
vallen we uit de eenzaamheid, spoelt de zee
een woning en woorden waarin we blootsvoets
kunnen rennen, onomkeerbaar van huid
ik loop ons voorbij, zie meer vloed dan ik hoor
wij geven geen antwoord wanneer mijn handen
hoger reiken dan de zon
kerima ellouise ©
21-12-2012
geheel het leven
geheel het leven
kan je alles betasten
zoals een blij vers
of een gebroken vijver
waarin woorden zijn verdronken
het fluitje van de winter
dat met stille tonen
de brok in mijn keel overneemt
kan je
wanneer ik huil
en de dag te donker is
jouw hand leggen op de mijne
tot leven brengen
zonder wijzer en woorden worden
mij tegemoet
in een witte winterochtend
en de schroom van kleine sterren
het haar strijken
uit mijn binnenwaarts gericht gezicht
kerima ellouise ©
19-12-2012
kringloop van schaduwen
kringloop van schaduwen
dat het steeds minder wordt;
het kind dat zoekt naar dunne plekken
en de afbeelding van het licht, hoe het
om een glimlach weent, als vreemde, ongezien
dat het steeds meer wordt
in een beheerste vorm; grachten vol gedachten,
bovenop de stilte van het alledaagse en hoe het
tenslotte zal weten dat het schrijven moet
omdat gesproken woorden achterblijven in muren
en er nauwelijks wind is
en hoe het, haast mensenschuw, doodvermoeid,
de dagen laat regenen op afzondering
hier, nu, met de kleren op de stoel en het plakkerig zand
van kastelen in het hoofd
kerima ellouise ©
17-12-2012
het zien van jou
Het zien van jou
Verlegen komt ze naar me toe.
Met een helder stemmetje, zegt ze:
"Vandaag durf ik je hond strelen".
Alsof de hond weet heeft van haar broosheid,
gaat hij zachtjes op haar schaduw liggen.
Een handje verdwijnt in de zwarte vacht
terwijl haar ogen blauw worden.
Ik had ook een hond maar die is dood.
Waarop ze meteen vervolgt: "Mijn mama ook.
Ik zie een blad geluidloos neervallen.
Ik geef haar mijn hand.
Er moet meer zijn, toch.
*
Hoe het einde speurt
naar vlinders, vinders van uren.
Zo ook de woorden in die ene dag,
uit een trilling gekregen.
Misschien schenkt de dood iets,
meer dan het leven
dat in letters getwijfeld
een dak zoekt,
zoals bloemen van de aarde
en van kleiner licht
dan kaarsen.
kerima ellouise ©
15-12-2012
compilatie en schuld
compilatie en schuld
de waarheid
stoot zich telkens
aan dezelfde steen
hoe schuldig kan je zijn
aan onschuld, vraag ik me af
of is het de som van dingen
die aan het eind van de leugen wacht
glazen waterlelieknoppen verdragen geen stenen
ook niet op blauwe, bevroren lippen van sprookjes
de wereld
krimpt koud in uitgedoofde handen
wanneer je vloekt om wat er geleden wordt
jij tiert refreinen van rotzooi bij elkaar, bespot
de eeuwigheid der dingen
zoals het slapen met jou
waar ik mij als golven droom, mij waag
op vleugels van een meeuw
die zich kleedt met zee en lapjes duinen
krimp, krijs, verwens desnoods
maar neem me mijn wereld niet af;
ik wil niet weten, geen leven breken
zolang wij toekomst zijn
wij
zijn een vierkante millimeter
misschien een vreemd kleinood
dat uiteindelijk verliest en vergeet
de trouw aan het allerkleinste
kerima ellouise ©
11-12-2012
ik was een kind
ik was een kind
het is stil
alsof bij iedere sneeuwvlok
een nieuwe schaduw valt
jij zit schuin tegenover mij
het brengt een soort triestheid
in de kamer
we bewegen steeds dieper in de winter
nauwelijks meer dan een ongecirkeld woord
dat in de waanzin van de wind
onbekende richtingen op vingers telt
onophoudelijk, voorbij als suikerspinnenwolken
waarin ik afwezig ben
ik sta op
de avond scheurt open
in iedere beweging
kerima ellouise ©
Illustratie: beelden in Gees, 2012
.
10-12-2012
verborgen
verborgen
ik aanvaard de reis
naar winter, er is maar één richting
en misschien alles wat ik wens
de kamer blijft binnen terwijl daken
voorbijtrekken, uit ieder huis een adem ruist
en dan de slaap hervat
welke naam zal ik geven aan het kind dat aan iedere deur
vragen stelt, over spiegels glijdt, half in het huis en enkele seconden later, half in vlokken
die ik, zonder bezeren, wil uitvouwen tot een zachte bloem
of een sneeuwengel in het allermooiste van de nacht
voor haar, eens zo open,
zodat ze weet dat de reis niet tevergeefs was
kerima ellouise ©
Illustratie: beeldige wandeling, Blankenberge, 2011
09-12-2012
Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs
als dichter zelfs
heb ik misschien geschreven wat ik niet
zeg niet durf zeggen omdat een nacht zo eindeloos stil is niet omdat ik
bevreesd ben iets te voelen maar omdat ik niet kan schrijven een woord is
immers geen verhaal en een verhaal geen nacht, zo stil en diep als een
nacht van zwijgen kan zijn waar woorden mijn gevoelens niet kunnen
slijpen zo, dat de donkerte de morgen kan zien want elk gevoel bezit zijn
eigen ziel een ziel die ik nooit durf kwetsen Herman Buys ©
Hartelijk dank voor het schrijven van dit moois Herman!
.
06-12-2012
collecte van de nacht
collecte van de nacht
de dood brengt gedichten
naar een sterveling
ik ga met een schaal rond
en collecteer het afscheid
nog steeds
van woorden en een vader
steen en stilte
harde sporen in huid
en knieën
en het dode leven van alledag
uitgerend
kerima ellouise ©
Illustratie: kunstenaar: onbekend
03-12-2012
zwart of zoet
zwart of zoet
najaarsregen, een wankele tafel
waarop menig woord werd doorwoeld,
een halve kop koude koffie, naamloze suiker onaangeroerd
ik mijmer over wat ik bezit en schets u een beeld
u mag zich er vrij in bewegen
biedt het ruimte om mij te zien
en wat ik achterlaat
hoort u het waggelen van mijn pen
op de manke tafel terwijl de regen tegen het raam
mijn kwetsbaarheid wast
nadat ik, nooit losgeraakt
van het eenzame, zonder verwachting,
naar de koude koffie kijk
of denkt u aan die keer dat u uw lief omsloot
tezamen met de zachtheid van de regen
of aan de warme houten tafel en het kaartenhuis
dat u samen met grootvader bouwde, de muren immer
van wijken wisten
misschien geeft u terug inhoud
aan de halve kop, het verhaal dat een goede vriend vertelde
waarop de tijd geen effect had
wij kijken naar elkaar in dit korte gedeelte
er is ruimte genoeg
kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-11-2012
gedichten van november 2012
29-11-2012
2 december om 11 uur in Aalst, Arty-Party, Molenstraat 64. Programma: - Voorstelling van het bundeltje "Airbrush en poëzie" van P. Van Holsbeeck, door Theo. - Aperitiefconcert door het BISSART GUITAR Duo (piano, contrabas) - Poëtische evocatie: drie dichters lezen voor uit eigen werk; muzikaal intermezzo; vervolg: tweede blokje van drie dichters. dichters: Theo Slachmuylders, Karin Dee, Julius Dreyfsandt zu Schlamm,
Geert Beeckman, kerima ellouise
- Receptie.
schemerrook
schemerrook
-het zal nooit meer hetzelfde zijn-
ik probeerde
de stem te ontvreemden,
dichter bij mijn hart
maar alles was al gezegd
voor mijn raam
dekten schemer en rook
de avond toe
alsof het een simpel gebeuren was
van één, alleen
kerima ellouise ©
27-11-2012
achter de bocht van vloed
achter de bocht van vloed
wij zochten regels
die we ademen konden
een waanzinnige liefde om
afstand te dragen, ons staande
te houden in elkaars lichaam, en uit
zoals de slaap van vogels naar zee
die nooit afscheid nemen van poëzie
van zon en uur, almaar meer
hoe verzonnen wij de echtheid
het ruiken van de duinen, de vele manieren
van gemis en hoe je het litteken op mijn wang
uit verlangen liet bestaan
wij zochten woorden die wij niet vonden
het laatste van elkaar
kerima ellouise ©
23-11-2012
raamvers
raamvers
en de pijn
wat doen we met de pijn
generfd tot in de muren van dit huis
het lijkt alsof wij nooit bestonden
en misschien moeten wij het maar zo laten
of zal ik langs de ramen gaan
en dichters vragen
maar vragen zijn
vervelend en dichters houden niet
antwoorden
waarin dromen zinloos ijlen omdat moeder of vader
enkel in steen sprak
en nooit een bloem beschreef
op het ontvederd zaad
dus wat doen we met de pijn
deze pijn, deze dood
kerima ellouise ©
Illustratie: Beelden in Gees 2012, kunstenaar Marina van der Kooi
19-11-2012
lege stoelen
lege stoelen
het licht heeft zich bevrijd
en heeft mij een volle schaduw nagelaten
ik zou je kunnen vragen
hoe het is
om op papier in duisternis
te verblijven
jouw tegenspraak is zwak
ook van het lot dat dwarrelt
rond woorden van eindeloze eenzaamheid
die dode vlinders begraven
achter het roestig hek dat niemand aanraken wil
behalve de nacht
immer de nacht
hij beroert met zijn lippen
de vleugels
het sterven in schaduw
is hem onbekend
hoe zou het zijn
kerima ellouise ©
14-11-2012
herfst is niet de reden
herfst is niet de reden
zij vertelde over de zwaarte van het huishouden
over het 's nachts wakker schrikken
van zonderlinge vragen
sommige gevuld met dood;
zelfgedachten
bovenop het andere
dat bedekt werd met het zwijgen
zij vertelde over nachten vol regen
en dat ze het niet erg zou vinden
om uit te vloeien over tafel
in een inktvlek ofzo, gelijkend
op de nacht
zij vertelde, de woorden schoongeblazen,
maar verzweeg dat het huis het houden niet meer hield
en het houden in het huis gestold was
kerima ellouise ©
Illustratie: beelden in Gees 2010, kunstenaar Riesjart Bus
13-11-2012
de incisie van oktober
de incisie van oktober
ik weet nog hoe zij daar stond
met beton in haar handen
hoogzwanger
het snauwen van hem
was geen vergissing
zij staarde voorbij gebalde vuisten
n gescheurde jurk, stevig
vastgebonden
aan de brokstukken van t onmenselijke
tussen modderpoelen en het gehavend huis
gekromd bouwde zij een muur, het gewicht
vol gesis onder geweld
van woorden
zij deelde een kind
op de grond van haar bestaan
ik zag het grauwe licht
om vier uur
kerima ellouise ©
Illustratie: Beelden in Gees 2012, kunstenaar Maria Stams
10-11-2012
wanneer bloemen geuren in de nacht
wanneer bloemen geuren in de nacht
wanneer ik aan jou denk
dan wordt langzaam alles zachter
de muren
de stoel waarop ik zit
de houten tafel
het lijkt alsof ze mee wiegt
met mijn gedachten
de vaas met een enkele bloem
glimlacht naar me
alsof ze weet
dat ik de blaadjes zou willen
afplukken
één voor één
ze hoort het me zeggen
hij houdt van me
hij houdt niet van me
hij houdt van me
net zolang
tot de tafel vol ligt
met rozerood
bladeren die ik in mijn handpalm leg
en die ik zachtjes zoen
één voor één
hij houdt van me
ik neem het boek
leg het open
en plak de bladeren
naast jouw gedicht Zie ook: http://www.youtube.com/wa...v=IGP4MuwwPuo&feature=youtu.be
kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-10-2012
gedichten van oktober 2012
31-10-2012
in het huis
in het huis
al het werkelijke dat ik je gaf
is geworden tot overbodigheid
en nu ik mezelf kleed
met gedempte wind, de uren van herfst
overhoop haal
verliest elk geluid een naam
mijn naam
die als een afgewezen groet
tussen houten lippen hangt
verzwakt
door de duizend splinters
van huiverige gezichten
ik val, onzichtbaar, uit dit geheel
mijn handen te koud
te klein
om vast te houden
kerima ellouise ©
foto : kunstenaar Veerle De Smet, "gekruisigd"
29-10-2012
immer aanwezig
immer aanwezig
rituelen behartigen zijn houvast
als bevestiging van de dag
en avond
het is zijn spel
waar schaduwen niet lijken
te bestaan en hindernissen ontweken worden
door de onmacht van het zien
toon mij dan jouw huilen, jouw lachen
jouw honger
schreeuw ik hem toe
jouw spreken, jouw stem
of de grootte van jouw wereld
laat me zien
waarom zo weinig jou lijkt te raken
en de dag steeds herbegint
in een ondoordringbare omtrekkerima ellouise ©
Illustratie: beelden in Gees 2012, kunstenaar Hartwig Doden
23-10-2012
het onvermogen van het hart
het onvermogen van het hart
het ene na het andere rouwproces gilt
in wat eens mijn thuis was
alles wacht op een teken van leven
ook jij
het lawaai neemt toe
en toch lijk je op de stilte
ik knik
dezelfde avond nog
en ontvlucht iedere kamer
waarin het zicht op mezelf
ondraaglijk is
kerima ellouise ©
22-10-2012
de volheid van een cirkel
de volheid van een cirkel
ze zijn zo
gelijk verschillend
de dichters in het gedorste avondlicht
het vuur draagt gezichten
soms verborgen in een nachtverhaal
dat dromen stolt
tot onbegrepen stenen
waarop het handschrift rilt en rolt
maar ik hoor ook
kleuren knetteren, gedachten die hangen
als madeliefjes aan een hals
een warme borst
waait nog voorzichtig uit
dan is het stil
iedereen slaapt
behalve de dichters, bijna barstend
verschillend gelijk
kerima ellouise ©
08-10-2012
vele nachten, dagenlang
vele dagen, nachtenlang
een wolk snijdt de maan doormidden
de man opent zijn ogen
welk deel van jouw land ken ik,
vraag ik
waaraan ben je gestorven
aan de waarheid, de wind
witgepoederd door de enorme stilte
van de eenzaamheid
ik vraag waar je bent
en voel het afgesneden deel
de kamer is vol gegons
wanneer je me zwijgend ontmoet
we schrikken van het eigen beeld
kerima ellouise ©
Illustratie: beelden in Gees 2012, kunstenaar Robert Jansen, dubbelportret
07-10-2012
regen en ruïne
regen en ruïne
er is geen loslaten zonder liefde,
zegt de ochtend
terwijl hij met een lemmet
mijn huid opensnijdt
ik leg mezelf te vondeling
op veel te kleine bloemen
samen met het geluid
dat ik liefheb
de avond zal van zwakheid spreken
wanneer ik mijn mond
opensper
om regen zichtbaar te maken
kerima ellouise ©
06-10-2012
gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht"
Kussengedicht
Wat kunnen, we zeggen, van een vlinder? Het begint, met een rups, de cocon ontworsteld. De vleugels, worden ontvouwd, in de zon, als het even kan. Dan begint, een onzeker bestaan, in weer en wind. Wellicht, komt het tot een nieuwe generatie. Een ding, is zeker. Een vlinder is een ouwe rups. Ron Vonk © Hartelijk dank Ron voor dit mooie gedicht!
02-10-2012
'n dialoogje met de liefde
n dialoogje met de liefde
jouw ogen wanneer ze mijn wereld raken zachter in verbazing, jij mens; man van duizend dromen je kleurt me in het klaverveld, het verlangen welwillend bevrijd ik fluit naar herfst en hoe hij ruist en reikt naar stille rust naar de vogel en zijn maatje die samen het antwoord voltooien in de warme ruimte van hun nest jij, man jij gelooft me wanneer ik zeg dat ik midden in jou vlieg kerima ellouise © Illustratie: Beelden in Gees 2012, kunstenaar Christien Dutoit
01-10-2012
alleen 's nachts
alleen 's nachts
ik nodig olifanten uit dikbuikig in cirkels rond mijn lichaam hoor alles dreunen op het linoleum van de leegte wijsvingers breken maanlicht meedogenloos in het spoor dat ze achterlaten slapende kamers en striemen worden geklemd tussen slagtanden en een bloedend hart ik begraaf mezelf onder aarde en bladeren en blijf nog even bij de eerste schreeuw stil kerima ellouise ©Illustratie: Beelden in Gees 2012, kunstenaar Rob van der Ven
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-08-2012
gedichten van augustus 2012
14-08-2012
overbodige annonce
overbodige annonce
vrouwelijke stem gezocht om voor te dragen tijdens de theatervoorstelling van het leven zij moet allerlei vormen kunnen aannemen; zoals een glimlach of het stilliggend licht op een heuvel zwijgen als een blad dat tijdens de herfst ademloos ten onder is gegaan koorddansen op de rug van een rivier en een enkele keer overleven tussen vlam en vuur zomaar, zonder reden uitbarsten in onberekenbare bronnen, scherp zijn als een mes van fluwelen kwaad maar vooral, in het samenzijn, moet ze kunnen liggen in het gras en haar bruidegom vlinderborstelend verleiden kerima ellouise ©
08-08-2012
ruïne van een scène
ruïne van een scène
maar dit alles en alle reden zijn in de werkelijkheid verzonnen de luchtkastelen staan met lege handen in de kast een zandsculptuur geeft antwoord wanneer een scherf uit de toren valt kerima ellouise ©
foto kerima ellouise ©
07-08-2012
ik werp een steen in het heelal
ik werp een steen in het heelal
de sterren zijn moe ze vallen een voor een mijn dromen uit ik ga niet meer naar binnen en verberg het heelal in mijn lichaam daar kan ik in het zwijgen alleen zijn, de dood laten sterven tegen muren van steen woorden verbranden, het rouwbeklag en de verzen die jij met grenzen overschreven hebt om de liefde te verliezen en uiteindelijk de sterren te doden kerima ellouise ©
tekening kerima ellouise ©
04-08-2012
de taal die we zochten
de taal die we zochten
is er nog een zin, een samengesteld woord, dat groter is dan de schaduw van een verloren liefde waarin kraaien zichzelf kwijt willen rondom hun eigen gekrijs vallen, altijd maar verder wanneer de bangste dromen beginnen is er nog iets, evenveel als een vroeger vertrouwen, dat in ons hart past, nooit hoeft achter te blijven met een vermomming, bespeeld door oogleden van de tijd en als de woorden zich dan strekken bovenop het puin van zwartverblinde vleugels zijn wij dan bestand tegen de tijdloosheid kerima ellouise ©
foto: beeldentuin Dehullu
03-08-2012
een golf en een gedachte
een golf en een gedachte
alles laten wij achter het spreken, het luisteren, het lichaam ongenezen een vleugelslag, losgelaten in het zonlicht dubbel zo lief nu jij nog een keer langs onze wangen streelde zonder bezit * 'bidden is onderdak zoeken' vertelt een stem wij wonen voortaan in jouw schaterlach . kerima ellouise © voor C.
02-08-2012
de laatste kleuren
de laatste kleuren
mijn opa's heb ik nooit gekend en het doodsgezicht van mijn oma in de grauwe bedstee is nooit heengegaan wanneer lopen we langs het afscheid; de slaap die blijft als een roos op een steen gebeiteld het noodlot al in kinderhanden die nog geen zwaarte kennen, zoals het morgenlicht dat in alle eenvoud een schaduw tekent de dood wordt een dialoog met loerende ogen kruipt omhoog langs wind en werkelijke dagen dagen die jou schoonheid leenden immer met de glimlach van jouw blijspel ik hoor je nog 'the end' schateren kerima ellouise© * RIP J.C.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-07-2012
gedichten van juli 2012
24-07-2012
tot het daglicht
tot het daglicht
er is geruis in de vervaging van het leven ik wacht nog wat, wil het ongrijpbare eruit tillen om het in glas te blazen even breekbaar hoe wij spreken kerima ellouise ©
foto beeldentuin Dehullu
19-07-2012
meestal op donderdag
meestal op donderdag
Ik heb hem Harry genoemd. Al een hele tijd geleden. Harry is een boom. Geregeld ga ik hem bezoeken. Zijn schaduwen laten zich vaak gaan in wisselend zwart. Soms duiken ze diep in de tijd. Dan ga ik op een steen liggen en wacht. Volgens Goethe kan je in en met iemand leven. Maar vaak gaat dat niet samen en baart ieder zijn eigen lijden, zijn eigen bast. Zo drijven Harry en ik heen en weer, soms onbereikbaar, te ver om elkaar te herkennen. Het is niet makkelijk om het ontbrekende uit andere seizoenen te vinden, al zal het misschien net dat stukje zijn dat verbindt. Morgen ga ik weer naar Harry. Midden in het bos. Of ga ik naar mezelf ? kerima ellouise ©Illustratie: kunstenaar Andreas Kuhnlein beeldentuin Dehullu
17-07-2012
het afscheid is sterker
het afscheid is sterker
ik lever me niet meer over aan woorden ze blijven onbekend, onafgerond ook al noem ik je liefste en als je me vraagt waarom in gebarentaal of in steen zal ik zeggen dat alles zich naar binnen wenst het geluid van morgen dat, bovenop een heuvel de vergankelijkheid balsemt het hart wikkelt in een vochtige schelp van linnen wanneer jouw echo wordt verwekt door de wind door de wind, mijn liefste door de roze, roze avondwind kerima ellouise ©Illustratie: schilderij Heide Renier
12-07-2012
zoals zij in de ochtend
zoals zij in de ochtend
ik waai en waai verblijf tussen spiegels van hoop en horizon; het veld waarop wolken verder drijven traag vliezend in het bestaan mijn lot vloeit uit in zeebelopen vloed, kartelt randen waar mensen staren naar diepe zin aangekruist door hongerigen hoe zou mijn stem zijn in tegenwoordige tijd spraakverwarrend door de jaren die nog doodgeboren gedichten dragen ik waai en waai rondom roerloosheid foto - gedicht: kerima ellouise©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-05-2012
gedichten van mei 2012
28-05-2012
uit het nest van de cirkel
uit het nest van de cirkel
ik eindig in een cirkel naaktvoetig en wit in letters gedoopt 'halt' roep ik deze lijn is eindig hier wacht ik op mezelf tussen alle mensen waar ben ik gebleven ooit ben ik kind geweest jij noemde me zo en ik mocht in je armen slapen als een deel van het deelbare waar is boven, waar is beneden waarom houd je niet van me ik stop op het punt van voorbestemdheid en herteken de ronding met precieze gebaren kerima ellouise ©Illustratie: 'doorzichtig', kunstenaar John Spek
26-05-2012
splinters van tijd
splinters van tijd
ik schreeuw luidkeels in de stilte op een kale, verlaten plek neemt hij mijn stem over weet hij waarom ik huil waarom het vuur van de zomer mij ontvalt in ieder woord dat ik leerde en dat nu onverdraaglijk door schaduwen gevoed wordt door handen die mij tegen de nacht aandrukken, gezichten die voorbijkomen, vastgehaakt aan begin en einde en alles daar buiten als een steen onzichtbaar in een echo geworpen kerima ellouise ©
24-05-2012
rondom 't volmaakte
rondom 't volmaakte
het doet er niet toe maar het klinkt als water zei je toen je mijn gedicht vasthield jouw vingers lispelden golven over me heen reikend tot aan de zee, met de nacht vertrouwd en op dat moment terwijl jij voet zette, wind werd onder vleugels dreven we mee naar het land dat in ons was buiten adem, in alles wat er wel toe doet kerima ellouise © . Zie ook: http://www.youtube.com/wa...wqgIfkFV2_3VmVBI9hLoWg&index=1 Illustratie: kunstenares Heide Renier: aquarel op zeer zwaar papier (76 cm op 56 cm)
18-05-2012
opvallend rond
opvallend rond
de stilte spreekt in de verwrongen armen van het ven; ik verzet mij niet het is een soort afscheid, een knetteren zonder geluid dat vuisten schept uit het water ik wil luisteren en laat de oever over zichzelf buigen herhaal mijn en jouw naam tot maanverloren vlecht en wacht, wegrimpelend, op een vonk waardoor zintuigen weer gaan glanzen; rood, in een nooit uitgewaaide hoogte
kerima ellouise ©
14-05-2012
waarheen wij ook gaan
waarheen wij ook gaan
het is beslist ik treed in het huwelijk de dag geeft ons zijn zegen terwijl een vogel zich vasthecht aan de zee en krijst tegen het wegglijdend water wij houden onze adem in en willen de spiegel van de maan als getuige waarin wij vloeibaar kunnen dromen al dansend, rond en rond met zwarte of gele vruchten op het hoofd en vuurtorens vol knipperend zout het is beslist bij het verstrengelde licht ik huw de nacht onder een tijdloze cirkel kerima ellouise ©
08-05-2012
zoek het antwoord
zoek het antwoord
ik lees je het antwoord vertraagt onzichtbaar voor het oog dode punten en dagen gaan voorbij; maanden van ijzer hoe schrijf je roest en gaten waar wind doorheen waait niet anders dan een onbetrouwbare afstand of een presse-papier van stilte op het hoofd geschetst ogen, schrijf ik en schuur en schuur en schuur tot ik mezelf zie het regent gedichten kerima ellouise ©
07-05-2012
een handvol vleugels
een handvol vleugels
als jij mij kust worden dagdromen bevrijd uit de nacht dan volg ik het witte meeuwenspoor en trek de zee naar me toe wij zien de vogels vorm krijgen jij zegt zachtjes ik vlieg en terwijl het laken blauw golft likken wij het licht uit verdwaalde druppels zout kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-03-2012
gedichten van maart 2012
27-03-2012
in ogen gestreept
in ogen gestreept
kan ik alles achterlaten nu ik eenmaal weet heb van verleden, dagen aan nachten keten met niets dan adem tekens verdwijnen, de kiem van glijdend geluk wanneer ontkenning breekt in assen doorheen het geweld van vuur kan ik, beroofd van verlangen, liefde in oprechtheid leggen of ben ik al te diep door het gestreepte sterven bevangen nu leegte, vervreemd van verheffing, zich op een geluidloze lente drukt (13/13)
kerima ellouise ©
zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=t20Smun28DQ
25-03-2012
van as tot aarde
van as tot aarde
welke waarheid wordt gebeeldhouwd onderaan de urne terwijl onze handen wrijven over het gelaat van schaamte hoelang zal de trein blijven branden tussen losgehaakte windstreken die doorheen zwartgekalkte grachten de gruwel spoelen in de keel van menselijkheid en de vloed van vrede willen herwinnen zeg mij, wie richt het hoofd op in een wijde cirkel om het oorlogsmonument en de vele naamloze schaduwen Krakau, 21 februari 2012 (12) kerima ellouise ©
20-03-2012
gas-licht
gas-licht
de nachten erna delen zij het kussen met mij ik laat de naaktheid toe, de dode handen in de spiegel, de schepper onder het puin van het geweten duizenden monden zwijgen gaan van hier naar daar, van daar naar hier, naar vaker en meer telkens anders ook voor mezelf de een helpt de ander tot er geen dag meer is, slechts grote, uitgeholde ogen naast het lege ontbijtbord ik kan niet meer weg * ik schud het kussen op jij zwijgt in een andere taal en legt de afstand er tussen Auschwitz-Birkenau 21 februari 2012 (11) kerima ellouise ©
19-03-2012
waar de dood schreeuwt
waar de dood schreeuwt
ik laat de stilte na als allerlaatste beeld elk oog, door zwart en wit omrand, hecht zich als een zwerver aan het spoor waarlangs zij liepen gekleed in flarden van wanhoop die bleven haken aan elkaars hand en het schrale, nog bestaande licht ik veeg gaten in de sneeuw wil met naakte voeten stemmen vinden achter de tralies van de aarde nacht na nacht met hen praten in een zo dichtbij verleden ik ga weg, kijk nog een keer om en neem het afscheid mee Auschwitz-Birkenau, 21 februari 2012 (10) kerima ellouise ©
17-03-2012
veraste kreten
veraste kreten
tot stompjes uitgekleed werden ogen gebroken in het godvergeten licht baarmoederloze barakken vol doden van vroeger tot nu waar ontbloot, duizenden en duizenden werden beroofd in een verschuivende, reeds verlaten, bestemming waar zijn de kinderen? een stil aanschouwen staart naar hier of elders naar gruwelijk, onverlost verdriet en een wereld vol waan waar een anjer getuigt van een laatste vlinder waar zijn de kinderen? waar zijn de kinderen? waar zijn de kinderen? Auschwitz-Birkenau, 21 februari 2012 (9) kerima ellouise ©
14-03-2012
in het duister geklemd
in het duister geklemd
barakken waar doden verblijven half in muren, op betonnen vloeren, in oneffen uren half boven grijze wolken, ergens hoog ruggengraten, gebroken in een gracht met as en weke lijken, er is geen steen meer, niet eens een boom die nog kan slapen met mijn witte handen raak ik een naam aan, het glasraam waarachter ogenblauw staart naar wanhopige verbinding ik verleg mijn hart naar een langzame sneeuwvlok op bruin, zwart en roze, ooit door straten gelopen uit hun stappen komen woorden ze schreeuwen het rennen, het neerschieten tussen hoofd en gele ster afgeschoren haren winden zich rond assen zonder spiegelbeeld, rond verbrande wimpers; de borstels hebben geen weet van de doden ik fluister hen een paar woordjes toe een streepje zonlicht raapt een bloem op en mijn tranen Auschwitz-Birkenau, 20 februari 2012 (8) kerima ellouise ©
12-03-2012
links, rechts, links, rechts, links,
links, rechts, links, rechts, links,
het is daar, deze dagen dat ik zag wijzers vielen uit uurwerken vielen op het ongrijpbare begrip waarin het ademen onbewoonbaar werd verklaard en een kind de gesloten mond van de dood het is daar, die dagen toen dat zij niet meer zagen het slapen of het gaan in nog minder lijf waaronder ze elkaar zochten het is daar, deze dagen dat ik zag gezichten en namen met stilte doorboord ik ben van ze gaan houden Auschwitz-Birkenau, 20 februari 2012 (7) kerima ellouise ©
09-03-2012
die dag te sterven
die dag te sterven
geen vogel geeft er antwoord en de treurwilg prevelt tevergeefs: niet doodslaan naald na naald in ogen, ontredderd blauw nijptangen in bolle buiken trekken de dood naar lege handen; het geschreeuw waait door onbestaande ramen, vrouw na vrouw niet doodslaan trage messen sluipen door identieke lijfjes; harten op zwarte, naamloze schaduwen, kind na kind uit het stof, uit versteende vleugels uit de sporen van scheefgetrokken monden uit de tijd, zevenenzestig jaar geleden sla me dood Auschwitz-Birkenau 19 februari 2012 kerima ellouise ©
08-03-2012
koud, zo koud
koud, zo koud
haast naakt, lijf aan lijf vergrendelt magerte hun nachten betonschaduwen verschrompelen de dag, zoeken een plek om te ontlasten zij fluisteren de honger muren toe, vijf aan vijf hun pols klopt nauwelijks ramen enkel een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf niet meer zien zelfs niet wanneer hun mond het onderdrukte licht opvangt ik betreed hun slaapstal zie namen waarvoor geen woorden zijn gekrast met de laatste horizon uit mijn vingers stromen onmenselijke klanken Auschwitz-Birkenau 20 februari 2012 (5)
05-03-2012
geen klank meer
geen klank meer
hoe kan je onmenselijkheid begrijpen wreedheid nog dieper dan zonder grenzen stilte in alle mogelijke vormen wanneer de dood er niet meer toe doet het kan niet ik zwijg uit respect meer dan één minuut 1,1 miljoen keer ween ik zwart Auschwitz-Birkenau 20 februari 2012 (4)
04-03-2012
onvatbaar hoog
Onvatbaar hoog
er is een weg die geen ander kan horen, een weg in het laatste licht van hun sterflijkheid het houdt mij in mijn stilte gevangen; duister, de gele vlek, het gloeiend ijzer van de dood buiten rouwt het wit terwijl de dag huilt om de zware boodschap van de boom die mij in zijn treurlied omhoog werpt naar de silhouetten van de wolken los van kwelling ik wil de afstand verkleinen en strek mijn armen uit naar het meest nabije mensen, het waren mensen ik hoor hen gaan Krakau, 19 februari 2012 (3)
03-03-2012
ik draag geen zichtbaar schild
ik draag geen zichtbaar schild
eerste sterren ter grootte van een handpalm dwingen mij naar de linkerkant van het raam de boom, al lijkt hij gespijkerd in zwarte aarde keert weer om de rest van zijn verhaal te vertellen ik leg het gele stof in de sneeuw, naast kleine voetstappen en zes jaarringen hoor slechts het wiegelied van de boom die met zijn takken zachtjes zielen beroert en terwijl afgesloten vlokken het perron kerven voor de trein ontsnapt de stroom aan de wachttoren doorkruist en met grote honger ik reis samen met zwarte assen die uit de hoed van onschuld in grachten vallen, lijfelijk gemeten, terwijl spinnen kruipen uit herkenning; een enkele spint een driehoek tussen de straat, de pijn en mijn borst * het kasteel van Wawel kijkt me met oude ogen aan; het laat tranen van toekomst ik draag ze van verleden naar morgen er was veel meer dan een draak die in brand vloog Krakau, 19 feb 2O12 (2) * de Wawel is een heuvel in Krakau. Onder de heuvel bevindt zich de Drakengrot. * spinnen : legende over het ontstaan van de Davidster
Schrijver: kerima ellouise , 03-03-20
02-03-2012
voorbode (1)
Voorbode (1)
een Poolse vrieslucht waait binnen de tijd vertraagt wanneer een kale boom driehoog mij oud aankijkt zijn takken zijn dofgrijs en zwart aan de randen alsof hij treurt en me wil waarschuwen voor wat komen zal ik ril om reeds gevallen schaduwen en knik hem toe hij heeft het koud in zijn marmeren huid vol huiver ik ween nog niet kerima ellouise © 17 februari 2012, Krakau
foto kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-01-2012
gedichten van januari 2012
28-01-2012
Cabaret en poëzie te Zaandam
Pittig cabaret en sfeervolle poëzie
Voor het poëziegedeelte hebben wij
vier krachtige dichters uitgenodigd, het zijn:
Kerima Ellouise
Julius Dreyffsandt zu Schlamm
Cees-Jan Sierhuis
Marcel de Kleijn
En.......... het langverwachte debuut van Frits Hendrikse.
Datum Zondag 26 februari 2012 Aanvang 14.30 uur Zaal open 14.00 uur
Locatie
Het pand Hawa Komhata, Westzijde 181 te Zaandam
steegje inlopen tussen
nr 179 en nr 185 (geboortecentrum
)Parkeren Gratis, op het J.A. Laanplein
(vlak achter de Westzijde)
26-01-2012
goocheltruc
goocheltruc
het enige ritueel dat de kamer kent is er niet meer, hoe hard ik ook met mijn mouw schud een betraande zakdoek maakt elk woord overbodig: de duif is dood kaarten voorspellen nuchterheid, het teken is het lege glas zonder dubbele bodem kan ik niet verdwijnen de asbak geeft geen gehoor aan het rookgordijn; die illusie brandt zichzelf op ik veeg alles opzij, het papier en het stroompje dat meedogenloos met de tijd tikt de kamer draait, als een foetus keten ik mezelf vast het vruchtwater breekt en bevrijdt woorden ik laat een eerste, ontrijmde schreeuw kerima ellouise © * naar aanleiding van Gedichtendag
23-01-2012
bestemming
bestemming
ik kijk verder zie vreemde gezichten ze schuiven als schaduwen voorbij - wie speelt er met het lijk van de maan - onder de huid van het water verdwijnt het geluid van de zee ik luister, tast aan de beweging van stilte van golf naar golf naar de holte van mijn hand luister, hoor het kind dat op meeuwen vliegt naar jou zwaait vloedgewassen, op weg naar liefde - wie speelt er met het lijk van de maan - * voor het raam is de dag zo zacht, zo vanzelfsprekend dragend blauw kerima ellouise ©
19-01-2012
met liefde
met liefde
het raam gaat open en ik draai rond verdwijn voortdurend in de wind, gekruld zoals een zee-adem of een woord van trouw dat minnend tot mij komt het zal zacht zijn, zachter dan de binnenvleugel van een vogel die geen andere naam heeft dan die waarmee hij geboren is uit het blauwe uit het lichaam van het licht in de langste dagen van mijn traagheid en alles wat ik liefde noem
http://www.youtube.com/watch?v=-r-BrFJ3t6Y kerima ellouise ©
foto kerima ellouise ©
09-01-2012
impressie van het onzichtbare
impressie van het onzichtbare
niemand kijkt vragend wanneer ik nacht word eenzaam val uit de schoot van het licht als was ik enkel een stem waarvan waanzin zich niet meer lost het is wat het is en geloven was nooit een waarheid slechts een ontbinden van gedachten zonder gezicht waar wil je dat ik sterf mij te grijpen leg, vierhoofdig in de onmacht op lippen droog doorzichtig zoals het water geweven uit het maanzand waar overwintering de buitenstaander doet vluchten van de ene krater naar de andere niemand voelt wanneer de ochtend woorden slaat luidop leest in een boek hoe jij de poëzie in mij verdooft kerima ellouise ©
05-01-2012
verzwegen panorama
Verzwegen panorama
Welke stilte doet ons spreken? Is het de stilte die woorden geeft? Of geeft het spreken net zichtbaarheid aan het geluidloze? Ik luister. Niemand laat zich onafgemeten zien. We ontmoeten elkaar tussen verzen. Vreemd. Je zegt niets. Ik ook niet. Misschien gebaren je ogen of je lijf. Ik probeer te voelen, aarzelend, onderzoekend. Op een afstand schikken klanken zich. Ik herken ze niet, ik herken jou niet. Ben je wel diegene met wie ik praat? Gedachten razen door een gesloten veld van onzekerheid. Je kijkt me aan. Je zoekt een titel van een boek waarvan ik het begin noch het einde ken. Lachende stemmen sluiten de ondoordringbare cirkel. Hun echo meet de verte niet. Geen enkele vinger bindt zich aan lichtjaren. Welke woorden heb ik begrepen? Ons gesprek heeft de stilte niet omhoog getild. Ik hef mijn glas op en mompel: Fijn dat ik je weer zag. Op het scherm praten we jaren verder. kerima ellouise ©
foto, kerima ellouise
01-01-2012
je geeft me stilzwijgen
je geeft me stilzwijgen
bomen blazen winter uit het is voorspelbaar om mij heen, ook de sneeuw en het trotseren zelfs de eenzaamheid die in de onverschilligheid kerft met dit late uur binnen is het warm tweehonderd lichtjes fonkelen ooit lagen ze in mijn hand, onbekommerd jij wortelt nog dieper in je trots en de champagne cadeautjes stapelen de leegte, hoe duur ze wel niet zijn ik draai me weg de scheur verschuift mijn stembanden naar de stilte naar de dakloze die de maan van zich afwendde beschaamd om het licht en dat wat nog kleur bezat wie is de vreemdeling, wie is diegene zonder kamer wie bevindt zich daar buiten ik mocht hem niet eens een euro schenken kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-11-2011
gedichten van november 2011
28-11-2011
bij het breken van de bast
bij het breken van de bast
wij dekselse dwaze dichters schrijven op basten van bomen het gewin van hart en zin vloeken op wat wij minnen het zwerven diep van binnen voor wat het vluchtend licht zo raakt stellen wij ons onsterfelijk op alsof naaktheid nooit heeft gestaakt langs smalle wegen in galop welk uur is het dat wij vrezen als sluimerend de dageraad ontwaakt zijn het de schimmen, uit onszelf verdreven of is het de eenzaamheid, door kwelling vergaard kerima ellouise ©
foto beeldentuin Dehullu
21-11-2011
feestgroei
feestgroei
vandaag is het een bijzondere dag ik heb namelijk besloten om mezelf te vieren het wordt vast een succes ook al ben ik een naamloze dichter een mens van weinig gewicht toch ziet u, zelfs zonder top enige wildgroei van het licht dat, gedoodvierd en geverfd, mij ontslaat van enige plicht kom, feest mee en laat het vieren beginnen hang slingers op vol talent wanneer u mijn ijdelheid bejubelt nog voor ik mij bezin want op dit literair toneel spendeer zelfs ik een halve cent (vrijwillige bijdragen zijn uiteraard welkom mits het vieren uitbundig gedeeld wordt) kerima ellouise ©
18-11-2011
vleugels (haiku)
vleugels (haiku)
uit de kerktoren stijgt met engelengeduld doodstille nevel kerima ellouise ©
15-11-2011
jaren worden dieper
jaren worden dieper
legt een vraag zich neer in poëzie de dood met besneeuwde lippen aan woorden likt het blijft een bewegen al is de avond net hetzelfde en lacht een kind om honing aan moeders hand ween ik dan om de vreemdeling die in de schemer de stilte binnentreedt * ik tik tegen de binnenkant van deze verzen en ruik angst omdat er liefde is kerima ellouise ©
foto, kerima ellouise ©
11-11-2011
elf
elf
het is een feestdag vandaag op dit papier schrijf ik de oorlog neer heel even is er stilstand, de doden staan niet op liefde is hard, ik wil het eten als een zoet broodje, onverdoofd een trompet schalt; waar ik morgen zal staan schreit een bom, onder een vlag bedekt kerima ellouise © foto, kerima ellouise ©
07-11-2011
wachten
wachten
het beeld dat als vanouds om verbeelding vraagt draagt meer dan woorden het verschuilt in een huis of een enkele kamer, afgesloten van daglicht soms, lijf aan lijf, bij elke gedachte dat zichzelf een huid geeft groeit het dwars bezwijkt onder het onzichtbare gewicht "tijd is niet waar, dat weet jij ook en stilte luistert niet naar zichzelf" het beeld zwijgt even, laat huilen zoekt een andere plek ver voor mij wanneer ik je vind als bron van verbintenis en evenwicht dan zal ik ja, zal ik dan mezelf dragen
kerima ellouise ©
zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=iTIf9-ORqjY Illustratie: kunstenaar:
Marcel Dekoning 'wachten',
pentekening in pastel
03-11-2011
het woord
Het woord
er is nooit een toekomst geweest voor ons zelfs het heden is langzaam verdwenen in een restant van zwarte dons tanden van tijd hebben zomers opengereten en, in de bron, het bruidsnest ontwricht het enige dat vleugels kon bewegen en nu ik zwijg, huil om het ontsluierd gezicht; wij vluchten van dit ongemeubileerd leven, verwekt schijn het ontwijde takkenlicht op een stenen tafel hadden wij woorden geschreven: tweevoud begint met elkaar in zacht gegons onze lippen hoefden geen winters aan te kleden kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-10-2011
gedichten van oktober 2011
31-10-2011
met de gordijnen dicht
foto kerima ellouise ©
met de gordijnen dicht
of een welkom warm kan zijn, vraag je ik adem jou in met woord en wederwoord stapel de letters van kop tot teen steeds completer kerima ellouise ©
23-10-2011
Dicsmare
dicsmare
zij gaf het me en hij golven die zacht opstaan en zo de weg veranderen hun dromen, gekust en uit het krijt gehaald als pianogolven wild boven de branding hoe zij poëzie spraken, gesalonneerd in elkaars hoofd en tot in de kleinste hoek aan de horizon zij gaf het me en hij en ik zag wat ik bewaren wilde; hun vonken in een vuurtoren vrij en met het licht kerima ellouise ©
foto kerima ellouise ©
12-10-2011
Uniek
uniek
(de traagheid van het onvermijdelijke) ze volgt de ogen van de wind wanneer het regent op zijn rug hij deelt verhalen als het meest nabije in hoeken van vreemde huizen ik hoor haar gaan en graaf de maan uit ze is de nacht, de schaduw waaruit het licht kinderen baart dichter bij de waarheid en liefdeswoorden die de stilte bij haar glimlach brengen het zijn geen matrozen in de diepte van duisternis, geen riviermannen die meer schelp zijn dan steen ik wil een spiegel buigen in de stroming van de zee, vleugels openvouwen boven de herinnering aan witte aarde voor haar, voor haar als een nabijkomende oever en voor dat andere waarmee ze zilverkleurig licht op glas ademt * voor Amanda Malinka kerima ellouise ©Illustratie: "een beeldige wandeling', Blankenberge
08-10-2011
Dát
foto kerima ellouise ©
Dát
meer en meer vind ik mezelf terug wanneer je naar me kijkt wij elkaar laten ontstaan wachten op het ontdekken van de tocht alles golft in het verlangen naar het oor van de rivier dat oevers bemint jij in mij ruist als een echo van wiegende wenken wind en lotus wanneer de zon ondergaat dát zegt in minder dan een armlengte raak mij aan kerima ellouise ©
02-10-2011
zij was haar naam
zij was haar naam
vragen rennen me achterna en terwijl de stilte tegen me leunt of ben ik in de waan luidt een vlinder de metamorfose van de dood kinderen wisselen land en keren herfst om verplaatsen aarde naar hemel, weer naar aarde en wanneer ik me aan hen bind blijft de weerspiegeling niet onberoerd wij huilen om het afscheid en vinden het leven in haar R.I.P. G. kerima ellouise ©
foto kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-09-2011
gedichten van september 2011
26-09-2011
door alle ruimte heen
door alle ruimte heen
zopas werd een vader begraven onder bomen en in de dag zijn hart was zijn zoon zoals het hare haar dochter handen waren moeder ogen en een kus het ontwaken werd een glimlach; de bewaakster van een kind dromen voltooiden nachten, het luisteren naar verdriet want haar liefde kende sprookjes en een deur naar omarming even groots als de tijd die nu voor haar naar ruimte glijdt * in het licht eindigt niets, de hoogte naar haar opgedragen aan A.
kerima ellouise ©
foto beeldentuin Dehullu
21-09-2011
de dag verlaten
foto kerima ellouise ©
de dag verlaten
je zal het met zijn woorden moeten doen met de beelden door hem achtergelaten en ergens op een stille stek waar leven begint misschien nog in zichzelf gekeerd waar de dingen van de dag je naar de toekomst zullen wijzen daar zal hij zijn en steeds zal hij wederkeren blijven wie hij was in jou zelf, in de sporen van de aardse dagen en nachten jouw hand strekt naar omhoog aangeraakt de zijne, langs wolken naar beneden ja, jouw vader *opgedragen aan B. kerima ellouise ©
18-09-2011
wiegen
foto kerima ellouise ©
wiegen
het noodlot spreekt tegen de uitvaart in mijn hoofd alsof het breken zal een kind opent er een septemberroos uit verlangen en sluit het voorvertrek vanavond zal ik je lichaam vlechten tussen de lakens tezamen met je zoete stem ik kan niet meer terug zelfs niet in dit vers kerima ellouise ©
11-09-2011
er is een wens
er is een wens
bloesems keren zich van me af ik schrik het is tijd om te gaan, terug naar wie ik was ergens is het feest vanavond * ik verlaat het zomerhuis ga langs onvoltooide velden en dagen steeds weer breekt de verte nabijheid was nooit welwillend * vrijwel alles is tegenstrijdig en ruilt zich telkens weer ontelbaarheden liggen op de rand tezamen met een voorbode * ergens is het feest vanavond te vroeg noch te laat kerima ellouise ©
foto , bewerking Rob Bonenkamp ©
05-09-2011
alle stappen
alle stappen
wat als de onmogelijkheid nog het enige dierbare is dat we kunnen opzoeken, vasthouden in onze gedachten zoals een oude stad, uitgeput door tijd maar niet meer van ons ook al staan huizen dichter dan ooit in de dag, in de nacht lopen uren in elkaar over naar liefde en de glinstering van dit mysterie dan nog, antwoord jij weet ik jou omringd zacht en teder teruggevouwen in mezelf en ieder vers dat ik schrijf op de treden van de waarheid kerima ellouise © Illustratie: Beeldentuin Dehullu, kunstenaar: Lucia Fransen
foto beeldentuin Dehullu
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-08-2011
gedichten van augustus 2011
29-08-2011
een heerlijk recht
een heerlijk recht
langs mooie vijvers en onverharde paden zonder hek of enige tralie ga ik op zoek geen Dwingelderveld noch een andere laagte zal mij weerhouden om te zweven tussen stilte en de woorden die, in mij, diep dansen ach, deze tijd, deze heide schone tijd niets maakt hier de vogels oud of het kind dat regendruppels vangt met open hand en de zee hoort in zijn klompen verzonken zijn de oude stenen van de dagen, ver ervoor ik ga liggen op de grond waarop ik lag en adem zichtbaar de gratie van de aarde kerima ellouise ©
21-08-2011
chaos in de woonwijk
Chaos in de woonwijk
de woonwijk in mijn hoofd brengt ogen naar het straatlicht als een oude vogel vlieg ik traag langs huizen ik zie de linker en de rechterbuur en de bovenbuur rimpelt in het raam mijn naam de buur drie deuren verder lijkt ook op mij ik voel hun binnenkant, hoe ze tasten aan chaos in de winterkamer en steeds wisselt de scherpte van de lucht het is het leven van alledag ik heb je lief, schreeuw ik tegen hen langzaam wijken de vleugels uit mijn lichaam ik stort neer in de zesde strofe de regen druilt verder kerima ellouise © * (met dank aan Marion Spronk voor de titel)
07-08-2011
slinger
slinger
ik mag dan dicht bij de tijd komen en verdwijnen in zijn handen zonder magie de vertaling van deze woorden laat ik bij jou achter omdat de waarheid onbewoonbaar is en liefde zo transparant kerima ellouise ©
04-08-2011
nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken
nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken
ik zie een schip voorbij mijn raam varen beelden van toen ik zes was drijven doorheen tijd en zeewind een verloren ziel helt over moeders en dochters en wie niet zien kan zij, op het dek, verliest; er liggen stenen, straks of later zal ik woorden vinden om vorm te geven aan het schreeuwen het is nooit van mij alleen: het water zonder gronden het oog verzameld door de regen op de horizon kerima ellouise ©
02-08-2011
afrodisiacum
afrodisiacum
kom, laat ons dansen wees niet bang dansen dicht bij de rivier, de hemel in ons hoofd laat mij toe de avondzon en daar waar onze schouders de schemer raken ik wil blijven jou beschrijven en ieder het weten mag om een mens om wat het leven doet en ik gaan mag in en uit laat ons want vannacht, van boom tot boom zingt de maan vanillewoorden op het water kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-07-2011
gedichten van juli 2011
23-07-2011
horen
horen
je keert je meer en meer naar binnen zegt hij stiller dan de stilte die je onderdak geeft rondom jezelf ik kijk hem bevreemd aan bemerkt hij het lawaai dan niet de wind alom en hoe ik alles hoor vallen het blaadje, bedekt met bedrog de rotsblokken op mijn naam, de assen van de zolder waarvan ik het beeld verdrongen heb dit land is niet van mij, antwoord ik alles wat ik achterlaat zijn de muren de vele muren in mijn handpalm en de boom vol vogels, die nog steeds verlangt naar het vergezicht van een kinderdroom ergens in mijn hoofd toen we nog samen speelden kerima ellouise ©Illustratie: kunstenaar onbekend
18-07-2011
zij zijn de tijd
zij zijn de tijd
en zo ze zijn, zeven kinderen uit zeven verborgen hoeken allen met hetzelfde raam uit klei niets bestaat zonder reliëf wanneer dromen veel verder gaan dan grenzen geef hen een hand veeg het snijden uit hun gezicht en dat wat er rest tussen Oost en West laat hen, het daglicht in, veilig met naakte voetjes slapen voorbij muren en meren wind en de wreedheid van ingepakte verwaarlozing geef hen een hand vol waardigheid en blijf nog even wenken naar de vrede in hun lach kerima ellouise ©Illustratie: De Verdens Barn
( de kinderen van de Aarde)
op de Noordkaap, foto: Rudolf ©
11-07-2011
ontilbaar
ontilbaar
een nerf wikkelt zich rond de avond ik regen mij in het kussen; bemost het land waar ik zijn wil en waar bomen betrouwbaar in mijn schrijven staan misschien heb ik een uur of meer ook jij hebt het nodig toch zwijg je uit het nest, het maakt je bang ik nader het web, zo broos als het woord zelf een tak breekt de vergetelheid van de kamer en weer is alles onevenSchrijver: kerima ellouise © Illustratie: beeldentuin Dehullu 2010,
kunstenaar Alied Nyp-Holman
08-07-2011
prooi
prooi
zij die geen dromen vangen verstrikt in het web van de werkelijkheid raken waarheen wanneer een spin nadert een woordenskelet achterlaat brandend in de keel van de nacht zeg me waarheen zij moeten zij die nooit over blauwe luchten praten maar vanuit de donkere schemering zoemen met brekende schouders en de in flarden hangende maan, meegevoerd door de dichter die zichzelf nooit uit zijn zinnen tilt, ze nooit verleid heeft tot kleur vol hartstocht zeg me waarheen ook dat ik, aan het web verwant, de zachtheid dromen zal kerima ellouise ©
.
06-07-2011
gevoed door de blaren
gevoed door de blaren
waarom zou ik je nog tonen waar de wind schuilt in huis wanneer het bulderen begint het kind hokt in hoeken tussen niet goed en verkeerd verdunt zich in woorden en wat het bloed met haar doet het raam houdt de nacht vast drijft de meeuwen uit haar hoofd ik was de maan en het galmen van het water terwijl het zeezout, als een ogenblik geleden, bulkt uit haar lijf - waar schuilt in huis de wind wanneer het bulderen begint een kind staat in de hoek stomp en overhoop je deed het alweer niet goed ik ga met mezelf op de loop - kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
06-06-2011
gedichten van juni 2011
30-06-2011
Later
Later
Ik ben uw vriendje niet meer." "Nooit meer ?", weerklinkt een kinderstemmetje. "Nee, nooit meer." Het begint te waaien terwijl ik luister naar het vrolijk spel bij de buren. Daar geuren bloemen. Grenzen keren. Niemand dringt binnen. Naaldbomen, ooit zelf geplant, lopen langs de jaren, dag aan dag. Ik groet de vogels, wil even aaien met mijn duim en het zicht op het heden; voortdurend. In deze ronding is alles vreemd. Alleen bladeren vallen op dit gras als veel te lage, grijze wolken. Vrienden lijken op zichzelf. Ik klapwiek vruchteloos. Er staat een stam voor mijn raam. kerima ellouise ©
23-06-2011
verandering
verandering
het is niet meer ik haal je tevoorschijn op een doordeweekse dag dit moment wordt korter niets is nog bezig, haastig of hongerig zichzelf te blijven ons begrijpen verlegt zich, het zal ook vreemd blijven jij die de bladeren scheurt, zo mogelijk en opnieuw het is daarom dat ik niet meer glimlach, geen vogel geef of lente aan de boom, zijn takken onder een onberedeneerde maan de avond grijpt mij zonder zwaaien ik leg het leven neer op alles dat naar boven komt kerima ellouise © Illustratie: Beeldentuin Dehullu 2009, kunstenaar Kieta Nuij
22-06-2011
het spoor van de meeuw
het spoor van de meeuw
het zwijgen van het strand draagt een ander gezicht, vreemd toegevouwen alsof haar stilte is zwartgemaakt op wimpers en wenkbrauwen vele dagen lang uren waarin het reizen steeds kleiner werd door het twijfelend tasten aan torenklokken die zonder reliëf de wijzers vastmaakten, noordwaarts tegen voorbijgaande duinen en het geraamte van een gebedsloze schelp. ongegroeid zoals de meeuw die zich verloren waande mij achterliet tussen de dunne vellen van mijn droom en de helderheid van witte waanzin kerima ellouise ©
17-06-2011
het oog
het oog
but I turned to the left and walked to the river (Henk van Dijk) en zag boven het water het oog van twintig lentes, wagenwijd open het dreef schuin door het gordijn naar mijn vingers alsof de ondergrondse gangen geen bestaan kenden, ik altijd al geweten had om welke richting ik heen zou lopen met aan de heupen van de Theems de slapeloosheid van het verlangen, gekruist met bruggen en vogels, achter iedere stilte waar woorden gezichten werden omdat ik toen, tot op het bot, nog niet aan overleven dacht kerima ellouise © Illustratie: The eye of London
07-06-2011
wandeling
wandeling
wind zwerft door de stilte, door de dorst naar een eerlijk inzicht bomen wuiven, zeggen even gedag tegen de lijster in de lucht het water bouwt een eilandje aan de oeverkant, luistert tussen het riet naar de avond die zo graag zingen wil ik word schaduw, een maan onder alle manen een hond blaft de verte toe in grote dromen daartussen huilt iemand op weg naar het westen kerima ellouise © Illustratie: beeldentuin Dehullu, kunstenaar Andreas Kuhnlein
03-06-2011
sluit de stenen
sluit de stenen
in het woord van de avond woont een donkere schaduw waanzinnig broos hij draait zich om en om in mijn hoofd, verscheurt gelaatstrekken tot groteske vogels, nog lelijker dan de as waarin ze hun vleugels zoeken ik breek de stilte tot bestemming verzwijg mijn zinnen voor ieder die mij draagt ergens vallen stenen, eenzelvig in hun vlucht kerima ellouise © Illustratie: beeldentuin Dehullu 2010, kunstenaar Barbara de Clercq
01-06-2011
familie
schilderij van Marcel Dekoning 'familie'
familie
en zie daar zijn we weer tezamen om de afstand af te leggen met een steeds zwijgzamere verbeelding misschien zullen we weer vertrekken en verder leven achter het gebarsten raam van de stamboom het schateren hebben we immers achtergelaten in kinderlijven, geen kus meer die nog vruchten schudt uit het koele water dat tussen ogen grenzen trekt het schreien is opgehouden het verlangen ook luister je ? kerima ellouise ©
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-05-2011
gedichten van mei 2011
30-05-2011
op ooghoogte
op ooghoogte
op de dijk ligt een perspectief dat enkele dagen later zou gestraald hebben in het zonlicht met precisie omkadert hij de lijnen die hem voor zijn gegaan en wendt zich dan af van wat meer en meer op een droom begint te lijken regen vult de diepte reist langs een bedrieglijke branding langs het vluchtpunt dat op de horizon ligt als een oever vol bitterzoet schaduwen en golven blijven slaan op het wegglijden van het licht en hij, hij verdraagt meer stilte dan het gezichtsbedrog van de meeuw wanneer ze samen vallen kerima ellouise ©
26-05-2011
de kus
kunstwerk
door Marcel Dekoning (antwerpen) "de kus"
de kus
beschrijf me deze belofte niet als zacht de zee oneindige golven wanneer dan ook geen enkel woord draagt de eeuwigheid, aan beide zijden alsof er wind zou waaien, heen en weer laat het zijn het voorjaar dat komt twee vogels onvolmaakt zichzelf in het vinden en almaar mooier beschrijf me niet maar laat ons het strand als licht een lelieblad en een beetje niet meer willen missen kus me en laat het de meeuwen zijn kerima ellouise ©
24-05-2011
clair-obscur
clair-obscur
hoe hij naar hen keek gezichten als getuigen van ingelijste leegte nog leger dan haar gesloten mond van leugens hij zag haar zitten bij de lindeboom, naast een ongeboren zoon, zag het scharrelen rond haar lijf hoe ze handen vulde telkens in nieuwe verhalen die de wind door zijn hoofd joeg gespleten tongen markeerden het zaaigoed, buiten adem en hij luisterde geloofde ogen gelijk de zijne er staan nog steeds kattentongen voor het raam; ze houden hem warm kerima ellouise © Illustratie: beeldentuin 2009 Dehullu, kunstenaar Tjikkie Krueger
22-05-2011
nood breekt elke leeftijd
nood breekt elke leeftijd
dat het goed aanvoelt zei ze hij keek in de poppenwagen waar een wereld nog in het dunste kleedje wachtte ook een kinderhart vraagt om geruststelling, dacht hij zij broedde verder op liefde langs opgewreven schaduwen, groette mensen in een nog veilig lichaam hij zong haar in slaap het kind werd teruggegeven, weerloos onder een regenlucht veel later herkende ze de onafwendbaarheid kerima ellouise © Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/ Illustratie: beeldentuin Dehullu 2009, kunstenaar: Kieta Nuij
19-05-2011
het ijzeren paard
kunstwerk door Marcel Dekoning (antwerpen)
het ijzeren paard
"jeugdigheid is als een verzameld gedicht dat ongedateerd blijft" een koning keert terug uit donkere sprookjes en gelaten gezichten wie zou hem geschreven hebben verzilverd, in spinrag langs het pad van de wind ik zit tegenover hem de kachel verbrandt zijn woorden midden in het bos hij lacht zijn voeten vast in as wanneer het leven zich spiegelen laat ik schrijf gelukkig uit naam van zijn schoonheid geschetst op het gewricht van tijd kerima ellouise © *opgedragen aan Marcel Dekoning
17-05-2011
er wonen spotvogels is het zand
er wonen spotvogels in het zand
ik leg ogen apart los van hun lichaam, los van mijn eigen weg een ogenblik kijken ze me aan is het een teken zoals een zwarte veeg dat mij overbodig maakt is het hier, tussen zaadlozers en woordvluchtigen, tussen losgetornde liefde en verdampte voltooiing dat gezichten zonder weelde uit het landschap vallen naakter dan hun trekken ooit zullen zijn met scherpe vleugels heb ik je ooit beledigd, vraagt hij met beide handen ik draai me om en drink woestijntranen kerima ellouise © * n.a.v. "Op zomaar een zondag" poëzienamiddag, 15 mei 2011 Hombeek (B)
12-05-2011
de lucht was blauw
de lucht was blauw
de tamtam slaat zoveel hij dragen kan totdat een man uit zijn mond kruipt hij laat het regenen om naar gisteren te kunnen kijken het raam hangt zich op aan zijn schaduw, de vlag halfstok ik kijk naar binnen en naar verloren liefdes terwijl hij zijn hoed van stro opeet hij geeft haar een naam die hij vergeten zal en vaart verder op een wankel vlot van woorden kerima ellouise © foto: beeldentuin Dehullu 2008, kunstenaar John Deckers
08-05-2011
't zachtblije
t zachtblije
er ligt licht in het water intiem dat van je hand dat van het woord in de zon dat van je armen om dit alles op een zomerdag witte waterlelieknoppen dat tussen vruchten en de vlinder op een seringenboom dat wat je streelt over mijn buik in een zachte stroom samen als dragers van wat jij en ik verwachten terwijl de tijd kronkelt in het licht dat van je hand intiem zoals 't zachtblije op het water kerima ellouise ©
foto kerima ellouise ©
04-05-2011
dromen komen terug
dromen komen terug
en de lente legt zich naast een langer lied langs niet te stuiten stromen het vergezicht glanst glazuur op blauw het heeft effect op mij het oeroude weten klokt traag laag over laag wanneer wij ons vasthouden aan elkaar door gelijke lanen de liefde beschrijven en de verbeelding die we tussen onze vingers wrijven met geen andere waarheid dan die op oog en lippen het heeft effect op de laatste schimmen en ieder metronoom van tijd kerima ellouise © Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/ Illustratie: beeldentuin Dehullu 2010, kunstenaar Irene Wieland
02-05-2011
¨Gedichtennamiddag'' 15 mei
Op 15 mei om 15 uur starten 15 dichters
met het lezen uit eigen werk tijdens de derde editie
van 'Zomaar een zondag'
.
Voor het muzikaal intermezzo zorgt KISS of LIFE duo.
.
Een leuk bundeltje zal voor deze gelegenheid
worden uitgegeven
met twee
gedichten van
iedere deelnemende dichter;
o.a. Annie de Troyer Sylvie Marie
David Troch Gust Moens
Guy van Hoof Erwin Steyaert
Karin Dée Geert Beekman
Julius Dreyfsandt zu Schlamm
Pom Wolff
kerima ellouise
.
Het laatste Huis
Poreistraat
Hombeek
.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
nder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag