geen poëzie
ik draag wervels van een beest op een eiland dat zichzelf wil verdrinken korte en lange verhalen kraken uit kaken van vloed stuwen beenderen en karkassen uit de zeebuik * zij baart het verleden met dode vleugels terwijl oude eieren openbarsten door regenvlagen de stank, nog gruwelijker dan ik wist schuift voor de wolkenhemel kokhalst mijn herinneringen tot ook de laatste bakens verdwijnen ik luister nimmer vader-lands-loos * zij wordt steen, levend met mijn tranen en handen over haar heen, gewerveld
kerima ellouise ©
Illustratie: Beelden in Gees 2013, Jutta Vogelsberger
|