geen poëzie
ik draag wervels  van een beest  op een eiland dat zichzelf  wil verdrinken    korte en lange verhalen  kraken uit kaken van vloed    stuwen beenderen en karkassen  uit de zeebuik    *    zij baart het verleden  met dode vleugels terwijl oude eieren  openbarsten door regenvlagen    de stank, nog gruwelijker dan ik wist  schuift voor de wolkenhemel  kokhalst  mijn herinneringen  tot ook de laatste bakens verdwijnen    ik luister  nimmer vader-lands-loos    *    zij wordt steen, levend  met mijn tranen en handen  over haar heen, gewerveld 
kerima ellouise © 
 Illustratie: Beelden in Gees 2013, Jutta Vogelsberger 
  
  
  
					
 
					
					
					 |