ogen van zand
ik herinner me woorden als nerven in hun groei er waren kinderen en kastanjebomen vogelpootjes 'n kopje groter en niets vroeg naar schaduw we speelden met elkander in een lichaam zonder honger wisselden van leven, nooit om te vergeten ik was moeder en dan weer meisje ik was cowboy en indiaan en ik werd zand schuilend voor regen anders dan het was
kerima ellouise ©

|