.


het kind van de duinen

.

van de golven, van de zee
herinner ik me niets meer

de adem van mijn moeder
in augustus

alles verdween, koud
en vervormd door schaduwen
uit een hand

ik hoor nog wel het water en de onvoldragen
meeuwen die van mijn armen
waaiden

trager
in mijn stem dan in de wind

misschien was alles wel
zoals het moest zijn en hield ik mijn ogen
te vaak gesloten

onbewust

want vogels wenen niet, het is als regen
en een kind in de duinen

kerima ellouise ©


... uit de bundel 'stilte, verzamel mij' ...


Zie ook: https://www.youtube.com/w...e=c4-overview&list=UUwqgIfkFV2