Hoofdgedachte

Lang geleden vertrok ik naar het leven
en ontmoette er alle seizoenen.

Ik was gerustgesteld.
Ze bestonden enkel in mijn hoofd.

Niets dwong. Takken vergroeiden
met de dagen die in me dreven.
Pluimen rekten zich uit, sliepen
en werden weer wakker in de golfslag
van vruchtwater.

Uit de wolken vielen sporen,
bonte bloemen langs mijn raam.
Meeuwen droegen het water,
alles was grenzeloos in eb en vloed
en de wind dreef de horizon verder af.

Nu laat tijd me los, meer en meer,
de grond nog zichtbaar.
Maar ook mijn nest.

Ik tast aan wederkeren,
toegeworpen.


Zie ook: https://www.youtube.com/w...e=c4-overview&list=UUwqgIfkFV2

kerima ellouise ©