naamloos
ik kan niet wennen
aan poëten met een liefdesgedicht
in hun hand
het zachte geluid aan het slot
dat je haast niet kan horen
alsof ze het verhaal maar één keer
vertellen kunnen
en enkele minuten later beweren
dat ze niet van liefde houden
weet je wel
zo'n zwarte dag waar de ware toedracht
verborgen blijft in een monoloogvers
en waar ik, op een lege binnenplaats, achterblijf
dodelijk en schaars gebloemd
kerima ellouise ©
.
|
