Er gaat één en ander veranderen na het behalen van het JCI label. Concreet is het allemaal nog niet, maar als de kamerbezoekjes door de vrijwilligers wegvallen, zal ik die zeker héél hard missen … zeker omdat we niet elke keer kindjes in de klas kunnen/mogen/moeten opvangen. Bovendien; om er voor te zorgen dat er dagelijks iemand is, zullen de dag- en uurroosters aangepast dienen te worden.
Gelukkig hadden we vandaag toch vier kindjes in de klas; twee meisjes en twee jongens. Eerlijk was het wel niet, want één meisje en één jongen hadden alle twee één hand in een windel, het andere meisjes zelfs alle twee haar handen en de andere jongen had een heuse moderne Sinterklaas staf aan z’n arm hangen (die dan ook nog eens handig gebruikt werd als baxtermobiel (van de kamer naar de klas en terug) … en wij, Julienne en ik, wij hadden niets ... dan alleen maar onze creativiteit en fantasie. … Enfin, er werd in elk geval weer heel veel gelachen en we hebben ons weeral goed geamuseerd. Hopelijk waren we niet te druk of te lawaaierig.
Tot slot toch even een dikke proficiat aan juf. Eva die, op de korte tijd dat ze terug is, er al in geslaagd is om een betere, mooiere kast te versieren, gevuld met bruikbare spullen. Ze is zelfs vandaag ‘hoogst persoonlijk’ haar stoelen terug gaan halen … jaja, juf. Eva weet blijkbaar van aanpakken.
Wat ook mooi meegenomen is, is dat ik regelmatig kennis maak met (al dan niet nieuwe) vrijwilligers van ander diensten, waardoor mijn kennissenkring altijd maar groter wordt. Eigenlijk loopt mijn leven als een vrolijke trein en moet ik maar eens dringend gaan ophouden met zeuren op momenten dat het iets minder goed loopt.
|