Voila, mijn vrijwilligers werk voor vandaag zit er weer op. Niet zoveel kandidaten voor het klasje want, of ze mochten naar huis, of hadden er gewoon geen zin in.
Eén jongen moest ik wat stimuleren, anders ligt die heel de dag zielig in zijn bed. Maar zijn vader zou langs komen, zei hij, en die ging zich dan met hem bezig houden. Ik heb hem toch maar een gezelschapsspel gegeven dat hij dan, samen met zijn vader kon spelen, wat de vader een geweldig idee vond.En blijkbaar heeft de truck gewerkt.
Er lagen ook nog twee vrolijke zusjes op de gang, ieder in haar eigen kamertje De oudste was al wakker, terwijl de jongste nog zwaar doorsliep, samen met haar mama, in het kamertje ernaast De oudste vroeg meteen naar iets met dieren om te spelen, dus heb ik haar een dierenboerderij gebracht
Veel speelgoed moest ik verder niet rondbrengen, want er lagen nogal wat baby's op de gang, en die slapen nog veel en een paar anderen hadden al zoveel speelgoed van thuis mee of pas gekregen van de familie, dat ze meer dan genoeg afwisseling hadden. Alhoewel een Marokkaans kindje, dat eigenlijk al tevreden was om naar TV te kijken, heb ik een rammelaar gebracht en een ander kindje, dat niets nodig had, heb ik een regenpijp gegeven (je kent dat wel, zo een doorschijnende buis met gekleurde parels in) en dat vond hij meteen leuk; waarvoor weeral een 'dank u wel' van beide gelukkige mama's
Last but not least, onze deugniet; een meisje van 3 jaar. Zij kwam maar al te graag meespelen en, zonder te overdrijven, wij hebben zowat alles uitgeprobeerd wat er maar voor kinderen aanwezig is. Ik moet dus niet vertellen wat een rommel dat wij gemaakt hebben en als de Cliniclown-madam dan nog op bezoek kwam, was het hek helemaal van de dam.
Alhoewel, toen het jongste zusje eindelijk wakker was, vroeg die ook meteen naar een dierenboerderij. Gelukkig hebben wij er twee in voorraad. De kleine meid mocht dan even mijn assistente zijn en dat mee naar de kamer brengen. En fier dat ze was dat ook haar handjes ontsmet werden, net zoals bij de echte verpleegsters en dokters, maar ze mocht uiteraard de kamer niet in.
Terug in de klas, was het meteen doktertje spelen. In de schuif, met al het doktersgerei, vond ze een echte doktersschort met een heus rood kruis op en een stethoscoop. Met die schort aan en die stethoscoop rond haar nek, zoals dat hoort, moest ze natuurlijk gaan paraderen in de gang, om te laten zien wie hier eigenlijk de echte dokter is.
En dan is het onherroepelijk tijd om te gaan eten en de klas te sluiten. Na nog een dikke knuffel hebben we, met spijt (in vooral haar hartje vrees ik) afscheid genomen.
En dan is het tijd voor de vrijwilliger om de klas weer netjes opgeruimd te krijgen. Gelukkig ging dat nog redelijk vlot. Zelfs het poppenhuis is weer bewoonbaar verklaard (zie foto).
|
