Nog steeds niet veel zieke kinderen, dus weer een rustige dag vandaag.

De allerkleinsten hadden reeds alles wat ze nodig hebben.

Ik kon het niet laten om onze oudste (13 jaar) eens goed te laten schrikken toen ik, nadat ik me had voorgesteld, botweg vroeg of hij seffens naar de klas komt ... Je had die jongen z'n gezicht moeten zien ... Hahaha ... Naar de kla-aas????? Maar toen ik hem lachende uitlegde wat wij met de klas bedoelen, klaarde zijn gezicht helemaal op en kon hij er toch ook om lachen, maar hij is toch maar niet komen opdagen.

Het jongetje van 8 maanden zou met de mama langskomen om eens te kijken en wat speelgoed uit te kiezen om op de kamer te spelen ... maar er moet wat tussen gekomen zijn, want niet meer gezien of gehoord.

Dus maar één dreumes (3 jaar) in 't klasje. Nadat we de volledige bak met auto's hadden uitgeladen en een lange file hadden gemaakt, hebben we wat gezelschapspellen gedaan, samen de papa, die de pechvogel van dienst was; tot groot jolijt van de kleine natuurlijk. Als het tijd was om te gaan eten, wou hij niet mee, maar toen papa zei dat hij na 't eten naar huis mocht, was hij rap ribbedebie ... al lopend door de gang, draaide hij zich nog eens om met een gulle lach en handen zwaaiend in mijn richting:"Dag Patrick en bedankt om te spelen hé .... daa-aag!"

Zalig toch weeral !