Zoals voordien vermeld, heb ik van 24.01. tot en met 23.04. 2006 als een onbetaalde hulpverlener/vrijwilliger op het gebied van seksuele gezondheid, voorlichting, enz . gefungeerd voor een kleine locale Oegandeese hulporganisatie, genaamd Bufumira Island Development Association of in het kort BIDA,hoofdzakelijk actief in het Kalangala district, een prachtige eilanden groep in het Victoria meer.
Nadat ik na een comfortabele directe SN Brussels Airlines vlucht van +/- 9 uren en een transfer overvaart van 3 uren van Entebbe naar Kalangala via een nieuwe, superveilige en moderne ferry, ter plaatse op het hoofdeiland paradijselijke scènes heb aangetroffen, heel gastvrij, vriendelijk en behulpzaam door het BIDA bestuur ontvangen werd, werd ik beetje bij beetje met hun realiteiten vertrouwd gemaakt.
Deze zijn als volgt;
84 eilanden over een territoria van 9000 km2. +/- 64 van deze eilanden zijn bevolkt, 60 % mannen, 40 % vrouwen, waarvan 60 % kinderen of adolescenten, hoofdzakelijk steunbehoevende vol- of half- wezen. 27<50%+ van de bevolking is HIV positief en ongeveer 80% van de adolescenten en/of meer volwassen bevolking heeft een of andere SOA en 30% van de kinderen onder 16, heeft één of andere medische aandoening die dringend aandacht vereist.
Dit in een regio, waar bijna geen medische voorzieningen zijn, of indien aanwezig .. bijna niet fungeren ..of gezien de financiële beperkingen van de betrokkenen . niet bereikbaar zijn. Ook zijn er ondanks de hoge infectie percentages geen uitgewerkt en fungerende HIV/AIDS test en of behandelingsprogrammas in voege, hoewel ik juist voor mijn vertrek van enkele nieuwe, maar beperkte initiatieven gehoord had.
De meer volwassen eilandbevolking bestaat hoofdzakelijk uit vissers, die een nomadische island-hopping levensstijl leiden, continue de visscholen volgen en daarbij op de verschillende eilanden lokale vrouwelijke partners hebben, die gezamenlijk met hun kinderen een meer permanent bestaan op deze eilanden leiden. Daar de vissers, relatief gezien, een redelijk goed inkomen hebben of kunnen hebben indien zij werken, worden deze inkomsten door hen gebruikt om een losbandige levenstijl te financieren, welk de enige bron van inkomsten betekent voor de vrouwelijke bevolking op deze eilanden.
Omdat de vissers, afhankelijk van de snelheid en technische kwaliteit van hun boot de visscholen op verschillende snelheden volgen, varieert hun tijdstip van bezoek. Zo hebben ook de vrouwen variatie in hun bezoek en aldus verschillende partners. Dit leidt ertoe dat HIV/AIDS en SOAs een bijna niet te overkomen probleem is. Bovendien zijn schoolse kennis en niveau zo laag, dat opties voor de vrouwelijke bevolking beperkt zijn, de socio-culturele positie van de vrouwen is zo laag, dat veiligere levengewoontes of principes, momenteel geen realistisch thema zijn.
Bovendien, gezien de huidige budgettaire beperkingen, kinderen (wezen) slechts beperkte steun ontvangen gedurende de lagere onderwijs periode, zonder enige effectieve steun, begeleiding of opvang erna, worden ook deze al op zeer jonge leeftijd een slachtoffer van de realiteiten ter plaatse, welk de vicieuze cirkel rond maakt.
Mijn opdracht ter plaatse, was om aanvankelijk op 10 eilanden een gedragsverandering te bewerkstellingen om zodoende het infectie risico te beperken. Dit doormiddel van seksuele voorlichting, informatie over familieplanning met als belangrijk gegeven, het voordeel van veilige voorbehoedsmiddelen zoals het gebruik van condooms. Deze kennisoverdracht stoot echter nog op taboes en tradities.
Nadat ik op deze 10 eilanden door BIDA aan de bevolking werd voorgesteld en met kleine groepen (20<50 personen) op de eilanden sprak, stelde ik vast dat de volwassenen mannelijke bevolking geen midden- of lange termijn denken heeft, enkel interesse heeft om een maximum van seksuele voldoening te ervaren, waarbij condooms geen prioritaire rol spelen en het thema veilig vrijen niet ter zake doet.
De vrouwelijke bevolkingsgroepen, van jong tot oud, was wel zeer geïnteresseerd, speciaal daar seksuele themas tot hun taboesfeer behoren, daarom niet besproken worden, wat ertoe leidt, dat veel onjuiste informatie, misverstanden en/of hafwaarheden de ronde doen.
Omdat deze vrouwen/meisjes ook meestal tot de grootste en meest herkenbare slachtoffer groepen behoren, zijn deze zich natuurlijk meer bewust van de medische en andere symptomen/problemen die zij door deze infectieziektes ervaren.
De reden dat hoofdzakelijk vrouwen/meisjes ter plaatse meest slachtoffer zijn, is te vinden in het feit, dat er weinig mannen van oudere leeftijd op de eilanden verblijven. Deze keren terug naar hun dorpen, clans van oorsprong op het vasteland van zodra ze meer en meer door de ziekte AIDS of de nevenverschijnselen getroffen worden of verzwakt zijn. Daar blijven zij dan tot het einde van hun bestaan.
Daarom, bestaat het grootste percentage van mijn toehoorders en/of patiënten uit jongere meisjes/vrouwen en of kinderen van 6<18 jaar. Op oudere leeftijd is het moeilijk om deze nog te bereiken omdat de mannen waarvan deze vrouwen afhankelijk zijn, dit niet toelaten, kennis bij vrouwen, ondermijnt macht en controle van de mannen.
Na deze kennisoverdracht sessies, werd ik dikwijls aangesproken door vrouwen/meisjes van alle leeftijden, betreffende hun medische problemen, hoofdzakelijk SOAs waarvan HIV er een is. Veel kinderen hadden ook aangeboren syfilis, enz.., maar geen enkele praktische mogelijkheid om hiervoor medisch behandelt te worden. Ook seksueel misbruik of zeer vroege seksuele contacten vanaf 6 > 10 jaar, werden mij gemeld en schijnen geen uitzondering te zijn.
Na deze problematiek met BIDA alsook de locale autoriteiten besproken te hebben, besloten wij een programma te initiëren, om ten minste een indruk te bekomen van de problematiek ter plaatse ; Gezamenlijk met een verpleegster/vroedvrouw begonnen we met schoolonderzoeken en ontdekten op basis van zichtbare klinische symptomen dat er met ongeveer 30% van de kinderen een of ander medisch probleem was, en dit percentage hoogstwaarschijnlijk nog hoger ligt daar wij geen bloedstalen konden nemen en/of laboratoria onderzoeken konden doen, daarom ook geen HIV of andere diagnostische onderzoeken konden doen.
Hoewel dit een prachtig initiatief scheen, werd dit toch een van mijn meer frustrerende ervaringen, daar niemand, noch BIDA noch de gouvernementele gezondheids autoriteiten, om verschillende redenen/excuses, enige oplossing voor de aangetroffen problemen/uitdagingen konden bieden. De getroffen kinderen krijgen tot op heden niet de nodige aandacht noch enige vorm van behandeling.
Gefrustreerd en kwaad vanwege mijn onmacht, nam ik het initiatief in samenwerking met geëngageerde lokale verpleegkundigen en met niet officiële goedkeuring van medische district autoriteiten ter plaatse, om zelf enige medicatie op eigen kosten aan te kopen en zo ten minste de kinderen met de meest jeukende, brandende en ruikende aandoeningen (SOAs) te behandelen. Natuurlijk is dit in een normale wereld niet verantwoord, maar we leven en/of werken daar niet in een normale wereld, en gelukkig hebben we toch gedurende deze periode +/- 250 kinderen kunnen helpen. De meeste ervan konden een 3 weken penicilline kuur volgen, waarvoor zij gedurende deze periode elk weekeinde per boot naar mijn bescheiden huis kwamen. In deze periode heb ik met de steun van mijn lokale medewerkers/lokale vrijwilligers van de mogelijkheid gebruik gemaakt om deze kinderen op een holistische manier te benaderen en tegelijkertijd de nodige seksuele voorlichting/kennis te geven, zodat deze met deze kennis, verdere infectierisicos kunnen beperken. Natuurlijk begrijp ik dat al dit maar een druppel op een hete plaat is, en nu na mijn terugkomst, hieromtrent niet veel zal gebeuren, maar er is ten minste iets gebeurd.
Los daarvan, zijn de Ssese eilanden een paradijs, een prachtig stuk natuur dat ik nog maar op weinig plaatsen in de wereld gezien heb. Witte zandstranden, palmen, een ongerepte natuur, een aangenaam klimaat, niet te warm, gedurende de regenperiode enkel regen gedurende de nacht of vroeg s morgens daarna opnieuw prachtig weer.
Hoewel aanwezig, had ik geen enkele last van irriterende, risico houdende bacteriën, insecten en/of ander ongedierte, dieren, slangen, spinnen, enz heb enkel heel veel mooie vogels gezien, schattige maar niet lastige aapjes, mooie gekkos en andere gekleurde hagedissen, gezond en lekker gegeten (veel Tilapia en Nijlbaars & fruit), zonder negatieve nevenverschijnselen, enz . Al bij al, goed en gezond geleefd.
Al dit onder de noemer Back to Basics, dwz zonder leidingwater maar wel redelijk zuiver bronwater welk afgekookt moet worden, zonder elektriciteit, behalve een beetje stroom via een kleine generator en een klein zonnepaneel, zonder toegang tot het internet (wel via GSM), zonder enige andere openbare diensten en/of nutsvoorzieningen waaraan wij Europeanen zo gewend zijn, maar om eerlijk te zijn .ik niets echt gemist. De aanleg van elektriciteit, gevoed door grote generatoren, is gepland gedurende de komende 12 maanden. Andere luxe, zoals Digitale Satelliet TV (MultiChoice Zuid Afrika), Internet, enz . is enkel een kwestie van geld, maar praktisch eenvoudig te realiseren.
Gewoond heb ik in een simpel maar redelijk groot huis (+/- 450m2 waarvan enkel 130m2 bewoond werd) met douches en een water gespoeld toilet. Dit gezamenlijk met mijn twee lokale assistenten en een huishoudster. Het huis was ongeveer 100m van een wit zandstrand gelegen, temidden van een 33are grote plantage, eigendom van de BIDA voorzitter.
Vervoer naar de eilanden werd uitgevoerd met een BIDA open boot met een buitenboordmotor en bestuurd door een zeer ervaren lokale bootsman.
Het vervoer op het hoofdeiland zelf, waar ik woonde, werd uitgevoerd via brommers of via Taxi-Minibussen. Inkopen werden gedaan, of bij de lokale vissers of op de kleine dagelijkse markt waar boeren hun oogst direct verkopen of in de paar winkeltjes in Kalangala. Luxe inkopen elke twee weken in de grote westerse supermarkten in Kampala (de hoofdstad) op het vasteland. Fruit, dwz, mangos, avocados, sinaasappelen, citroenen, passievruchten, ananassen, enz .. groeiden bijna wild rond om ons huis heen, en waren enkel te plukken. Vers vlees, melk, eieren, enz.. konden we van onze BIDA voorzitter of buren kopen.
Goede medische zorgen, kunnen gegeven worden door de zeer ervaren verpleegkundigen in Kalangala of door een of andere Europese doctor / vrijwilliger op het eiland, of mits 3 uur varen, de redelijk gelegen, goede medische centras in de hoofdstad Kampala.
De medische en psychologische werkgerelateerde uitdagingen even ter zijde gelaten, ik had een prachtig verblijf, omgeven door vriendelijke, behulpzame lokale mensen, afgewisseld door interactie met veel rugzaktoeristen uit alle werelddelen, die hoofdzakelijk in het Hornbill Camp vertoefden, wat door een Nederlander wordt uitgebaat (www.hornbillcamp.com)
Omwille van mijn bevindingen en gerucht dat ik hierdoor heb wakker geschud, heb ik opnieuw de vraag ontvangen, van BIDA, zijn donoren zoals ACTION AID, Oeganda, en andere NGOs ter plaatse alsook van de verschillende lokale regeringsautoriteiten, de verschillende schooldirecties en zelf van verschillende religieuze groeperingen, mijn taak verder te zetten en zelf uit te bouwen. Dit daar zij, gezien de taboes, de tradities, en mogelijke belangenvermenging ter plaatse, zelf niet in staat zijn, dit op een degelijke en enigszins professionele en ethisch - morele verantwoorde wijze te realiseren.
Gezien er hiervoor voorlopig geen budgetten zijn, deze nog moeten gezocht en aangevraagd worden, welk een of twee jaar kan duren voordat deze er komen, denk ik over het volgende na;
A)Het creëren, op en uit te bouwen, van een nieuwe, min -of- meer, onafhankelijke Community Health Service divisie onder de BIDA koepel, met een eigen beheerraad en een vast management team, hoofdzakelijk gerund door buitenlandse/ Europese vrijwilligers, ondersteund door lokale medewerkers/vrijwilligers.
B)Deze kleinschalige maar effectieve divisie zou zich hoofdzakelijk tot doel moeten stellen ;
De gratis medische en psychologische hulpverlening en begeleiding van kinderen en jonge adolescenten, vrouwen die o.a. het slachtoffer werden van seksueel misbruik en/of geweld, geconfronteerd met vroegtijdige of ongewenste zwangerschappen, SOAs, HIV, enz . .
Dit houdt in, een behandeling center maar ook een dormitoria/safehouse, alsook een opleidings-, scholing center.
Met of ook zonder de steun van de nationale medische autoriteiten een basis gezondheidsdienst op en uit te bouwen, die op de verschillende eilanden de nodige eerste hulp maar ook de nodige basis verzorging kan bieden. Dit te zien als een Community Initiative bij hen voor hen, opgeleid, begeleid en gesteund door ons, ook betreffende preventieve schoolonderzoeken, vaccinatie- en informatie campagnes, enz.. .
Het creëren van een expert, informatie en kennis centrum betreffende seksuele gezondheid, welk ter beschikking staat van iedereen, maar hoofdzakelijk voor de autoriteiten, de educatieve instellingen, de belanghebbenden om via kennisoverdracht die deze verder kunnen verspreiden uiteindelijk een seksuele gedragsverandering te bewerkstelligen of met andere woorden het HIV/AIDS infectie risico te beperken.
Gezien de lange transportwegen over water, een bruikbare transport- of ook eerste hulp oplossingen te bieden, zodat er geen onnodige tijd verloren gaat, b.v. bij keizersneden of andere levensbedreigende en spoedeisende medische uitdagingen. Dit via een compacte varende kliniek, een snel ambulance boot, eventueel andere mobile oplossingen.
C)Om dit te kunnen realiseren, stel ik voor om initieel en voor een langere periode het huis van de BIDA voorzitter voor een symbolisch bedrag te pachten, en dit te verbouwen om het voor de doeleinden geschikt te maken. Dwz.; een simpel maar functioneel huis om vrijwilligers te huisvesten, een behandelingsruimte te creëren alsook een tijdelijke opvang/woon- leefruimte voor diegene die voor behandeling en/of voor steun komen, b.v. bij seksueel geweld of misbruik situaties, enz .
D)Dit gefinancierd met voorlopig eigen middelen, en/of achtergestelde leningen van geëngageerde vrijwilligers of derden, indien gewenst terugbetaalbaar zodra de toelagen, donaties, enz . dit toelaten.
E)De werkingskosten te dekken door actief donaties te verwerven van nationale en internationale autoriteiten, particulieren, bedrijven, en natuurlijk ook van humanitaire organisaties en/of institutionele donoren/sponsoren die de bovenbeschreven doelstelling steunen of indirect ervan gebruik maken.
F)De samenwerking te zoeken met universiteiten/hoge scholen en polytechnische instituten, die binnen hun materiële, financiële en menselijke mogelijkheden dit project steunen, en tegelijkertijd hun studenten en onderzoekers een mogelijkheid bieden ter plaatste de nodige praktijk ervaring te vergaren.
Om dit te kunnen realiseren heb ik persoonlijk besloten, mij in zoverre te engageren, dat ik voorlopig, ingaande september 2006, mij een jaar verplicht, ter plaatse te leven en te werken, om ten minste de organisatorische fundamenten hiervoor te leggen.
Afhankelijk van hoeveel steun ik gedurende dit jaar kan mobiliseren om de bovenbeschreven doelstellingen te realiseren, zal ik mijn lange termijn plannen aanpassen. Als een alternatief overweeg ik voor een klein bedrag, ter plaatse een klein vakantie huis te kopen en of te bouwen om daar op een leuke en productieve manier mijn verder bestaan in te vullen alsook een stukje meerwaarde aan mijn leven te geven. Terwijl, kan ik nog altijd, natuurlijk enkel op kleine schaal, eventueel met behulp van andere vrijwilligers/gasten, enkele jonge mensen ter plaatse in nood, een betere toekomst geven.
Besluit :
Natuurlijk is het makkelijker, als een vrijwilliger of als een gedreven actieve einde- carrière professional, in een al bestaande, professioneel gemanaged, goed gefinancierde structuur te werken of opgenomen te worden.
Daarom is dit pionierwerk niet voor iedereen geschikt. Om hieraan mee te kunnen werken, moet men een rustige, geduldige en tegelijkertijd een persoonlijkheid hebben met het nodige doorzettingsvermogen, om naast zijn dag dagelijks humanitair werk en uitdagingen, ook nog constructief aan de op- en uitbouw van het concept, infrastructuur, enz mee te werken.
Bovendien al dit, initieel met geen of toch zeer beperkte financiële middelen, die men ook nog bij derden of zijn kennis- of contacten kring bij elkaar moet bedelen. Daar bovenop beperkingen, door de toch zeer eenvoudige levensomstandigheden.
Voor een meer op veiligheid en zekerheid bedachte persoon, zeker niet de juiste uitdaging.
Toch, indien men van een mooie ongerepte natuur houdt, een uitdaging niet uit de weg gaat, kan improviseren, kinderen en adolescenten een toekomst wenst te geven, een echte humanitarian is, verantwoord en eveneens op een positieve manier met het thema seks kan omgaan, bewust van de risicos en de realiteiten ter plaatse is, open staat voor andere culturen en levensbeschouwingen, dan is dit de ideale plaats voor deze.
Daarom, kijk ik uit naar positief denkende, Engelstalige, vrijwillige, onbetaalde medewerkers, collegas, die aan deze doelstelling kunnen en willen meewerken. Dit minimaal voor een periode van 3 maanden.
Aanvankelijk is een grote behoefte aan de volgende personen ;
Bouwkundigen (Architecten, bouwkundige tekenaars, metsers, bezetters, timmerlieden of ook handige Harrys/klusjesmannen- vrouwen), die met behulp van goedmenende lokale amateurs alsook met in Oeganda beschikbaar materialen de nodige bouwkundige veranderingen kunnen realiseren.
Vakkundige elektra- & sanitair installateurs, zonne-energie specialisten, enz . om met in Oeganda beschikbaar materialen een proper afgewerkt en functioneel geheel te creëren.
Interieur ontwerpers, decorateurs, schilders, schrijnwerkers, enz . om met locale materialen een proper afgewerkt, leuk en makkelijk te onderhouden geheel te creëren.
Tuinarchitecten, Tuiniers, die met behulp van goedmenende lokale amateurs de nodige landschappelijke veranderingen realiseren.
Een arts, doctor (liefst algemene chirurg, met OBs & GYN ervaring) die naast het algemene preventieve, SOAs kan behandelen, eerste hulp kan bieden, kleine algemene chirurgische ingrepen kan uitvoeren en indien nodig, in staat is bevallingen en keizersneden uit te voeren. Dit in een eenvoudig maar in nieuwe staat verkerende operatie kwartier, gelegen in een regering gezondheids centrum in Kalangala, het hoofdeiland, welk niet over de daarvoor nodige doctoren beschikt.
Een tandarts die met mobiel instrumentarium de nodige basis tand of mond verzorging aan kinderen, adolescenten kan geven.
Een laborante die zelfstandig de kennis heeft een klein labo op en uit te bouwen, de nodige algemene labonderzoeken kan doen, maar hoofdzakelijk HIV en SOA onderzoeken.
Een verpleegster met een brede ervaring, niet bang voor nieuwe uitdagingen.
Een creatieve kok- of kokkin, die het hele team voedt, op basis van een brede waaier van lokaal beschikbare voedingsmiddelen en producten, maar ook kennis kan overdragen aan ons eigen lokaal personeel.
In een latere fase ongeveer binnen een jaar, heb ik ook behoefte aan opvoedkundigen, psychologen, sociale assistenten, leraren, een office-manager, boekhoudsters (ers), administratieve assistenten, fund-raisers, een webdesigner-IT verantwoordelijke, enz . .
Daar ik niet onnodig belast wens te worden door vrijwilligers gezien de intense locale uitdagingen, zoek ik personen die op een verantwoorde manier en communicatief zelfstandig, maar in team hun verantwoordelijkheid opnemen en bewijzen.
Toch personen die daarbuiten nog sociaal gezellig, open en leuk gezelschap zijn, binnen een multicultureel, multi-etnisch team. Dit alles zonder persoonlijke gevoelens en verlangens, die het project in een verkeerd daglicht zouden kunnen stellen.
Welke inbreng verwacht ik ;
Behalve het bovenstaande, een positieve ingesteldheid, voldoende financiële middelen om eigen aandeel in de algemene kosten (+/- 350,- Euro p/m) alsook aan privé-kosten te voldoen. Het actief zoeken naar financiering of samenwerking mogelijkheden zodat het project zijn doelstellingen kan verwezenlijken.
Aan diegene die ernstige interesse hebben aan deze uitdaging mee te werken, en een persoonlijke kennismaking op prijs stellen, stel ik voor direct via E-mail met mij contact op te nemen, daar een persoonlijke uitwisseling via deze media, niet echt het ideaal is.
Ik, (Bery, m, 57 jaar jong, een kinesist met een brede medische management achtergrond op het einde van mijn actieve carrière, ongebonden en met zin voor verantwoord avontuur met een toegevoegde humanitaire waarde) zoek gezellige, positieve, "open-minded", productieve, hulpvaardige reis/metgezellen, m/v, die gezamelijk met mij of ook alleen, af en toe als humanitaire vrijwilligers in Afrika wensen te werken, al doende, land en mensen leren kennen en tegelijkertijd de lokale bevolking een helpend handje toesteken. Dit gezien mijn taallimitaties meestal in Engelstalige Afrikaanse landen, en voor periodes van 2>3 maanden.
Ik zoek bij voorkeur personen met een medische of paramedische achtergrond, maar ook creatieve en initiatief nemende vakmensen, bv; ervaren bouwvakkers, elektriciens, loodgieters, schrijnwerkers/meubelmakers, enz...maar ook kunstenaars, tuiniers (groenten), computer freaks, creatieve koks, administratieve medewerkers, boekhouders, leraren, enz... die de lokale NGOs, de bevolking, of jongeren (meestal Aid's-wezen), iets ... met gebruikmaking van liefst lokale middelen en grondstoffen kunnen aanleren en ook begeleiden, zodat deze op een bepaalde dag, zonder veel hulp van buitenaf, voor zichzelf kunnen zorgen en aan een eigen toekomst kunnen werken.
Omdat ik meestal met kleine lokaal geïnitieerde NGO's of CBO's samenwerk, liefst niet-religieus en ongebonden, daar deze altijd tussen de mazen van het net vallen, en geen of weinig steun van buitenaf ontvangen, moeten deze vrijwilligers financieel onafhankelijk zijn, en zelf liefst nog een beetje geld meebrengen, om hun eigen projecten en/of doelstellingen te financieren en/of te realiseren. Ja, er wordt lokaal "kost en inwoon" voorzien, maar daar moet men niet teveel van verwachten, dus de inbreng van eigen fondsen dient ook om het voor ons Europeanen een beetje haalbaar en aangenaam te maken.
Ingaande 25.01.2006 zal ik voor een periode van 3 maanden naar Oeganda trekken, om daar op de Ssese Eilanden in het Victoria Meer voor een locale NGO, genaamd BIDA of "The Bufumira Islands Development Association" een gezondheids project op te starten, met als thema; seksuele gezondheid, SOA's & HIV/AIDS, voorlichting, opleiding van lokale vrijwilligers, enz......
Dus als er iemand in de Vlaamse Seniorenwereld zich geroepen en/of in staat voelt hieraan mee te werken, neemt dan even kontact op zodat ik meer details hierover kwijt kan. Na mijn vertrek op 25.01. zal dat niet meer zo regelmatig kunnen, maar ik zal mijn best doen, om in contact te blijven, zodra ik ergens in de regio een internetcafé gevonden heb.
Dus, indien u klaar bent voor avontuur met een "humanitarian touch" dan is dit de ideale gelegenheid voor een gezonde, actieve en gedreven senior.
