De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
We zoeken een stad met een station waar je alleen maar eigen volk ziet.
(Vertaling: E.J. Bron)
Het heeft iets van “Wie weet zoiets nou?”. Gezocht wordt een stad met een station waar men alleen maar zijn eigen landgenoten ziet, geen zwarten, geen Arabieren, geen versluierde vrouwen die in een kinderwagen een tweeling richting de uitgang rijdt. De tunnels zijn schoon, er zijn geen drugsverslaafden, er zijn geen muren of hoeken waarin gepist wordt.
Er was eens een dag dat er niemand mijn blog was komen bezoeken. Nul! Zero bezoekers! Dat gebeurde op 10 juli 2007. Er stond die dag een artikel te lezen over Zwarte Lola.
Hoofdkwartier, jaren 70. Verpleegster Zwarte Lola kon haar echtscheiding moeilijk verwerken. Ze klampte alle collega's en iedereen aan om haar eindeloos-droeve verhalen kwijt te kunnen. Ellende! Miserie! Haar verhalen gingen over wat ze thuis meemaakte met haar ex die de hoofdrol speelde als boeman. Zwarte Lola kleurde haar vertelsels die de vorm van roddelallures aannamen. Arme ex-man. Zijn versie hebben we nooit mogen horen. Zwarte Lola dwong iedereen om naar haar miserie te luisteren. Niemand kon ontsnappen. Het einde van haar woordenvloed was nooit in zicht. Ze werd door niemand gewezen op de kostbare tijd die ze van haar collega's inpikte. Zelfs niet door Horbert, die troostte haar in de textielwinkel. Zwarte Lola sleurde heel wat mensen mee in haar emoties, om haar interne intieme keuken van intriges mee te delen. Na een hele tijd begonnen de luisteraars zich ongemakkelijk te voelen en kregen ze een weerzien van het klagende wijf dat bezig was iedereen mee te sleuren in haar ordinaire echtscheidingsstrijd. Later, toen ze wat stabieler werd, deed ze er alles aan om zoveel mogelijk alimentatie los te peuteren van haar ex.
"Geweld tegen medisch personeel op 10 jaar tijd verdubbeld van 174 gevallen in 2013 naar 345 in 2023"... Op 10 jaar tijd zijn er dan ook meer tuigjongeren bijgekomen.
De Zevende Dag, het zondagse kakelprogramma, verliep gisteren opvallend sereen. 'k Zag de kwebbelaars allemaal over eieren lopen, om allochtonen niet te stigmatiseren en vooral niet te kwetsen. 'Jongeren' was daarom hun lievelingswoord. O, wat zijn wij toch verdraagzaam en voorzichtig als het om allochtoon wangedrag gaat. Zelfs de brandweerman vond het "een deel van zijn job" om met stenen bekogeld te worden. En zo deed hij mee aan het banaliseren van crimineel allochtoon gedrag.
In cirkeltjes draaien rond de identiteit van bruin gespuis is een spijtig fenomeen dat alsmaar populairder wordt, vooral in de journalistiek. We treffen er alleen onszelf en onze eigenheden mee. Weg-met-ons, in die stijl.
Bart De Wever komt het dichtst bij de waarheid. En daarom was hij waarschijnlijk niet uitgenodigd aan de zondagse tafel. Hij heeft het over het huftergedrag van allochtone jongeren die opgroeien zonder veel perspectief, hangjongeren die samenscholen, banden hebben met criminele organisaties en vaak actief zijn in de drugswereld. "Hufterig" zegt De Wever, en met die term blijft hij nog erg beleefd en ver weg van bruin uitschot, crapuul, geboefte, gespuis...
Gisteravond op De Afspraak bij Bart Schols: priester Rik Devillé en kerkjurist Rik Torfs in een debat over het nakende pausbezoek aan ons land en over de slachtoffers van pedofiele geestelijken.
Paus Franciscus zal tijdens zijn bezoek aan ons land een ontmoeting hebben met slachtoffers van seksueel misbruik. Slachtoffers zijn op zoek naar erkenning en bespreekbaarheid.
Alle ogen zijn nu gericht op Rome. Maar ik denk dat we niet veel van de paus moeten verwachten, want die zegt dat "pedofiele priesters zieke mensen zijn die niet over een vrije wil beschikken". Een seksuele perversie als een ziekte? Zijn dan alle pedofiele geestelijken ontoerekeningsvatbaar? Wil de paus hun daden legaliseren? Zou hij het aandurven om met de slachtoffers in die stijl te communiceren? Het zal een hopeloze discussie worden met de slachtoffers.
Maar wie zijn de échte slachtoffers?... Er zijn bedriegers en profiteurs die zélf verleiden en genieten van het 'misbruik' door broeder, pater of priester, en dan jaren later komen janken over hun mishandeling. Denk aan forse pubers die geilen op seksuele omgang met volwassenen, die vrijwillig en spontaan omgang zoeken met geestelijken. Zij bieden zichzelf aan om 'misbruikt' te worden. Zulke relaties hebben niets te maken met kindermisbruik, maar met een pure homoseksuele relatie met een geestelijke. 'Slachtoffers' zijn dan medeplichtigen en mededaders...
De kerk als instituut is onherstelbaar beschadigd. Precies nu dat we die hard nodig hebben bij onze verdediging tegen de oprukkende islam. Moslims liggen dijenkletsend te kronkelen van het lachen, om al die heisa rond de katholieke kerk die nu in het nauw gedreven is.
Het bleef me vroeger verbazen hoe krampachtig de media slachtoffers van misbruik door geestelijken in hun slachtoffer-rol bespreekbaar wilden houden. Wie herinnert er zich nogminister De Clercktoen die in 2010 eiste dat de kerk de slachtoffers moest erkennen, hen respect moest betuigen, schuld bekennen en hen vergoeden. Dat zou het herstelproces bij de slachtoffers bevorderen, aldus de minister. Niet gebeurd. En nu wordt de paus ingeschakeld.
Tariq Ramadan werd gisteren in beroep veroordeeld voor verkrachting en seksueel misbruik. Zijn straf is drie jaar cel, waarvan een jaar effectief.
Ramadan is een islamoloog, filosoof, theoloog, islamdeskundige, wetenschapper... Al deze eretitels werden door de media verzonnen voor deze ordinaire verkrachter. Ze noemden hem ook een Zwitser, terwijl hij Egyptische wortels heeft.
De omstreden 'islamoloog' werd aangeklaagd voor verkrachtingenvan verschillende vrouwen in de periode 2009-2016. Het parket van Parijs eiste een assisenproces tegen Ramadan. Ondanks herhaalde ontkenningen kon het gerechtelijk onderzoek voldoende bewijzen verzamelen om het tot een assisenproces te laten komen.
In 2018 zat Ramadan al tien maanden in de cel als voorarrest. Hij werd in verdenking gesteld van twee verkrachtingen, maar later kwamen er nog eens twee andere verkrachtingen aan het licht. Het is een verhaal van verkrachtingen, vrouwenhaat, vrouwenonderdrukking, buitenechtelijke relaties en meer van die vrouwonvriendelijke dingen, waaronder ook stenigingen. Dat is Tariq Ramadan.
Hij bezat de gave om zich netjes en westers voor te doen. Om mooie praatjes te verkopen. Zeemzoete en leugenachtige praatjes, met een islamofiele ondertoon. Als 'bruggenbouwer' tussen moslims en niet-moslims werd hij door iedereen bewonderd. Als moslim maakte hij een gematigde indruk, een zachte moslim zeg maar, die niets liever wou dan een harmonieuze samenleving met moslims en niet-moslims en een vredelievende versmelting tussen westerse en islamitische waarden.
Ooit werd Ramadan gezien als boegbeeld van een westerse islam. Maar nu is hij van zijn voetstuk gedonderd. Weg met zijn charismatische uitstraling. De Wolf in Schaapskleren is ontmaskerd als een vulgaire islamitische verkrachter. Wat hem de das omdeed was ook zijn samenwerking met het Iraanse regime, zijn verheerlijking van de islamitische staat en zijn onderhandelingen met Sarkozy om stenigingen niet af te schaffen.
Ondanks zijn ontmaskering als verkrachter is Tariq Ramadan zijn islamofiele verhaaltjes ook in Vlaanderen mogen komen vertellen. Ik weet niet meer wie in de regering daarvoor verantwoordelijk was, maar in 2011 was er al de islamminnende Joëlle Milquet die zich verdraagzaam opstelde tgo. de komst van Sharia4Belgium.
Terwijl iedereen hier ligt te hijgen over Heilige Kamala’s zege over Boze Donald, komen er vanuit Amerika steeds meer inzichten omtrent haar gebrekkig functioneren...
Lieven Boeve, topman katholiek onderwijs, wordt opgevolgd door Bruno Vanobbergen.
Bruno Vanobbergen is de nieuwe directeur-generaal van Katholiek Onderwijs Vlaanderen. Tegelijk is hij ook de nieuwe voorzitter van Vluchtelingenwerk Vlaanderen. Beide functies zijn een vreemde combinatie, maar 't schijnt dat gepassioneerde Bruno dat aankan. Luister maar naar wat zijn voorgangster Anne Van Lancker over hem zegt: "Zijn passie voor het helpen van mensen op de vlucht en zijn visie op solidariteit maken van hem de geschikte persoon om Vluchtelingenwerk te leiden". Zij verwijst ook naar de 15-jarige ervaring van Vanobbergen met de ondersteuning van vluchtelingen om hen de weg in ons land te helpen vinden.
Vluchtelingenwerk, een passie? Lijkt me eerder een obsessie.
Onderwijs en Vluchtelingenwerk, een dubbele functie die perfect gecombineerd kan worden, klinkt het vanuit het onderwijs. We hoeven voorlopig nog geen onraad te ruiken.
Als Bruno ook zo enthousiast zijn werk in het onderwijs gaat aanpakken als bij vluchtelingen, zal het onderwijs niet langer meer op instorten staan, zolang hij zich maar niet teveel met vluchtelingenkinderen gaat moeien. Of, nog erger: het gedachtegoed van zijn voorganger Lieven Boeve gaat overnemen. O ramp!
Lieven Boeve had een boontje voor moslims en hun islamitische geplogenheden. Hij was voorstander van dialoogonderwijs, een concept waarbij katholieken en moslims elkaar verzoenend in de armen vallen, elkaar omhelzen, samen versmelten, en nog meer van die innige verstrengelingen.
Boeve zag ook graag meer hoofddoeken en moslimleerkrachten voor de klas, om radicalisering tegen te gaan.
En de voorbereiding op de eerste communie hoefde niet meer vanwege de toenemende diversiteit in de klas. Niet- of andersgelovigen kunnen niet meedoen aan de eerste communie. Ja, Boeve had ook een boontje voor atheïsten. Van 'integratie' had die man blijkbaar nog nooit gehoord... van bestaande tradities in ere houden en zo.
Als Boeve zijn goesting kreeg werden Vlaamse scholen pretparken waar het heerlijk toeven is voor onbezorgde kinderen. Hij had iets tegen ambitieuze eindtermen en hield van lage latten en lange zomervakanties, van gelijke kansen voor iedereen en van iedereen de slimste en niemand de beste.
En dan was Boeve ook supporter van het nieuwe vak 'Mens en Samenleving' over het maatschappijgebeuren. Een unieke gelegenheid om het denken van de leerling te dirigeren in de 'juiste' richting.
Het kan toch niet dat Vanobbergen dezelfde linkse koers gaat volgen als zijn voorganger. Of moeten we wél onraad ruiken?
... Een ander opwekkend verhaal was het verhaal van drie jonge gasten die een ambulance stalen terwijl de ambulanciers in het huis van iemand die hulp nodig had aan het werk waren.
Omdat niemand doet doen wij het.
Wij roepen op om ons de namen en adressen van de ouders van dit krapuul te sturen. Hier zijn hun foto’s.
Geen énkele gazet durfde te schrijven over welke ‘jongeren’ de ambulance gestolen hadden.
Wij weten exact wat het parket gaat doen met dit krapuul.
Het parket gaat niets doen. Daarom dat het krapuul zich een breuk lacht op camera. Dat is letterlijk omdat ze weten dat hen niets zal overkomen.
Ivan De Vadder beleefde gisteren de avond van zijn leven. Met drie vrouwen samen aan één tafel zitten! Gezellig keuvelen over politiek en zo. Zo leek het althans vanuit mijn keukentje waar ik een hele berg afwas aan het wegwerken was. Dat komt ervan als je wekenlang bestek en allerhande serviesgoed op z'n beloop laat gaan en alles wegmoffelt in een hoekje van het aanrecht. Onzichtbaar en te negeren zolang als 't kan.
Af en toe kwam ik eens piepen naar het tv-scherm om Kathleen Van Brempt van dichtbij te horen en vooral te zien. Een slimme cameraman speelde het klaar om al haar gezichtsrimpels keurig in beeld te brengen. Ik kon de tel van haar huidplooitjes niet bijhouden. En dat in een tijd van allerlei zalfjes, oliën en andere smeerseltjes om de huid te effenen en te verjongen. Verfrommelde Kathleen heeft er met haar pet naar gegooid.
Terug in de keuken bij mijn afwasbak hoorde ik tussen het gekletter van de pannen door het piepstemmetje van Tineke Beeckman, filosoferend over de politiek. Over Hadja Lahbib naar de Europese commissie te sturen, iets in die zin, maar we weten dat die Hadja al eens goed in de fout gegaan was, toen De Croo de plooien met Oekraïne nog moest gladstrijken.
Niet de mooiste maar wel de meest bescheidene was journaliste Liesbeth Van Impe. Jammer dat ze zo vlug praatte. Ik kon haar niet volgen. Mijn gedachten dwaalden weer af naar de afwas in de keuken.
Ivan De Vadder ontwaakte vanochtend met een hemels gevoel. Hij droomde over een erotisch avontuur met zijn drie vrouwelijke gasten. Ik kijk nu al uit naar de volgende Afspraak met drie mannen als gast, fijner om naar te kijken en te luisteren. Ze kakelen niet zo fel als vrouwen.
Hoofddoek toegelaten in Leuvense Katholieke Scholen
Kijk eens hoe goed wij ons aangepast hebben!
De islamisering schrijdt voort, sissend en vervaarlijk kronkelend... Islam is slowly creeping...
Katholieke scholen zwichten voor de druk van de moslimgemeenschap. Een nieuw reglement zegt dat leerlingen en leerkrachten in 5 katholieke scholen in Leuven een hoofddoek mogen dragen. De scholengemeenschap wil inspelen op een diverse samenleving, zegt voorzitter Toon Quaghebeur: "Wij willen een dialoogschool zijn die openstaat voor diversiteit... We hebben de kwestie bevraagd, en ouders, leerkrachten en leerlingen staan ervoor open"... Niet zo moeilijk als enkel moslims bevraagd werden. En: "De hoofddoek vormt geenbelemmering voor het kwalitatief functioneren op school", behalve als moslimmeisjes in de turnles met hun gewaden blijven haperen op de klimrekken, of bij de sprong over de bok hun hoofdlaken verliezen.
De neutraliteit van het Leuvense onderwijs wordt aangetast, nu kruiperig beslist werd om de hoofddoek toe te laten. De voorzitter, een diversiteitsmaniak, verwacht geen problemen: "Je mag zien welke religie iemand belijdt". Kletskoek. Weg met neutraliteit. In een niet-islamitische school passen geen hoofddoeken, en zeker geen moslims. En ook geen islamlessen.
Ondanks alle geldverslindende projecten, bedoeld om migranten te helpen integreren, is de integratie van moslimmeisjes mislukt. Ze mogen hoofddoeken dragen op school. Wat is er gebeurd met de miljoenen en miljarden franken/euro's die Vlaamse scholen en gemeenten toegestopt kregen? Vlaams belastinggeld! Kostbare parels voor de zwijnen...
De huidige cd&v is bijlange niet meer de CVP van vroeger. De partij lijkt eerder op een moslimpartij met Sammy Mahdi als bendeleider. Ze hebben er een pannenkoekenbeslag van gemaakt met Arabische ingrediënten. Sammy Mahdi, met Irakese wortels, als voorzitter van een Vlaamse Christelijke Volkspartij? Hoe is dit ooit kunnen gebeuren? En zijn liefje, de Marokkaanse Nawal Farih met exotische allures is lijstduwer als federaal parlementslid op de cd&v-lijst in Genk. Op 9 juni jl was haar kandidaatstelling voor cd&v-Peer een dikke flop. Kiezen voor Nawal Farih is kiezen voor vluchtelingen, voor diversiteit en inclusie, en niet voor Vlaamse belangen.
Het mooiste moet nog komen. In Hoboken staat de zoon van een moslimextremist op de lijst van cd&v! Zijn naam is Yaser Taouil, zoon van Nordine Taouil, een radicale imam die enkele jaren geleden in het nieuws kwam toen hij bekend maakte om de Grote Moskee in Brussel te leiden, samen met de beruchte Brahim Laytouss, een gevaarlijke islamleraar voor wie een vrouw minderwaardig spul is waarover de man vrijelijk mag beschikken.
Het imamduo is bijzonder vrouwonvriendelijk, het soort achterlijke moslims dat vrouwen geen hand wil schudden. En toch wil Nordine zijn zoon laten penetreren in een christelijke partij. Nordine is een moslim van extreem-islamitische strekking, een aanhanger van het salafisme dat zich keert tegen westerse invloeden in de islam.
Toen leek het er op dat de twee ongure imams de uitbaters gingen worden van de Grote Brusselse Moskee, om de Moslimexecutieve te dwarsbomen. Ik ken de afloop niet. Maar met serieuze misstappen op hun islamitische kerfstok zag het er niet fraai uit voor de twee imams als leiders van de Brusselse moskee. Nordine Taouil en Brahim Laytouss, de ene een volbloed salafist en de andere een vrouwenaanrander.
Kon er van dat islamitisch frietkot in Brussel niet een circustent gemaakt worden, of een Vlaamse kermis met kraampjes en oliebollen en zo... iets waar de Vlaming zich thuisvoelt?
Een leraarskamer is als een verloskamer waar leerkrachten hun woede en frustraties ongegeneerd de vrije loop kunnen laten gaan. Vroeger waren leraarskamers voor mij snoepwinkels waarin ik met volle teugen genoot van alle nieuwtjes, ergernissen en belevenissen van leerkrachten. Vaak om de vingers af te likken. En dan noteerde ik alles netjes op losse velletjes, spannende verhalen inclusief alle pikante details. En die krabbeltjes komen nu nog van pas als inspiratiebron voor nieuwe blogstukjes.
Zo hoorde ik in atheneum Heusden-Zolder meermaals vrouwelijke leerkrachten klagen over het gedrag van migrantenleerlingen in de klas. Over jonge Turken en Marokkanen die geen berispingen accepteerden en liever de klas op stelten zetten en het gezag van leraressen ondermijnden. De islamleraar trachtte te bemiddelen, maar die man had alleen maar iets te zeggen in zijn eigen islamlessen. En directeur Blauwbaard trok zich liever terug in zijn burcht, een bureau waar hij alleen bevallige leraresjes ontving waarvan hij niet kon afblijven. En dan was er ook nog de leerlingbegeleider die migrantenleerlingen hun gang liet gaan. Verdraagzaam en zo...
Het Laatste Nieuws deed een onderzoek naar het fenomeen van intimidaties en seksisme door jongens waarmee vrouwelijke leerkrachten geconfronteerd worden in Vlaamse scholen. 19 Vlaamse leerkrachten deelden hun ervaringen die in het HLN-onderzoek samengebundeld werden.
Gelezen dat er in het gemeenschapsonderwijs dubbel zoveel zittenblijvers zijn als in katholieke scholen. Die tendens bestaat al jaren en niemand heeft er een verklaring voor: "Is al jaren zo, maar we weten niet waarom".
IK weet het wél. Zittenblijven is een allochtoon probleem. We mogen dat niet luidop zeggen, maar ik doe het toch.Turkse tolk Gülnür predikte dat ik een kat een kat moest noemen, en dus volg ik nu haar wijze raad op.
De meeste migrantenleerlingen volgen gemeenschapsonderwijs. GO!-scholen zijn een verzameling van Turken en Marokkanen waarvan de meesten hier geboren zijn, maar door hun vreemde thuistaal zijn ze niet in staat om correct Nederlands te spreken, te lezen en te schrijven. Het hele schoolse presteren lijdt onder hun verknochtheid aan eigen taal en cultuur.
In de 'turkenscholen' die ik gekend heb begon de miserie voor velen al in het eerste leerjaar van de basisschool, met een paar keren zittenblijven, met de hakken over de sloot naar de volgende klas, met vallen en opstaan, en meer van dat gesukkel, zoals het spijbelprobleem, de geringe motivatie om te presteren, en het schoolreglement in de wind slaan.
En zo komt het dat het gemeenschapsonderwijs zoveel meer zittenblijvers telt dan het katholiek onderwijs...
Smartphones en laptops richten heel wat ravage aan bij scholieren!
Lees- en schrijfvaardigheden zijn achteruitgegaan, zoals eerder hier al beschreven, en nu recent werd vastgesteld dat in een school in Roermond leerlingen te laat in de les komen omdat ze niet kunnen kloklezen. Kloklezen is een vaardigheid die in de kleuterschool aangeleerd wordt.
Zonder hun smartphone is de jeugd reddeloos verloren qua tijdsbesef. De digitale klok van hun telefoon kennen ze wel, maar niet de ouderwetse analoge wijzerklok. En zo zakt hun niveau van tijdsbesef holderdebolder naar beneden naar het niveau van een kleutertje.
Traditionele klokken met wijzers worden niet goed begrepen door jongeren die verslaafd zijn aan de digitale tijdsaanduiding. Zij lezen de tijd af van hun smartphone, terwijl de wijzers van een klok veel duidelijker het tijdsgevoel aangeven. Ouders worden gevraagd om thuis aandacht te besteden aan het kloklezen. Alsof eigenwijze tieners daarop zitten te wachten...
Middelbare scholieren die niet kunnen klokkijken functioneren op het niveau van een 5-jarig kleutertje dat moet leren waar de cijfers op een klok staan, dat er een kleine wijzer en een grote wijzer bestaat, dat de kleine wijzer de uren aangeeft en de grote wijzer de minuten, dat de hele klok 60 minuten telt, en leren wat kwartieren en halve uren zijn.
Ik denk dat de leefwereld van de smartphonejeugd geen wijzerklok toelaat.
Beste lezer, zet je schrap. En vooral niet schrikken. Het noodlot heeft toegeslagen in een Leuvense school!
In het Heilige-Drievuldigheidscollege krijgen leerlingen van het zesde middelbaar moderne talen vanaf september Arabisch als vierde vreemde taal. Gewoonlijk valt de keuze op Spaans of Italiaans, maar nu heeft directeur Frank Baeyens gekozen voor Arabisch, een taal die fundamenteel verschilt van de Germaanse of Romaanse taalgroep. "Om leerlingen intellectueel uit te dagen... Om hen een compleet andere structuur en cultuur beter te laten begrijpen... Hun horizon verbreden met een taal die een ander geschrift heeft met unieke tekens..."
Met zijn opmerkelijke keuze voor Arabisch wil Baeyens zijn leerlingen kennis laten maken met de leefwereld van medeleerlingen die thuis Arabisch spreken om zo de onderlinge verstandhouding te bevorderen. Hij beklemtoont de meerwaarde van een leerkracht met Arabische roots om als rolmodel te dienen voor Arabische leerlingen. Nog één obstakel zal hij uit de weg moeten ruimen: het vinden van een Arabier met de geschikte kwalificaties om Arabisch te onderwijzen aan zesdejaars leerlingen.
Dit is het akelige ventje dat de integratie van Arabisch- sprekende leerlingen tegenwerkt. We zien hem ook op de foto bovenaan, naast de criminele Arabier. Misschien zijn ze samen aan het overleggen hoe ze andere scholen kunnen overtuigen van de 'voordelen' van het vak Arabisch. Linkse media hebben het alvast over "een gedurfde stap naar inclusiviteit en begrip".
Wegwijs in Hemelrijk België, of over de inspanningen die de Belgische overheid in het verleden deed om het de migranten hier zo aangenaam mogelijk te maken.
Hoe komt het toch dat onze verse medemensen hier zo goed de weg kennen naar het geld? België, zo klein als een muizenkeuteltje, maar met de uitbundige gulheid van een sinterklaas, stippelt die weg zélf uit voor migranten die in hun thuisland over het bestaan gehoord hebben van België, het Beloofde Land.
Het zijn onze eigen beleidsmensen die het welzijn betrachten van zoveel mogelijk nieuwelingen. "Welkom iedereen" staat er geschreven op alle grenspalen rondom ons land.
Begin 2010 besloot de overheid om 'Vlaamse inburgeringspakketten' te gaan verspreiden in de landen waar de meeste migranten vandaan komen. Zo konden buitenlanders zich in hun thuisland al voorbereiden op hun integratie in Vlaanderen. Waarom hen niet ineens allemaal met een taxi gaan ophalen en hen hier installeren?!
In 1999 publiceerde PRIC (Provinciaal Integratiecentrum) een brochure 'Wegwijs in België', een praktische gids voor nieuwe Limburgers. Opgepast lezer, die 'nieuwe Limburgers' zijn vermomde migranten die niét in België geboren zijn, maar halverwege hun leven besloten hebben om hier aan te schuiven aan de rijkgevulde maatschappelijke tafel. De brochure 'Wegwijs in België' begint met een wereldvreemde inleiding: "Wie naar een ander land emigreert, wil graag snel vertrouwd geraken met de andere leefgewoonten, met het aanbod aan voorzieningen en met de regels die de samenleving ordenen"... Ja, ja, daar zitten die gasten echt naar uit te kijken.
Doelstellingen en activiteiten van PRIC (gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap!) getuigen van een 'belangeloze' behartiging en bekommernis om 'de migrant'. Zoveel Samaritaanse goedheid ben ik nergens zo edelmoedig tegengekomen als in de brochure 'Wegwijs in België'. Het grenst aan zelfachterstelling, aan zelfverloochening. Het aast op een "open Limburgse samenleving met respect voor ieders identiteit en cultuur, volwaardig burgerschap en inspraak en participatie, menselijke opvang en begeleiding van allochtonen, vluchtelingen en woonwagenbewoners". Nieuwkomerscursussen werden georganiseerd om de introductie van migranten in onze samenleving te stimuleren... En nog andere aanbiedingen om het de nieuwkomers zo comfortabel mogelijk te maken in hun nieuwe omgeving, zodat ze niet van de stress ineen verschrompelen of wegkrimpen van verwaarlozing.
Dan zijn er ook nog de Migrantendiensten van de OCMW's die zich uitsloven voor het welzijn van 'de migrant'. Op zulke diensten, ten dienste van de migrant, zij vooral vrouwen werkzaam, die zich het lot van de 'verschoppelingen' van onze maatschappij persoonlijk aantrekken. Zij steunen en pleiten voor de migrant, en als allochtone scholieren hun beklag komen maken over de school, krijgen ze steevast gelijk van die vrouwen. Migrantendiensten die het gezag van de scholen ondermijnen!
Alle initiatieven die vroeger verzonnen werden voor 'het welzijn van de migrant', zijn nooit geëvalueerd. Parels voor de Zwijnen!
De laptopsubsidies voor scholen zijn opgebruikt. Er is geen geld meer. Scholen zullen nu wellicht de facturen van schoollaptops doorschuiven naar de ouders.
"Afschaffen van laptops is geen optie", zeggen fanatieke aanhangers van digitalisering.
We kunnen ook terugkeren naar het tijdperk van de Flintstones en het gebruik van griffel, lei en sponsje weer invoeren. Of een pen in het inktpotje soppen en schoonvegen met een pennenlapje. En met een vloeipapier de inkt van geschreven woordjes opzuigen.
Alle gekheid op een stokje, ons onderwijs zou het voorbeeld van Zweedse scholen moeten volgen en het evenwicht zoeken tussen pen en papier en digitaal onderwijs. Pen, papier én scherm!
De Zweedse onderwijsminister Lotta Edholm wil digitalisering op school terugschroeven en terugkeren naar studieboeken en notitieblokken, omdat ze het leesniveau bij leerlingen ziet dalen. Lees- en schrijfvaardigheden lijden onder digitaal onderwijs.
Ook in Nederland gaan er stemmen op om weer over te schakelen op pen en papier. En de Unesco waarschuwde onlangs nog voor een te snelle digitalisering in het onderwijs: "Technologie moet menselijke interacties in het lesgeven ondersteunen, maar mag die nooit verdringen".
Ondanks het dalende lees- en schrijfniveau van Vlaamse leerlingen, evolueren we in Vlaanderen volop in de richting van méér digitalisering. Leerlingen brengen heel wat tijd door voor een scherm. Het is aan de scholen om pen en papier handig af te wisselen met de laptop ("Blended Learning").
