De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
23-02-2014
Directeur dweept met allochtoontjes
Onlangs in de krant gelezen dat in de school 'Het Bergske' van Heusden-Zolder 55% van de kleuters van vreemde afkomst is... Eigenaardig! Ik dacht aan een drukfout of zo, maar neen, iets meer dan de helft zijn nie-van-hier-kleuters, volgens het krantenartikel. Waarom ik dacht aan een drukfout? Wel, ik heb 'Het Bergske' altijd gekend als een concentratieschool pur sang. Er liepen wel nog een paar verdwaalde Vlaminkjes rond en een verloren gelopen Italiaantje ook nog. Maar Turkjes en Marokkaantjes waren toch in de overgrote meerderheid.
Ik denk dat de auteur van het krantenartikel bewust de nieuwe Belgjes over het hoofd gezien heeft, en de kindjes van genaturaliseerde ouders ook. Hij heeft 45% van de kleuters geaccepteerd als volle gare Vlaminkjes, goed geïntegreerd en wel, en bij ons horend. Scheve berichtgeving!
Een allochtonenfan dus, die journalist, net zoals Wouters, de vroegere directeur van 'Het Bergske'. Directeur Wouters maakte zich zorgen over de enkele Belgjes die zich niet konden aanpassen aan het allochtone klimaat in zijn school. Hij spoorde de sukkeltjes aan om zich te 'integreren', om Turks te spreken met hun Turkse klasgenootjes. Niet te geloven!
Op zekere dag, tijdens een gesprek, vroeg hij me op spottende toon: "En Lieve, zijt ge nu al een beetje geïntegreerd hier?"... Ik viel stil van verbazing. Kan ik het helpen dat ik geen bruin velletje heb, dat ik geen kroeskopje heb, dat ik zonder Turks accent spreek? Sinds die dag heb ik de man nooit meer gezien. Misschien zit hij nu wel in de hel, samen met Satan, de vlammen aan te wakkeren?
Interessante info voor het Riziv: in 'Het Bergske' werken logopedisten aan de taalachterstand van allochtoontjes, ze dienen valse verslagen in om de mutualiteiten te kunnen oplichten!
Engeland, 1.03.2013 De Britse moslimextremist Anjem Choudary roept volgelingen in een klein zaaltje op om hun werkloosheidsuitkering te gebruiken voor jihad: "Er zijn mensen die van 9 tot 5 werken en dat doen ze wel 40 jaar van hun leven, dat is moderne slavernij, en dat levert niets op, ze verliezen alles, hun pensioen, hun huis en kunnen zelfmoord plegen, wat is dat voor een leven? Dat is het leven van een kuffar (ongelovige), beroemde moslimstrijders werken maar een of twee dagen per jaar en hebben zo de tijd om jihad te voeren. Dan kun je zeggen: die werken niet. Maar het is normaal dat jullie geld van de kuffar nemen. Laat de kuffar maar werken, gebruik je uitkering voor jihad". "Er mag geen duivel zijn, we moeten allemaal Allah gehoorzamen, alles van democratie, secularisme, het parlement, vrijheid, alle parlementleden en de president, alle ideeën van de kuffar, zijn slecht. We moeten dat met ons hele hart verwerpen. We moeten daarvoor haat in ons hart hebben..." Marnix
Vroeger, toen de Turkse laatstejaars van het atheneum studie- en beroepskeuzevoorlichting kregen, stelde ik bij hen een buitensporige belangstelling vast voor onze werkloosheidsuitkeringen.
Het was de tijd van de multiculturele klassen, toen er nog een mix was van Vlaamse leerlingen en migrantenleerlingen. Vlaamse ouders haalden toen één voor één hun kinderen weg uit de school die hoe langer meer op een concentratieschool begon te lijken. Een witte school zoeken was toen geen probleem, maar ik vrees dat die zuivere scholen nu ook al doordrongen zijn van allochtone leerlingen.
Terug naar hun belangstelling voor 'den dop'.
Elk jaar aan het einde van het schooljaar, kregen de laatstejaars in de klas een uiteenzetting over voortgezette studies en beroepsmogelijkheden. Daarna volgde er een vragenuurtje waarbij de meest gestelde vraag was: "Wat moet ik doen om te kunnen gaan doppen?"... Ik weigerde categoriek om te antwoorden op die steeds terugkerende vraag, om hen a.h.w. aan te sporen om hun toekomst elders te gaan zoeken dan in het stempellokaal.
De vaders van deze allochtone pubers waren allen werkloos, de leerlingen zagen hun vader als ideaal en als voorbeeld, en daarom wilden zij in hun leven hetzelfde gaan doen als hun werkloze papa: gaan 'doppen', of gaan 'stempelen'. De vaderfiguur in allochtone milieus stelde weinig voor, een slappe figuur, niet in staat om iets te presteren in de maatschappij. Zó heb ik het toen ervaren.
De foldertjes over alle mogelijke studierichtingen en beroepen werden nauwelijks bekeken door de leerlingen, omdat ze niet geïnteresseerd waren in 'beroepen', omdat de beroepenwereld voor hen de boom in kon. Net zoals hun vaders wilden ze hele dagen in het café hangen om met vrienden te vergaderen, of in de moskee rare kreetjes prevelen.
'Doppen' als toekomstdroom?!... Toen ik de alarmbel ging luiden bij de schooldirecteur over het gebrek aan ambities bij zijn leerlingen, vond ik geen gehoor, hij reageerde onverschillig en gelaten: "Lieve, ge zijt een zaag. Ge moet weten dat ge niet zomaar kunt raken aan de mentaliteit van een volk. Kijk maar naar de migrantenwerksters, die hebben zich ook al aangepast aan de eigenheden van de migrant"... Migrantenwerkster Martientje droeg een foulardje op haar kopke om samen met Turkse tolk Gülnür huisbezoeken af te leggen bij Turkse gezinnen. Dat deden ze in het kader van een project tegen 'Kansarmoede'. 'Kansarmoede' was toen een begrip waarmee we rond de oren geslagen werden, om medelijden op te wekken voor de zogezegde achterstelling van migrantenleerlingen. Het project bleek uiteindelijk één van de 'parels voor de zwijnen'...
De Vlaamse regering maakte 4 miljoen euro vrij voor de uitbreiding van het basisonderwijs in Leuven. Met die 4 miljoen zullen 370 extra plaatsen gecreëerd worden, 133 in het kleuteronderwijs en 237 in het lager onderwijs. Dat heeft schepen Mohamed Ridouani (sp.a) bekendgemaakt.
Leuven had natuurlijk eerst een studie (?) laten uitvoeren die bewees dat er dringend nood was aan capaciteitsuitbreiding in het basisonderwijs.
Schepen Mohamed Ridouani (sp.a)... Het ruikt naar Marokkaans, het voelt Marokkaans aan, het ziet er Marokkaans uit... en mijn zesde zintuig zegt me naar welke schoolpopulatie het fortuin zal doorgesluisd worden, welke kindjes zullen genieten van onze extra Vlaamse centjes.
Mohamed Ridouani was zeer tevreden met de financiële geste van de Vlaamse regering, niet beseffend dat er vroeger, vóór de komst van de ontelbare nieuwe vreemde kindjes, nóóit sprake was van 'plaatstekort', van 'capaciteitsuitbreiding'... dat bestond vroeger niet toen de scholen gebouwd werden in functie van de te voorspellen capaciteit Vlaamse leerlingen. Vlaamse kindjes hebben altijd plaats gehad en kwamen altijd terecht in de school welke hun ouders voor hen uitgekozen hadden.
'Plaatstekort', 'nood aan nieuwe leslokalen', 'capaciteitsuitbreiding'... het zijn nieuwe fenomenen die opgedoken zijn sinds de invasie van vreemde schoolgangertjes die ons Vlaamse onderwijs danig in de war gestuurd hebben. ZIJ zijn verantwoordelijk voor de overbevolking in onze scholen! ZIJ zijn verantwoordelijk voor het voortdurende tekort aan klassen en scholen. Ingrijpende financiële maatregelen die nodig zijn om elk vreemd kindje een plekje te geven, dat betekent: Vlaams geld voor vreemde kindjes!
Carmen Peeters volgde 2 jaar geleden het vijfde middelbaar in het Sint-Jan Berchmanscollege in Genk. Met 4 buizen kreeg ze terecht een C-attest. Toen stapte haar moeder naar de Raad van State om een A-attest af te dwingen van de school. Na maanden procederen slaagde de Raad van State erin om een truc uit te vinden die het C-attest omtoverde in een A-attest.
Wat toen gebeurde was een regelrechte aanval op de integriteit van de school en van alle leerkrachten wiens pedagogische kwaliteiten in twijfel getrokken werden. Want deliberaties zijn bijeenkomsten van leerkrachten die allen samen gewetensvol de prestaties van elke individuele leerling beoordelen. Weloverwogen conclusies worden getrokken in de vorm van een attest en alle C-attesten worden uitvoerig gemotiveerd, geen speld tussen te krijgen, gebuisd is gebuisd. De school had in de tegenaanval kunnen gaan door de klachten van de moeder in het belachelijke te trekken. De moeder beschuldigde de school van onvoldoende begeleiding van haar leergestoorde dochter, maar ze voegde er niet aan toe wat ze zélf presteerde in het schoolverleden van haar dochter, hoe heeft ze zélf haar dochter geholpen met de zogezegde leerstoornissen? En daarbij vraag ik me af hoe een leergestoorde puber moeiteloos kan doorstromen naar de derde graad ASO. Alsof er in het verleden ook al gesjoemeld werd met de slaagkansen van het meisje?
De Raad van State is er dus dus ingetuind, is misbruikt door Carmens moeder om de school te chanteren. De RvS vond een truc uit om een C-attest om te toveren in een A-attest. De leden van de RvS zullen even last gehad hebben van een zonnesteek, of een black-out, bij het uitspreken van hun vonnis. Een vonnis dat van een rechtschapen school ineens een verdacht instituut maakt waar klassenraden en deliberaties niet serieus genomen worden. En dat kwalijke imago heeft de school te danken aan 1 geobsedeerde moeder die de RvS misbruikte om een A-attest af te dwingen. Een school schandvlekken, kan dat zomaar?!...
Het 6de middelbaar volgde Carmen in het Sint-Franciscuscollege van Heusden-Zolder, waar ze na enkele herexamens toch slaagde. Blijkbaar durfde de deliberatie geen attest meer geven en waren herexamens de enige veilige uitweg om te ontsnappen aan de furieuze moeder.
Minister Pascal Smet schaarde zich aan de kant van Carmen en haar moeder, en nam het niét op voor zijn leerkrachten. Hij verdedigde hen niet en gaf hen niet het respect dat ze verdienden. Hij begon zelfs een plan uit te werken om C-attesten nog gemakkelijker te kunnen aanvechten. Hij wil "de leerlingenrechten versterken bij het aanvechten C-attesten".
Carmen volgt nu een juridische richting aan een Antwerpse Hogeschool. Meer wil de moeder niet kwijt... Maar IK weet zeker dat na een hobbelig parcours in het middelbaar, de leerling geringe slaagkansen heeft in het hoger onderwijs. Bang afwachten. Misschien gaat de moeder ooit nog klagen bij de paus, of bij Obama...
Carmens moeder stapt nu opnieuw naar de rechter om schadevergoeding te eisen van de vroegere school, via de burgerlijke rechtbank. Dat is een primeur. Over de geleden schade doet de moeder geheimzinnig: "De strijd was een zware dobber, moreel en financieel".
De advocaat van de vroegere school, Luc Forier: "De heksenjacht blijft duren, zelfs tot voor de burgerlijke rechtbank".
De 'Story of Carmen Peeters' zal de geschiedenis ingaan als het verhaal over een meisje als speelbal van de frustraties van haar moeder. Het meisje zal levenslang geplaagd worden door haar turbulent schoolverleden. Dankzij haar neurotische moeder.
Het 'levenswerk' van Carmens moeder is dus nog niet voltooid. Nu zal een burgerlijke rechter oordelen of er een fout gemaakt is, of er schade geleden is, en welk verband er tussen die twee bestaat. Dan pas is er sprake van een schadevergoeding. Begin 2015 zal de zaak gepleit worden.
VRT enquêteerde 300 Turken en Marokkanen n.a.v. 50 jaar migratie in België. 3/4 van de migranten voelde zich al eens gediscrimineerd door hun herkomst, was één van de resultaten van de enquête. Het Minderhedenforum formuleert krassere taal, wakkert het vuurtje aan en kaatst de bal naar het veld van de autochtonen, alsof deze schuldig zijn aan het discriminatiegevoel bij migranten en aan de stijgende werkloosheid: "Vele Belgen kijken wantrouwig naar mensen met buitenlandse roots..." Hoe zou dát komen?
"Zich gediscrimineerd voelen"? Hoezo? Dat gevoel is toch inherent aan het migrant-zijn? Een appel en een uitheemse vrucht kan je toch ook niet gelijk behandelen?! Migranten ZIJN anders dan de oorspronkelijke inwoners, ze hebben een andere taal, een andere cultuur, andere gebruiken, andere godsdiensten, andere kleding... Waarom willen ze toch in hemelsnaam gelijk behandeld worden?! Ik stel voor dat ze terugkeren naar hun oorsprong waar ze niet gediscrimineerd worden.
Het Minderhedenforum roept politici op om te strijden tegen discriminatie. "Strijden tegen discriminatie"? Je kan net zo goed vechten tegen de zonsopgang...
Ik raad mijn lezers aan om hun deuren, vensters en alle openingen aan huis en tuin potdicht te houden, alles te vergrendelen en te beveiligen, want er is een nieuwe massale instroom van Romazigeuners aangekondigd. De aanrukkende Romatroepen hebben, zoals alle goudzoekers, een speciale neus voor ons kleine landje waarvan ze denken dat er hier geld en plaats genoeg is. De hele wereld wil hier komen wonen. Volksverhuizingen van overal mikken op het kleinste landje van de hele aardbol, een landje dat door onze politici als het Beloofde Land afgeschilderd wordt. Hoe meer indringers, hoe liever. Massa's nieuwe mensen blijven zich opstapelen. Het wordt bumperkleven, bumper aan bumper zullen we door het leven moeten gaan, overal aanschuiven, overal files, in de winkel, op straat, bij de bakker, de kapper, de bank, de slager... hele rijen overal, waarbij niemand echt aan de beurt komt, behalve de eigen indringers eerst natuurlijk.
De overbevolking weegt zwaar door en zal haar tol eisen. Het drama begint onopvallend met grondverzakkingen hier en daar. De Belgische aardkorst wordt drassig, raakt oververzadigd, kan het gewicht van al die mensen niet meer torsen, ze geraakt van slag, verschrompelt en zakt ineen als een mislukte pudding.
Alle omringende landen en werelddelen worden meegesleurd naar de ijle leegte van het eeuwige heelal. Onze planeet 'aardbol' kent een dramatisch einde. Ze wijkt af van haar baan rond de zon, ze duizelt en geraakt uit haar balans. Langzaam verdwijnt de aarde, ze lost op, ze verdampt, en de schilfertjes dwarrelen neer op alle hemellichamen en overal in de kosmos.
Een wereld zonder grenzen, met wagenwijde open deuren, onbegrensd verkeer van personen... Het einde van de wereld!