De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
01-03-2014
De Vernielde Mediatheek
Eerst was er een roomblank atheneum. Verkleuringen werden zichtbaar toen verse allochtonen zich in school aankondigden. Meerdere migrantengezinnen vestigden zch in de wijk rondom de school, en die gezinnen telden elk gemiddeld 7,2 kinderen. Directeur Pummelmans was gelukkig met die exotische overvloed. Eigenaardig dat schooldirecteurs niet beseffen dat die overvloed het failliet van hun scholen betekent. Het zijn zeveraars die over 'verrijking' en 'verruiming' leuteren, zij hebben nooit een multiculturele klas van dichtbii gezien!
Einde jaren 80 werd er in het atheneum een gloednieuwe bibliotheek gebouwd, een soort mediatheek. Bij de inrichting werd naar geen geld gekeken. De bodemloze geldput voor het migrantenonderwijs kennen we ondertussen al. Meubels, boeken, tapijten, gordijntjes, alles oogde duur en chic. In de boekenrekken stond de nieuwe uitgave van een encyclopedieënreeks te schitteren, ook dure tijdschriften, maandbladen met glanzende kaften, en vakliteratuur over een oneindig aantal onderwerpen, én een geniaal opzoekingssysteem. En als je dan iets ontdekt had in de rekken, kon je je nestelen op mooie kussenstoeltjes aan een comfortabele tafel om notities te maken, of om te studeren.
Er was geen jaar voor nodig om de glorietijd van de mediatheek te vernietigen. Boeken en tijdschriften kregen ezelsoren, werden niet meer op de juiste plaats teruggezet, boekenrekken werden verschoven en stonden tegen elkaar te wankelen. Weg met alle overzichtelijkheid. Op de verwaarloosde boekenrekken stonden, hingen of lagen de boeken zomaar wat dooreen. Iedereen kon vrij in- en uitwandelen en boeken meenemen zonder zich ergens te moeten melden. Dit soort wantoestanden krijg je dan als het onderwijs aan allochtonen overladen wordt met parels. Met parels voor de zwijnen!
Het is dus écht waar dat migranten verloedering en achteruitgang symboliseren?!...
Ongelooflijk: één woord veranderen kan wonderen doen
Ik had een bouwvergunning aangevraagd, voor de bouw van een nieuw huis. Het zou 40 meter breed en 100 meter hoog worden. Ik had 9 torens en torentjes van verschillende hoogte gepland. Ook rondom ramen over het hele gebouw. Het zou pastelgroen van kleur worden. Buiten wilde ik een luid "entertainment sound systeem" laten aanleggen. Er was een parkeerplaats voor 200 auto's naast het gebouw gepland. De gemeente weigerde de bouwvergunning. Ze vroegen of ik wel goed bij mijn hoofd was. Ik heb de aanvraag opnieuw ingediend. Maar deze keer heb ik het woord "huis', veranderd in "Moskee". Maandag beginnen ze met de bouw…
Op een zonnige woensdagmiddag, alle leerlingen waren al naar huis vertrokken, kwam directeur Mosselmans mij vervelen met een absurd verhaal. Hij maakte zich bijzonder druk over de nieuwste modegril bij Vlaamsgezinde leerlingen in de stadsscholen. Jongens met een nazi-achtige look zaten hem dwars en maakten hem verhit. Die jongens droegen stijve jassen en zware legerlaarzen, zo kwamen ze naar school, en daarbij ook nog eens hun haren kortgeknipt. Mosselmans noemde het een gevaarlijke trend, en dat verontrustte hem. Zijn bezorgdheid leek wel obsessief.
Hij was woedend op zijn collega-directeurs in de elitaire scholen die nazi kleding tolereerden bij hun leerlingen. Het woord 'nazi' kreeg hij niet over zijn lippen, maar zinspeelde er voortdurend op. Ik luisterde, en wachtte tot hij uitgeraasd was. Ik voelde dat hij mijn overtuiging aan het uitlokken was, maar ik zweeg en bleef luisteren. Niks mee te maken, dacht ik.
Directeur Mosselmans had de ruggengraat van een weekdier. Hij hield van hoofddoekjes, en de allochtoontjes in zijn school kregen een voorkeursbehandeling. De islamleraar was zijn favoriete leerkracht, hoewel die niet over de juiste kwalificaties beschikte om les te mogen geven. Ook bij nieuwe inschrijvingen was Mosselmans niet selectief. Eender wie was welkom in zijn school. Nieuwe leerlingen werden ingeschreven zonder naar hun paspoort te vragen. Deze populaire gang van zaken lokte natuurlijk marginaal volk naar zijn school, deugnieten die buitengezwierd waren op een andere school, kinderen uit hopeloze gezinnen, en vooral Turkjes en Marokkaantjes. "Hoe meer hoe liever", zo redeneerde Mosselmans. Zijn dikke neus reikte niet verder dan de vele nieuwe inschrijvingen, kwaliteit was bijkomstig.
De nieuwe leerlingen maakten van zijn school een knoeiboeltje. 'Witte' leerlingen verhuisden naar een andere school waar tucht en discipline heersten, waar prestaties geëist werden, waar zelfbeheersing belangrijker was dan spontaneïteit. En wat bleef er over van de school van Mosselmans? Alleen een fusie met een andere school... niets dus. De heisa rond een paar legerbotten heeft hem uiteindelijk niets opgeleverd.
Directeur Playboy van het atheneum noemde mij een racist toen ik hem wees op de moeizame spelling en uitspraak van zijn Turkse en Marokkaanse leerlingen.
En tòch maakte ik die opmerking terecht! Het had helemaal niets te maken met flauwekul als 'racisme' of iets vaags in die zin, want er slopen nogal wat fouten in de spelling van de vreemde namen. Een correcte schrijfwijze is essentieel voor een optimaal werkend alfabetisch overzicht van alle ingeschreven leerlingen. Leerlingenlijsten en fichesystemen steunen op een exacte spelling van de namen. Elk juist lettertje op de juiste plaats. Was dat nu zo moeilijk om dat in te zien? Was het nu echt nodig om het gezever over 'racisme' erbij te sleuren? Ach ja, élke negatieve uitlating in de richting van allochtonen was racistisch. Zo heb ik het toch ervaren. Triestig. In hun blinde verering voor alles wat uitheems was, vergaten de migrantenfans nuchter na te denken over het welzijn van hun exotische vruchtjes, nietwaar directeur Playboy?
De spelling van de allochtone familienamen zal nu nóg ingewikkelder worden met het bedenksel van minister Krulleboom. Dan zullen we toestanden krijgen als: Bahija Acikgoz-Abakkouy, Selahattin Koukaille-Karakoc, Riza Yalsinkaya-Ekizoglu, Senay Tamparlak-Ozver, Elim Bahtiyar-Yakisikli... Deze wirwar van letters en namen vormen samen slechts 5 leerlingen. Schuif 1 lettertje opzij of laat een paar lettertjes weg, dan valt het hele alfabetisch overzicht van de leerlingen als een kaartenhuisje ineen. Wat ook mogelijk is, is dat 1 leerling met 3 verschillende namen voor 3 leerlingen telt, handig en sluw gezien van de directies die graag foefelen om meer leerlingen te kunnen veroveren.
Het lijkt of minister Krulleboom een paar van haar privéfrustraties aan het verwerken is bij de uitoefening van haar job. Hoe is het anders te verklaren dat ze op het idiote en belachelijke verzinsel komt om de familienamen van kinderen te wijzigen? Om zo de aloude traditie, de familienaam van de vader, in één klap weg te vagen. Dubbele namen betekenen voor de toekomst: meer ruzies in de huishoudens, meer gekibbel tussen vaders en moeders, tussen opa's en oma's, intriges en uitzichtloze wespennesten. Mogelijk resulteren de onenigheden in meer echtscheidingen, meer geschillen bij erfeniskwesties die ingewikkelder worden met de dubbele namen, meer complicaties bij adopties, en ga zo maar door... Prachtig werk geleverd minister Krulleboom!
Het CERD (Comité Eliminatie Raciale Discriminatie) van de VN tikt België op de vingers omdat het te weinig maatregelen neemt tegen discriminatie en racisme... Onvoorstelbaar! Alsof het ijverzuchtige CGKR maar half werk levert?!
Vreemdelingen, moslims, illegalen, asielzoekers, mensen-zonder-papieren, vluchtelingen... Ze staan er àllemaal op, op het nieuwe verlanglijstje van het CERD. Wie hebben ze overgeslagen en vergeten? Juist. De authentieke inwoners staan er niet bij, de inboorlingen tellen niet mee, die hebben geen mensenrechten nodig, die redden zichzelf wel, die mogen gediscrimineerd worden, die mogen racistisch bejegend worden...
Ik herinner me nog goed de 'Zwarte Zondag' van 1991. Toen het Vlaams Blok een flinke rammeling uitdeelde aan alle andere partijen.
De onderwijswereld werd nerveus. Echt nerveus. De maandag na de 'zwarte zondag' stond de telefoon in Brussel roodgloeiend en werden er hoogdringende contacten gelegd met migrantendiensten en met iedereen die bereid was om te sjoemelen en te foefelen, om geld door te sluizen naar het migrantenonderwijs. De linkse corruptie op z'n mooist!
Concentratiescholen roerden zich en eisten nieuwe impulsen voor het migrantenonderwijs. "Omdat het Vlaams Blok zo'n succes heeft, moeten migranten extra voorzieningen krijgen"... "Omdat het Vlaams Blok zo'n succes heeft, moeten migranten extra voorzieningen krijgen", ik noteerde die uitspraak direct, het kattebelletje heb ik nog. Die idiote onzin davert nu nog na in mijn oren. Een beetje onzin is te weerleggen, maar complete waanzin maakt je machteloos. En dat allemaal omdat achterlijke bevolkingsgroepen niet thuis konden blijven, en van een heel andere plek van de aardbol naar hier kwamen aanschuiven om onze samenleving op stelten te zetten. Over het vernietigend effect van volksverhuizingen heb ik het al eens gehad, als vreemde culturen al het waardevolle van een rijke beschaving mee naar de afgrond sleuren, er alle structuur ondermijnen, waarna de rijke beschaving vervalt om nooit meer terug te keren... Het 'Verval'!...
Adam en Eva zijn toch ook niet buiten het Aards Paradijs gewandeld? Behalve toen ze door hun Schepper d'r buiten gezwierd werden omdat ze samen van 'De Verboden Vrucht' gedronken hadden. Maar geen erg. Ook buiten het paradijs leefden ze nog zat en gelukkig en vielen ze niemand lastig. Ze teerden ook niet op de kosten van anderen en zorgden zelf en voor hun levensonderhoud, zij het met een appel en een 'verboden vrucht'. Dat deden Tarzan en Jane ook in het oerwoud, voor zichzelf zorgen zonder iemand anders te ambeteren. Die twee waren gelukkig met elkaar en met hun lianen. En Jane genoot van de wind die het lendendoekje van hare Tarzan wegblies... Mensen waren gelukkig en tevreden op hun eigen plekje. Ik heb het al meer dan eens verteld.
Onvrede, woede en ergernissen bespeur ik bij bloggers en hun reageerders, over de komst van gulzige nieuwelingen die hier rechten komen opeisen en hun tradities en geloofsovertuigingen aan óns, hun nieuwe omgeving, opdringen... Die gulzigaards hebben één ding niet in de gaten, dat al het lekkers hier ooit eens uitgeput zal geraken. Er gaat een einde komen aan de overvloed, die al afgeslankt is, en de bodem is al zichtbaar.
Ondertussen zitten wij met de angst voor de dreigende ondergang van onze authentieke samenleving zoals die altijd was, en zoals we die alleen nog zien op oude prentbriefkaarten waarvan de nostalgie afdruipt, toen je in een Vlaamse stad enkel eigen volk tegenkwam, of hooguit een verloren gelopen toerist. Vertrouwde straatbeelden, folkloristische dorpstaferelen, traditioneel onderwijs... alles onomkeerbaar vernietigd. Zoals kostbaar hout dat langzaam verteerd wordt door een agressieve worm die net zolang wroet tot het hout helemaal aangetast is...
Waar was ik gebleven? Bij het regelen van een afspraak met het CGKR. Persoonlijk contact is natuurlijk altijd te verkiezen boven telefonisch contact. Delicate dingen bespreek je niet aan de telefoon. Aan de telefoon zie je geen gelaatsexpressies, geen lichaamstaal, niets, enkel de kleur van een stem en het taalgebruik, da's alles. Je kan net zo goed tegen een lantaarnpaal zitten praten...
Dus was het nu wachten op een seintje van de Marokkaanse juriste die voor mij een afspraak zou regelen met de mensen van het CGKR. Ik wachtte, en wachtte en wachtte. Ik dacht, ze zijn me vergeten. Ondertussen bleef ik natuurlijk doorgaan met mijn blog. Uiteindelijk liet de juriste weten dat de afspraak met het CGKR eind nov./begin dec. zou plaatsvinden, en ze noteerde dat ik de afspraak in een plaatselijk café wou laten doorgaan. Toen is er iets fout gelopen, wat precies weet ik niet. Noch van het CGKR, noch van de juriste kreeg ik nieuws. Al wachtende, tokkelde ik lustig voort op mijn pc-toetsjes om te breien aan nieuwe verhaaltjes. Het was misschien een tactische zet van het Centrum om eerst nog wat op mijn blog te blijven loeren, om mij te betrappen op nog meer 'discriminerende' uitspraken? Zo heb ik het toen aangevoeld.
Eind november 2013 (51 dagen na de eerste mail!) lag er een brief in mijn brievenbus met in de linkerbovenhoek het embleem van het CGKR. Ai ai ai! ...U stelde voor om onze ontmoeting te laten doorgaan op een neutrale plaats, bv een een lokale drank- of eetgelegenheid... Het Centrum heeft echter moeten vaststellen dat u sinds onze interventie uw discours gewoon hebt verdergezet op uw blog en mogelijk zelfs nog versterkt. Wij uiten hierover onze bezorgdheid en hopen dat u nog steeds bereid bent tot overleg. Het Centrum benadrukt dat wij over uw blog een open en constructieve dialoog met u wensen aan te gaan. Tegelijk kunnen wij niet om uw laatste artikels op de blog heen, en moeten wij u ook meedelen dat wij zeker gerechtelijke stappen overwegen indien u niet ingaat op onze uitnodiging tot overleg... Het is voor het Centrum onder de gegeven omstandigheden enkel mogelijk om de ontmoeting te laten doorgaan in onze kantoren te Brussel of op een lokaal Meldpunt Discriminatie, bv Hasselt of Genk. Getekend: Jozef De Witte, directeur, en Patrick Charlier, adjunct-directeur dd.
Nu is 't genoeg voor vandaag. Tijd voor een biertje. Tot de volgende aflevering. Wordt vervolgd.