|
Deze belevenis vertel ik in de derde persoon omdat mijn 'andere ik' verantwoordelijk was voor de gepleegde feiten.
Lieve vertrok op een mooie dag vanuit Antwerpen, na een dagje stappen, naar huis. In Antwerpen had ze de bloemetjes buitengezet en lekkere biertjes geproefd. "Je neemt wel veel risico's", zegt Lieve altijd tegen zichzelf. "Dat kan niet blijven duren, ooit moet het misgaan". En ja...
In de omgeving van Lummen ging het fout. Oei, oei, oei, dacht Lieve, daar gaat mijn rijbewijs. Eén rijstrook werd afgevoerd naar een grote parkeerplaats waar een indrukwekkende hoeveelheid politiewagens verzameld stond. De actie was pas begonnen want politieagenten stonden bijeen om instructies te krijgen. Daarna schoven de auto's langzaam vooruit, allemaal chauffeurs met bedrukte gezichten. Ook madammen die 10 likeurpralines opgesmuld hadden, keken angstig voor zich uit.
Toen Lieve aan de beurt was om te blazen, deed ze eerst flink haar best om alle lucht uit haar longen naar buiten te ademen, zodat ze adem tekortkwam om het blaaspijpje te vullen. Blaasproef mislukt. De politieagent bleef vriendelijk en geduldig. Hij deed Lieve voor een tweede maal blazen, met hetzelfde resultaat: onvoldoende adem kwam er uit de longen. Daarna vroeg de politieagent om stáánde de blaastest af te leggen. Lieve stapte gezwind uit de auto, zoals het een nuchtere chauffeur betaamt, en blies opnieuw. Wéér mis. Wat nu?
"Nu komt er een dokter aan te pas die een bloedtest gaat afnemen", zei de agent die nóg altijd niet de moed had opgegeven. Lieve zag hem nadenken terwijl het blaasmachientje in zijn handen wiebelde. Blijkbaar wilde de vriendelijke man alle rompslomp vermijden en hij gaf toestemming om te vertrekken. Oef! Waarschijnlijk vreesde hij dat Lieve haar laatste adem ter plekke zou gaan uitblazen?...
|
