|
Professor Nuttin gaf ongestoord en emotieloos een uiteenzetting over het G-plekje in de vagina. Het was toen een zwoele en broeierige dag. Een dag die nog lang bleef nazinderen bij zijn studenten. Het was de tijd dat we nog allemaal maagd waren, rein en fris als een onbezoedeld kinderzieltje. Met een halve seksuele voorlichting achter de rug luisterden we gespannen en gulzig naar de wijze woorden van de prof. En toen we buitenkwamen was het alsof de zon veel dichter bij de aarde gekomen was.
Professor Nuttin dweepte met Sigmund Freud en zijn psychanalyse. Maar hij was het niet eens met Freuds opvattingen over de psycho-seksuele ontwikkeling van de vrouw, omdat Freud het clitoraal orgasme veroordeelde als zijnde infantiel en onvolwassen. Wél erkende Freud twee soorten orgasmen, het kinderlijke clitoraal orgasme, en het rijpe volwassen vaginaal orgasme. Latere research naar de fysiologische reacties van de vrouwelijke geslachtsorganen tijdens het vrijen, vestigde de aandacht op een plekje in de vagina dat door prikkeling een orgasme veroorzaakt, gevolgd door een ejaculatie, waarbij een helder vocht geloosd wordt.
Het G-plekje heeft natuurlijk altijd bestaan, maar in 1950 werd het plekje genoemd naar dokter Ernst Gräfenberg. Deze beschreef het plekje in de vagina en de precieze locatie ervan. Het plekje is een soort weefsel, dat erg lijkt op het weefsel van de zwellichaampjes in de penis, een weefsel dat opzwelt bij seksuele prikkeling, en tijdens het hoogtepunt komt er een helder vocht vrij. Die vochtuitstoting bij het klaarkomen heeft een chemische structuur die erg lijkt op het vocht dat bij de man in de prostaat aangemaakt wordt.
Lezer, als je nog in staat bent tot extatische hoogtepunten vanochtend, ga dan nu als de bliksem op jacht naar G-plekjes!!!
|
