Directrice An Serpent (zie afbeelding) was lid van een soort broederschap onder leiding van Horbert, die broeder-overste speelde, en een geslepen manipulator was ie ook nog. Over zijn psychopathische trekjes ga ik het nu niet hebben, die komen een andere keer weer eens aan de beurt.
Serpent en Horbert vonden de weg naar Jozef De Witte van het CGKR om mijn blog aan te klagen. Dat mag ik nooit vergeten, en daarom zullen ze regelmatig terugkeren in mijn blogberichten. In crescendo-stijl... Als je iemand boos maakt, moet je de wraak erbij nemen.
Serpent en Horbert hielden van corruptie. Ze stelden vervalste verslagen op om allochtoontjes gratis te kunnen laten genieten van logopedielessen. Als twee bedriegers samenwerken, is het resultaat in het kwadraat.
Bondgenoten Horbert en Serpent waren uitslovers en dienaars van de allochtone schoolbevolking in een armtierig wijkje waar de zon nooit scheen, met troosteloze straten, verouderde winkels, lege panden met gebroken ruiten volgeplakt met Turkse onzin, vunzige Turkse café's, slonzige moslimmadammen die voortstrompelden naar een of andere aftandse winkel, of naar het schooltje van Serpent om hun jengelende kroost af te halen. Hun logge gestalte op lompe sandalen was een aanfluiting van een normaal vrouwelijk wezen, een belediging voor elk vrouwelijk schepsel zoals God het bedoeld had. Moslimmadammen zijn spotprenten, ze zijn een kruising tussen nijlpaarden en olifanten, gehuld in doffe lakens, muffe sluiers en donkere gewaden.
Westerse waardigheid werd er wél uitgestraald in het andere dorpsgedeelte met het deftige stadhuis, een prachtige kerk gothische stijl, de vertrouwde Generale Bank, een mooi postgebouw, een katholieke school, fatsoenlijke klasse-winkels, nette straten en trottoirs... Dit was het beschaafde dorpsgedeelte.
Hoe is het nu zo ver kunnen komen dat de ene helft van het dorpje een achterlijke woestijn was, en de andere helft westerse trots uitstraalde?... Wel, het wijkje rondom de concentratieschool van An Serpent kende een brutale aangroei van migranten in de jaren 70, 80 en 90. Er kwam gettovorming, een onverkwikkelijk fenomeen, ondanks alle linkse pogingen om tot een multicultureel geheel te komen. De dromers en fantasten van toen geloofden in de goede wil en bereidheid van migranten om zich te integreren en aan te passen aan de bestaande bevolking... Naïeve migrantenwerksters waren ook zo bijgelovig. Nietwaar Martine, Katleen, Natsja en Gülnür?
Als automoblist was het een helse klus om te maneuvreren tussen alle obstakels in de achterlijke woestenij, het was even op je tanden bijten, je verstand op nul zetten, met beide handen het stuur omklemmen, een zesde zintuig was ook niet voldoende, want hier golden geen verkeersregels, het was een jungle waar de dikste snor, de langste rok, en de langst werkloze voorrang had. Soms stond er wel een politieagent op straat, maar dat was een Turk of een Marokkaan die stond te loeren om autochtonen te bekeuren voor een prul...
|