'k Zal 't zelf maar vertellen, dan hoeven anderen me niet te wijzen op mijn vreselijke tekortkomingen.

De ellende begon al van bij mijn geboorte, héél lang geleden, toen de verpleegsters in het 'moederhuis' in Hasselt mij verwisselden met een andere baby. Het kan niet anders want er zijn geen raakpunten met m'n familie, een vreemde eend in de bijt, het zwarte schaap, zwarter kon het niet. Een andere mogelijkheid was dat ik verwekt ben door een onbekende vader, een man van wie ik m'n eigenwijze karakter geërfd heb en ook mijn achterdocht jegens andere mensen. En zo kan ik blijven speculeren...

Ik ga nog éérder terug in de tijd. Toen ik als trage foetus in de baarmoeder van mijn moeder zat, helemaal niet gehaast om de uitweg naar buiten te zoeken, toen liep er iets fout, er gebeurde iets vreselijks. Verschrikkelijk! Ik ben aan de navelstreng blijven bengelen totdat de dokter met een vlijmscherp mes mij scheidde van m'n moeder. Ze hebben me moeten tegenhouden want ik was al onderweg om opnieuw in het warme nest van de baarmoeder te kruipen... Terug naar de veilige schoot waar ik voor altijd wilde blijven zitten. Wégkruipen van de buitenwereld wou ik. Het geroezemoes in de kraamkamer beviel me niet. Dat was mijn allereerste trauma: de geboorte!