Lieve lezers,

Met mijn knapzakje vertrok ik vanochtend naar het bos om mijn tijd te verdromen op een bankje aan het water. Om het nieuwe jaar in te zetten met een glaasje champagne en een lekker belegd boterhammeke. Het zit allemaal in mijn knapzakje, ook een lakentje om uit te spreiden over het oude bankje naast een eeuwenoude boom. Vanop mijn bankje kon ik genieten van een wondermooi winterlandschap, mooier dan op eenderwelk schilderij.

Het vermolmde bankje staat er al van toen ik voor het eerst in het bos kwam. En dat is toch al zeker 25 jaar geleden. Bomen en struiken waren getooid in hun mooiste winterkleedje. De rijm toverde de natuur om in een maagdelijk wit natuurwonder met overal witte kristalletjes en ijspegeltjes. En de zonnestralen gaven een extra schittering aan het sprookjesachtige tafereel.

Toen hoorde ik in de verte hoefgetrappel. Het was een prins op een wit paard. Ik bood hem een glas champagne aan en 1 van mijn bokes. We toastten op het nieuwe jaar en toen verdween ie weer... tot het hoefgetrappel helemaal uitgestorven was, wachtte ik...