|
Gisteren heeft een leraar zelfmoord gepleegd door van het dak van de school te springen. Hij gaf wiskunde aan een middelbare school in Den Bosch. Verschillende leerlingen hebben het drama zien gebeuren. Alle leerlingen werden opgevangen. Ze beschreven de leraar als een behulpzame, betrouwbare en aardige man met humor. Politie en schooldirectie lossen niets over een mogelijke aanleiding van de zelfmoord.
Dus niemand mag weten waarom die man van zo hoog naar beneden sprong. Toch moeten leerlingen dat weten, en zo vlug mogelijk. Het 'begrijpen' van een wanhoopsdaad is essentieel voor de verwerking van het nare voorval en om te kunnen overgaan tot de orde van de dag.
Waarom zag de leraar geen andere uitweg? Wat maakte hem zo radeloos, zo wanhopig?... Mijn fantasie begon op volle toeren te draaien en ik maakte al de wildste veronderstellingen. Zo gingen mijn gedachten uit naar de echtgenote van de man en naar de directrice van de school. Twee vrouwen in het spel, en de leraar misschien een speelbal, alles samen een ontvlambare combinatie die de man fataal werd.
Misschien was zijn echtgenote een veeleisende vrouw wiens verlangens en wensen hij niet kon bijbenen. Voeg daarbij nog een paar dochters die dure dingen willen, dan is ontreddering nabij.
De schooldirectie... Mogelijk waren er conflicten of meningsverschillen tussen de directrice en de leraar. Ik kan me goed voorstellen hoe stresserende verhoudingen aanleiding kunnen geven tot wanhoop, een gemoedstoestand die onberedeneerbare beslissingen doet nemen.
Als er dan ook nog eens een beroerde familiale situatie bijkomt, als er zelfs thuis geen lichtpunt is, waarom bestaan we dan nog?... "Behulpzaam, betrouwbaar, aardig", zo omschreven de leerlingen hem. Dus niet iemand die thuis en op school eens goed met de vuist op tafel kan slaan. Liever de doodlopende weg naar de dood volgen...
|
