Genoeg gedroomd. Terug naar de realiteit. Gisteren vertelde ik over discriminatie van Vlaamse leerlingen in multiculturele scholen. Wel, vandaag wil ik dat illustreren met een voorval van vroeger in het atheneum van directeur Blauwbaard.
Tijdens een deliberatie raakte leraar Huybrichs helemaal over zijn toeren toen bleek dat een Vlaamse leerling gebuisd was ondanks zijn inzet en ijver gedurende het hele schooljaar, terwijl twee Turken slaagden hoewel ze het halve schooljaar gespijbeld hadden zonder iets te presteren.
De vulkaan barstte uit en de kruik brak te water! De maat was vol voor leraar Huybrichs. Hij maakte zich erg boos, sloeg zó hard met zijn vuist op tafel, dat het hele gebouw op z'n grondvesten daverde. In de leraarskamer kon hij verder stoom afblazen.
Leraarskamers waren vroeger voor mij enorme snoepwinkels waar ik gretig smulde van klachten en verzuchtingen van leerkrachten. Met pen en papier in de aanslag luisterde ik aandachtig naar hun diepste zieleroerselen die ze alleen in de leraarskamer kwijt konden. De leraarskamer als verloskamer van opgekropte woede, toorn, frustratie, onvrede... De leraarskamer als toevluchtsoord voor gekrenkten die zich in de intieme ruimte van samenzweerders eens goed konden laten gaan over de onrechtvaardige behandeling van Vlaamse leerlingen.
Zo noteerde ik de kreten van leraar Huybrichs toen die in volle colère schreeuwde: "Leerlingen die studeren worden gestraft, en die niét studeren worden beloond... De gebuisde leerling heeft zijn best gedaan, terwijl twee luieriken en spijbelaars wél geslaagd zijn! Waar zijn we naartoe aan het gaan?!". Zijn gelaat liep rood aan, hij was het kennelijk écht beu dat migrantenleerlingen beschermd en bevoordeeld werden. Hij was duidelijk in zijn speach, je kon hem niet mis verstaan. Zijn collega's waren het met hem eens, maar ze zwegen...
Allochtone leerlingen bezaten een bijzondere gave om met hun klak te gooien naar regels en voorschriften, om bevelen en orders weg te wuiven, alsof onaangepast gedrag in de genen van een vreemde etniciteit zit. Logisch, ontworteling brengt gewetenloosheid met zich mee. We hoeven het niet te ontkennen of te negeren, het ís gewoon zo, het was gewoon zo, en zo waren ook mijn ervaringen... Maar als scholen die eigenaardigheden van allochtonen accepteren als behorende bij hun allochtone wezen, is dat een serieuze bedreiging voor onze Vlaamse leerlingen.
|