|
Gisteren was er een steekpartij in het lyceum van Temse. Na een woordenwisseling viel een meisje een jongen aan en deze raakte gewond. Met een mes stak ze de jongen in zijn been. Het parket werd ingeschakeld, de leerling werd preventief geschorst.
Over de identiteit van 'het meisje met het mes' mogen we uiteraard niets weten. Beste lezers, wie komt er nu met een mes naar school? We weten allemaal welk soort capuchontuig een mes in zijn boekentas heeft zitten, maar we zijn te braaf en te voorzichtig om het te verwoorden. En journalisten zwijgen zelfs bewust over de etnische afkomst van de messentrekkers.
Met de geïmporteerde messencultuur van onze bruine medemensen heb ik vroeger al eens kennisgemaakt toen op de speelplaats een Turk en een Marokkaan meningsverschillen uitvochten. Het boterde nooit goed tussen Turken en Marokkanen, die lagen overhoop met elkaar en hadden altijd wel iets te vereffenen.
Rachid en Huseyin speelden de hoofdrol in een spannende scène op de speelplaats. Eerst leek het alsof ze elkaar in de haren zouden vliegen, toen Rachid plots met een blinkend voorwerp begon te zwaaien, een vlindermes, waarmee hij uithaalde naar zijn Turkse tegenstrever.
Toen de leerkracht van toezicht tussenbeide wilde komen, verstopte Rachid vliegensvlug zijn mes ergens in zijn jas en ontkende in alle toonaarden het bezit ervan. Marokkanen zijn begaafde leugenaars.
Tijdens een bijzondere klassenraad wees de directeur zijn leerkrachten erop dat het verboden is om te snuffelen in boekentassen, en broekzakken mochten evenmin binnenste buiten gehaald worden.
Uiteindelijk werden Rachids ouders bij de directie uitgenodigd voor een gesprek. Beide ouders zijn hier in België geboren en tóch brachten ze een tolk mee. Hier geboren en niet in staat tot een normale dialoog in de Nederlandse taal!
Toen de directeur dreigde met strafstudies, met uitsluitingen en zelfs met verwijdering uit school, gaf de vader zich over en gaf het vlindermes aan de directeur.
|
