'k Zag gisteren een klein zwart negerke, op een klein wit fietske. Het contrast was aandoenlijk. Een zwart negerke op een wit fietske. Zijn beentjes raakten nauwelijks de pedaaltjes. En zijn stuurtje wiebelde terwijl het voorwiel heen en weer zigzagde. Dat kleine zwarte negerke heeft nog maar pas leren fietsen op zijn kleine witte fietske, keurig op het fietspad.

Het ventje parkeerde dapper zijn witte fietske tegen de gevel van de bakkerij waar hij buitenkwam met een klein wit broodje in zijn kleine zwarte pollekes. Een vertederend beeld van een zwart jongetje op een wit fietske met een wit broodje. Dat is de mooie keerzijde van multiculturele dysharmonie. Toen het negerke vertrok danste het stuurtje van links naar rechts en het fietske zwenkte en zwalpte langs alle kanten.  

Kleine zwarte negerkes op kleine witte fietskes... Ze wiebelen met hun fietske op de weg, vlakbij gevaarlijke kruispunten en aanstormende vrachtwagens... Misschien toch eerst een fietsbad alvorens ze onder te dompelen in een taalbad?