Lerarentekort?... Lees onderstaande getuigenis van Juf Marleen en voeg daarbij allerlei andere noodkreten van leerkrachten, dan is het duidelijk dat voor de klas staan tegenwoordig een lijdensweg is, maar daarover zwijgen ze op tv en in de politiek.

Juf Marleen had haar hele loopbaan in het laatste kleuterklasje van een wijkschool gewerkt. Met hart en ziel bereidde ze haar kleutertjes voor op het leren lezen, schrijven en rekenen, werkte ze deskundig aan de ontwikkeling van hun sociale, zintuiglijke en motorische vaardigheden, ze stimuleerde hun creativiteit, hun zin voor schoonheid en harmonie, hun gevoel voor rechtvaardigheid en verantwoordelijkheid... Zij leerde hen aandachtig 'kijken' en 'luisteren', prikkelde hun nieuwsgierigheid en leergierigheid, kende de kneepjes van straffen en belonen... Zij wist als geen ander door te dringen tot het kinderzieltje!

Met betraande ogen vertelde juf Marleen mij haar ontroerende verhaal.

"Ik heb de neergang van onze school lijdzaam moeten toezien vanaf het moment dat de eerste Turk hier binnenviel, totdat de laatste Belg vertrok. Het hele vernietigende proces voltrok zich als in een vertraagde film... Ik kan niet meer normaal werken in mijn klas met die bende ongedisciplineerde wildemannen, daarvoor ben ik niet opgeleid om met dat soort creaturen om te gaan. Ze weten niet eens wat het betekent om stilletjes te zitten en aandachtig naar mij te luisteren, ze kunnen geen opdrachten uitvoeren, begrijpen geen instructies, doen ook niet de minste moeite om een woordje Nederlands in zich op te nemen, ze zijn echt onwillig. Niéts krijg ik hen bijgebracht... En ik kan hen ook niet straffen, want dan staan er boze vaders aan mijn deur. De directeur zegt dat ik verplicht ben om alle ouders te spreken die daar om vragen, maar hoe komt het dan dat die Turkse vaders nooit naar een ouderavond komen?!... De hele tijd heb ik in mijn klasje bekraste en versleten stoeltjes en bankjes gehad, kladderig behang, en mijn lessenaar stond op instorten. Nu de laatste Belg hier vertrokken is krijgen we eindelijk nieuw meubilair, nieuwe gordijnen en behang. En dan het didactisch materiaal! Het kan niet sjiek en niet duur genoeg zijn. Als het dan nog aan hen besteed kon worden. Het gezellige ouderwetse speelgoed in de gammele kasten werd vervangen door gesofisticeerd spul, totaal onbruikbaar voor die bruin gasten, zonde van de verspilling! Voor die vreemden is er altijd geld in overvloed... Nu heeft mijn dokter mij ziekteverlof voorgeschreven, spanningssyndroom, en ik moet pillen nemen om overeind te blijven... ze krijgen je wel kapot!"

... Nog iemand verwonderd over het nijpende lerarentekort? Deze indringende getuigenis van een radeloze kleuterjuf is geregistreerd op een recordertje in 1992, een recordertje dat ik gebruikte om mij te behoeden tegen delicate gesprekken met migrantenouders en migrantendiensten.