|
Bertie, cafébazin en biechtmoeder, is net op tijd vertrokken uit haar Opvangcentrum voor Dorstige Klanten (ODK, zie foto). Amper 1 maand later barstte de coronacrisis los.
En nu zijn Koen en Maarten de gastheren van het gezellige cafeetje onder de kerktoren, waar de kerkklokken luiden wanneer er een tournée générale gegeven wordt. Koen en Maarten missen echter de flair en de stijl van Bertie. Met hart en ziel ijverde Bertie om het de klanten naar hun zin te maken. Bier serveren verhief ze tot een kunst. Maar nu heeft het café zijn pluimen verloren. Zo gaat dat met jonge gasten die denken dat de hele wereld aan hun voeten ligt.
Mijn stamcafé van weleer is dus niet meer het bedevaartsoord wat het ooit geweest is, waar je achter een schuimende bierschotel eindeloos kon filosoferen over de onbenulligste onderwerpen. Meestal was ik het oneens met de hersenspinsels van Bertie. Zij had last van feministische trekjes, en daarom gaf ik haar als verjaardagsgeschenk een kopie van 'Huishoudkunde Anno 1960', met tips voor vrouwen om meer onderdanig te zijn aan hun man.
Roze olifantjes heb ik er nooit zien zitten op een barkruk, en ook geen mauve vlindertjes die langs m'n oren fladderden. Alcoholdampen hebben mijn geest nooit beneveld. Mijn nuchtere auto bracht me wel veilig thuis...
|
