Gisteren in een café een gesprek afgeluisterd van een jong koppel. Afluisteren mag niet, maar ik deed het toch. Vrouwelijke nieuwsgierigheid is gezond. Maar als een man nieuwsgierig is, is dat een handicap.

Dus dat jonge koppel had een meningsverschil dat ze ongegeneerd en publiekelijk wilden uitpraten. Zij met een schelle stem. Hij op een zachte sussende toon. Meteen waren de gezagsverhoudingen in hun huishouden al duidelijk, zij de baas, hij de sloef.

Het jonge koppel was nog druk bezig met zich aan te passen aan elkaars aanwezigheid, want het is niet vanzelfsprekend dat je na één jaartje elkaars gedachten al kunt lezen, dat komt later wel. Na een uitbundige trouwpartij, als de roes voorbij is, is het een hele klus om ingespeeld te raken op elkaar, je zou van minder depri worden. 

Ze zaten er samen wat onwennig en verveeld bij, wiebelen en rondkijken en zo. Elkaars grenzen aftastend, met een communicatie zo gebrekkig als een ineengezakte soufflé. Héél anders dan oudere mensen met een halve eeuw trouwervaring. Die zijn rijkelijk op elkaar ingespeeld, hebben genoeg aan een knikje of een gebaartje of een streeltje, en ieder speelt zijn rol met glans, een rol waarin ze doorheen de jaren gedrongen werden, of waarin ze zichzelf geworsteld hebben...

De discussie van het jonge koppel ging over kerstavond.

Hij: "Ik vind dat die mensen niét bij ons thuis moeten komen op kerstavond."
Zij: "Vurwa nie?"... en daarna een hoop argumenten van haar die nergens op sloegen, kletswijfachtig en onzinnig.

Kijk, de aanzet van de jongeman was al totaal fout, en was een tragisch toonbeeld van mannelijke slaafsheid en onderdanigheid. "IK VIND...". "Ik vind", zo begin je toch geen discussie met een vrouw, een vrouw mag je geen kans geven tot een weerwoord. Twee kapiteins hebben een schip nog nooit naar een veilige haven gevaren.

Later op de avond vroeg ik me af hoe de kerstavond van het ruziënde koppel eruit zou zien. Heel waarschijnlijk zullen de mensen die HIJ op kerstavond niet in huis wou, tóch hartelijk ontvangen worden door HAAR, zij die als charmante gastvrouw graag wil schitteren. En hij zal er de hele avond berustend bij zitten, te diep in glaasjes kijkend en bodems afzoekend naar druppeltjes troost. En zo zal op kerstavond zijn levenslange lijdensweg beginnen. Hij zou er ook een kruistocht van kunnen maken, maar dan zullen er hele sloten water bij haar wijntjes gegoten moeten worden... Waarom leven vrouwen langer dan mannen?