Brrr wat is het buiten koud!Maar de zon kondigt zich aan.We willen graag nog een wandeling maken, maar
kleine bergriviertjes maken de omgeving drassig en moeilijk zonder laarzen.
Maar hier willen we zeker terugkomen.Er zijn vele kleine plaatsjes om te parkeren
langs deze weg, hetgeen het makkelijk zal maken om hier eens een lange
wandeling te maken, volgende zomer?
Als we onze boodschappen doen lezen we in een krant dat de
hemel zich wolklenloos zal aandienen.We
rijden toch door richting Zweden en afhankelijk van het weer in de komende
dagen zullen we beslissen welke richting we uitgaan.Nelly droomt nog van haar tweedehands boekenwinkeltje en mocht het blijven regenen zou ze daar graag nog eens
een bezoekje willen brengen, anders rijden we langs de Westkust naar
Denemarken.
Het is niet makkelijk om snelheid te maken in Noorwegen, de
wegen zijn smal en de maximumsnelheid varieert van 50 tot 80 km/h.
We kennen Arvika al en willen daar nog eens gaan overnachten
op de kade waar we eerder gaan lopen zijn door het lawaai van jongeren in het
weekend.
We komen na 20u30 aan.Het is zeer rustig.We staan alleen aan het grote meer.Wolkenloos met een mooie sterrenhemel.Dat belooft voor morgen!
Arvika en Glaskogen, nog nooit zijn we in Zweden en/of
Noorwegen geweest zonder hier te passeren.We kennen deze plaats bijna uit ons hoofd.We weten ook waar we water kunnen bijtanken
en het vuil water laten weglopen.
Maar we moeten vooral onze stick die we begin augustus
hebben aangeschaft, verlengen voor 14 dagen zodat we terug permanent internet
ter beschikking hebben.
Het is fris, maar in het zonnetje is het best te doen zonder
jas.We eten onze boterhammen in het
park, en hier zien we weer het verschil met Noorwegen.De perkjes zijn piekfijn onderhouden met
fleurige bloemenperkjes alom. Na het park wandelen we nog wat door het openluchtmuseum, jammer dat heel wat dingen niet open zijn. Tja, half september is hun toeristisch seizoen al gedaan, dat van ons nog niet!
In het toeristenbureau vraagt Nelly terloops of er geen
tweedehands boekenwinkel in Arvika is: Neen, antwoordt de dame, maar misschien
bij het Rode Kruis. En wanneer we later toevallig passeren bij het rode kruis
merken we dat ze inderdaad naast kleding en huishoudmateriaal ook boeken verkopen. Hier komen we beslist ooit nog eens terug.
We installeren
ons weer op de kade aan het meer.Het
is gelukkig nog maar donderdag, in het weekend zou het anders weer bonkebonk
muziek geven.
Vrijdagmorgen, we worden wakker in een dichte mist.Het duurt nog tot de middag eer de mist goed
en wel is opgetrokken.De zon doet haar
best, maar stapelwolken verschijnen aan de hemel.
We rijden naar Karlstad en vinden vroeg in de namiddag een
plaatsje op een grote parking aan het Mariebergskogen, een groot park met een
natuurreservaat.
Het park is ook een grote speeltuin.Maar anders dan ander speeltuinen staan er
bijvoorbeeld spiegels zoals er bij ons op de kermis in het spiegelpaleis te
vinden zijn.We trekken wat fotos omdat
we het leuk vinden, maar die zie je
beter niet! (als je ze echt wilt zien stuur je ons maar een mailtje )
Het naturum is een centrum voornamelijk gericht op
kinderen.Dus wandelen we door het
reservaat.Jammer dat het omgeven wordt
door drukken wegen, het geluid van de snelwegen overstemt de schoonheid van het
reservaat.
Maar op de parking blijven we overnachten.We weten dat het weekend is en dat het
misschien weer lawaaierig wordt met jongereren, maar we zien op de parking toch
nog wat andere campers staan dus nemen we het risico maar.
De lucht blijft grijs gedurende de hele dag.Toch beslissen we om te gaan wandelen
in het naturgebied rondom Karlstad.Er
zou in Dye ook een stenencirkel staan die dateert van 3500 vC.
De wandeling is behoorlijk lang en loopt een stuk door de stad.Karlstad is zoals zovele andere steden in
Zweden ergens in de 19de eeuw volledig afgebrand.Er zijn dus weinig historische gebouwen die bewaard
zijn gebleven.Het is een belangrijke
stad in de verbinding van Stockholm naar Oslo en Göteborg.
In Kalstad zijn ook de afspraken gemaakt over de scheiding
van Zweden en Noorwegen ergens in hetbegin van de vorige eeuw.Hun
onafhankeleijkheid is dus zeker niet ouder dan de Belgische.
De stad is niet zo groot. Eens je over de rivier bent
en langs het spoor loopt, dan ben je snel
in de natuur.De weg naar de stenencirkel
is nergens aangegeven.Gelukkig hebben
we via het toeristisch bureau een kaart kunnen meekrijgen waar alle boswegjes
goed op staan aangeduid.
De stenencirkel ligt verscholen in het bos. Maar we vinden hem
wel!De uitleg die erbij geschreven staat
vermeldt dat het vermoedelijk heel oud is, maar dat de bedoeling hiervan niet
zeker gekend is.Wat we wel zien en
eigenaardig vinden is dat rondom de cirkel er meerdere zeer grote mierenhopen
te zien zijn.Toevallig of te wijten aan
een hoeveelheid aanwezige energie wie zal het zeggen?
We zijn moe als we terugin Vroem aankomen.We zien wel
dat er zich een aatal campers rondom ons hebben geposteerd.Maar we zijn toch altijd een beetje geruster
als we niet alleen staan ook al is het in de stad.
Het bier is hier terug heel wat goedkoper, dus klinken
we op onze geslaagde wandeling en na het eten gaan weer wat lezen in onze
verwarmde vroem. Het regent weer, voor de afwisseling
Van Karlstad rijden we naar het Dalsland kanaal dat een
verbinding vormt tussen Arvika en Göteborg.Het is te vergelijken met het Gota Kanaal.
Het is al in de namiddag als we in Bengstfors aankomen op
een parking aan een voetbalveld.Het
ligt aan het einde vaneen doodlopende
straat.Op een informatiebrochure staat
aangegeven dat er hier 3 wandelingen vertrekken.We zien links en rechts enkele kleinde
paadjes omhoog lopen maar geen enkele aanduiding over deze wandelingen.
Het regent niet dus trekken we onze wandelschoenen aan en
wandelen we lukraak op een van de paadjes.De wandeling loopt een beetje op en af maar we bevinden ons al vrij snel
in een ongelooflijke stilte.
Na enkele km zien we een bordje Djupviken 7,5 km.Nelly vertaalt viken als baai, dus volgen we die
blauw-wit pijlenen komen inderdaad uit
op plaats met zicht op een baai van een meer.Hier staat ook een klein info-bordje met het plannetje van de
wandelweg.
Als we verder lopen merken we wel dat de tijd
voortschrijdt.Het wordt al donker tegen
19h30.We hebben geen kaartje van de weg
bij, dus stappen we wat vlugger om zeker voor het donker terug bij vroem te zijn Net als we een wedloop tegen de schemering
beginnen, zien we Vroem in de verte staan oef!
Het voetbalveld ligt er verlaten bij, maar zelfs voor ons alleen gaan
de lichten op de parking aan vriendelijke mensen toch, die Zweden?
We worden wakker onder een staalblauwe hemel.Zeker wandelen vandaag, want het zou wel
eensde laatste mooie septemberdag
kunnen worden.
We rijden in de voormiddag naar het toeristisch bureau in
Bengtsfors en vragen daar naar mogelijke wandelwegen.Er blijkt een nieuwe wandeling te zijn van
ongeveer 28km.Dit is natuurlijk veel te
ver, maar we kunnen altijd een stuk van de wandeling doen en na enige tijd
terug omkeren.
De wandeling begint rond het meer van Bengtsfors.Wat is het lang geleden dat we nog eens konden
picknicken!Het is warm in de zon en we
blijven er een poosje zonnen.Geen wind,
volop zon en het meer aan onze voeten! Heerlijk.
Wanneer we verder
wandelen komen we algauw op kleine paadjes in een bosrijke omgeving.Plotseling komen we voor een kapot brugje te
staan.Er liggen nog 2 planken om over
te lopen, maar die zijn spekglad.We
besluiten dus om maar terug te keren.Rond 16h komen we moe maar opgeladen terug bij Vroem.
Nu weer een plaatsje zoeken En jawel, weer vinden we een rustig mooi plaatsje op een
klein schiereiland op het Laxsjön meer.Het plaatsje heet Baldersnäs.Bij
het oprijden van de parking zien we een bordje staan met: Husbil Avgift
100kr.Ja, zo rustig, dat hebben we er
wel voor over.Maar we zien niet hoe en
waar betalen.Er is niemand in de omtrek
te zien.Ook geen brievenbus om het geld
in te deponeren.We stellen ons dus maar op en verwachten dat er iemand zal
langs passeren om het geld te collecteren, maar niets daarvan.We zien of horen niemand.
We kijken nog voor de laatste keer naar een aflevering van
Wallander en gaan dan slapen.Misschien komt de eigenaar morgen vroeg wel
langs.
Vannacht regende het op Vroem.Het was ook aangekondigd.
Vanaf de parking kan
je in de rest van het schiereilandje wandelen.Hiervoor komen we beslist nog eens terug, later, bij mooi weer. Van de
eigenaar geen spoor, dus rijden we maar door zonder te betalen
We rijden richting Göteborg en eten voor de verandering in
het Ikea-restaurant. Wat is het rustig daar, in tegenstelling met Ikea in
Antwerpen!
Na ons lekker, op en top Zweeds en goedkoop middagmaal rijden we verder naar onze camping die we deze morgen al hadden opgezocht. Nelly vond het nog nodig om te wassen, vandaar. Als we aankomen aan de camping rond 17h zien we dat de receptie dicht is en pas opengaat van 8 tot 12h. Op zich geen probleem, want je mag binnenrijden en je installeren en later betalen. Maar de was- en droogmachine werkt met jetons en die kan je alleen aan de receptie kopen.
Dus beslissen we om maar wat verder te rijden. Nelly toont haar stuurvaardigheid in het kleine dorpje Möllen en ja hoor, ze vindt een plaatsje aan het strand. Gelukkig mogen we daar staan, want het bordje vermeldt: "uitsluitend voor badgasten". Gelukkig voor ons is dit beperkt in tijd, namelijk tot 15 september.
Terwijl we parkeren zien we de zon ondergaan in de zee, net op tijd om een paar mooie beelden te schieten.
In plaats van een 4-sterren camping hebben we nu een 10-sterren Vroem-plaats met zicht op zee!
Complete rust geen badgasten met dit weer.Alleen joggers en vroege wandelaars die regen
en wind trotseren.Wij drinken rustig
koffie en vertrekken richting Zuid-Zweden.
We twijfelen nog even of we de boot in Helsingborg zullen
nemen of de Oresund brug. Qua prijs is
er weinig verschil.In Malmö kennen we
de plaatsjes om te overnachten, in Denemarken is het minder evident omdat het
allemansrecht daar niet van toepassing is.
Na een rustige rit komen we vroeg in de namiddag aan in
Malmö.De campergids vermeldt dat er zuidelijk van de Oresundbrug ook nog een
badplaats is met overnachtingsmogelijkheden.Het is een mooi strand, en het water van de zee is glashelder! Wat een
verschil met onze Belgische kust.Op de
kleine pier kan je zo de bodem van het zee zien, het is uitnodigend om erin te
springen maar de temperatuur doet ons toch wel wat twijfelen en dus doen we dit
maar een andere keer.
Ondanks de rust die van dit plaatsje uitstraalt willen we
toch wel teruggaan naar de andere kant
van de Oresund brug, waar we vlak langs de zee kunnen staan en het ruisen van de
golven kunnen horen.
Terwijl we nog wat wandelen langs de zee duurt het ongeveer
een half uur voordat de regen weer op ons neerdaalt
Onze laatste avond in Zweden De Oresundbrug is nog nauwelijks zichtbaar
door de mist en de regen.We klinken op
ons afscheid en plannen wanneer we
zullen terugkeren .
Als we vertrekken uit Zweden, en over de brug naar
Kopenhagen rijden, vragen we ons af in welk seizoen we best terugkomen.Augustus was prima, in september lijkt het al
volop herfst door de vele regendagen.
Files hebben we gedurende de 2 maanden niet gehad, maar
telkens als we Hamburg passeren gebeurt het onvermijdelijke.De Elbetunnel is vermoedelijk vergelijkbaar
met de Kennedytunnel in Antwerpen.Maar
het valt al bij al nog wel mee.
Tegen de avond vinden we een plaatsje aan een school in een
klein dorpje in Duitsland. In de buurt is een restaurant en daar willen we op onze
laatse avond eens van genieten.In
Duitsland kan je goedkoop en heel lekker eten en daar maken we graag gebruik
van heerlijke maaltijd.
Het is stil rond Vroem als we onder de wol kruipen.
Rond 7u30 horen we kinderstemmen
en het toeslaan van autodeuren.Ja,
natuurlijk, we staan voor een kleuterschooltje.We merken dat we weer in de bewoonde wereld komenmet zijn dagdagelijkse beslommeringen.
We zitten al achter Hamburg en al
vrij dicht bij huis.Maar we hebben geen
haast.
We kijken daarom in de campergids
en beslissen om een aantal plaatsen in de buurt te gaan bekijken.In de toekomst is het toch wel handig om de
plaatsen wat te kennen die rustig gelegen zijn.
Op een van deze plaatsen komt er
een oudere man naar ons toegestapt, hij is er ook met zijn mobilhome.88 ben ik, zegt ie, en mijn vrouw van 82
bestuurt onze camper.Het doet ons toch
wel even over ons hoofd krabben.Zullen
wij er zolang van kunnen profiteren?Hij
vertrekt binnenkort nog naar Portugal om te overwinteren.Kranige oudjes!
Om 20u rijden we onze oprit op
7600 km gereden en 2250 fotos in onze bagage. Toch ook opgelucht dat alles goed is verlopen.
En weer valt ons op hoe groot ons huis is in vergelijking
met Vroem.
2 maanden leven op amper 10m², het vergt wel wat, maar je
krijgt er ongelooflijke reisindrukken voor terug.
Na een verblijf van eenmaand op hetzelfde adres willen wij weer op stap met Vroem.We kiezen voor een wandelweekend in de Duitse
Eifel.
Om geen tijd te verliezen want we kunnen maar twee
nachten wegblijven rijden we naar één van de vier overnachtingsplaatsen uit
de campergids, in Hürtgenwald, aan het Soldatenfriedhof langs de Höhenstrasse. Maar deze Strasse blijkt ook een drukke
verkeersweg te zijn..
Verwend als we zijn rijden we meteen naar de volgende plaats. Parkplatz Burgstrasse in Bergstein.Een ruime lege parking naast een rustige woonwijk die ons ook een
kleurrijkzicht biedt op het verlichte stadje.
We krijgen Vroem niet helemaal horizontaal en dat zien we wel aan het water in
de kookpotten, maar we zullen hier overnachten op de perfecte plaats, denken we
... Tot we merken dat de kerkklok elk
kwartier van zich laat horen. Daar kan René absoluut niet tegen als hij ook nog
wil slapen.
Dus op naar plaats nummer drie bij de Einmünding Kall-Rur in Zerkall.
In de duisternisonderscheiden we
een wandelkaart en een leegstaand gebouw, geen kerkklok, geen verkeer Zullen we hier lekker slapen! ? Toet toet!, groeteen treintje dat voorbij rijdt Maar treinen rijden s nachts toch niet? Dus
wagen we het erop.
Zoals altijd wanneer we onze slaapplek alleen maar in het
donker gezien hebben, kijken we bij het ontwaken nieuwsgierig door het raampje.
We staan vlak langs de spoorlijn! Maar we hadden geluk: de trein heeft
inderdaad vannacht niet gereden. We willen met Vroem naar plaats nummer vier,
maar die is niet rustiger: een verkeersweg ende spoorweg.
We rijden verder naar Obermaubach, vooreen wandeling die we op voorhand hadden
opgezocht. Het wordt meteen een test om onze gsm als kompas en als wandelkaart
te gebruiken. Het resultaat is voor ons een openbaring. De talrijke bospaadjes
en splitsingen staan er allemaal op. Gemakkelijk als je geen tijd wil verliezen
met het zoeken van brochures in een infokantoor.
Op deze zonnige dag komen vele wandelaars en fietsers genieten
van de mooie herfstkleuren en de rust die af en toe wordt onderbroken door het
toeterend treintje. Het lijkt wel overalte rijden. Spoedig merken we dat er heel wat wandelwegen de onbewaakte
spoorweg kruisen. Ha, zo zit dat! We genieten van de vele vergezichten. De wandelpaden zijn volledig in de natuur en er is dus nergens storend verkeer. Als we in Zerkall het spoor oversteken zien we in de verte het kasteel van Nideggen liggen, maar de afstand is te groot, dus laten we dat maar voor een volgende keer. Het zonnetje schijnt heerlijk en we kunnen op een bankje onze boterhammetjes opeten in een complete rust. Dan gaat het stevig bergop. We wandelen langs rotspartijen waar we enkele moedige klimmers als Spiderman tegenop zien klauteren. Leuker om te zien dan om te doen.
Na de lange wandeling (zie kaartje hieronder) laten we ons verwennen in een van de
restaurants. Vroem staat nog heel alleen op de parking van het wandelgebied,
aan de oever van de Rur. Het is rustig en de spoorweg ligt zelfs iets verder.
Hier zullen we goed slapen.
We ontwaken met een buitentemparatuur van 3°. De parking is volledig verlaten. Alle wanderlaars zijn gisterenavond vertrokken en wij bleven alleen achter op deze parkingplaats aan de Rur en haar stuwmeer. Deze plaats wordt onze nummer één uit onze zelfgemaakte
campergids!
We worden weer verwend met stralend mooi weer. Na wat inkopen in een naburige Lidl zoeken we een wandeling op. Dit is in deze buurt helemaal geen probleem. Je vindt heel wat icoontjes langs de weg die wandelingen aangeven. We stoppen ergens langs de baan aan de Ochsenkopf.
In deze bossen blijkt dat er tijdens de WOII heel wat gevochten is. Er staan her en der graven van teruggevonden Amerikaanse en Duitse soldaten (in 1976) na 32 jaar vermist te zijn geweest.
En weer kunnen we op een windstille en zonnige plaats onze boterhammetjes opeten. Tijdens onze terugtocht naar Vroem maken we plannen om nog meer van dit Rurgebied te verkennen.
Fijn dat we na slechts enkele uurtjes rijden van elk vrij weekend een korte vakantie kunnen
maken.
Ons uitstapje is voor herhaling vatbaar en wordt
vervolgd!
De rugzakken worden terug uitgepakt en klaargezet voor onze volgende tocht.
Vroem is helemaal klaar voor onze winterreis, compleet
uitgerust met winterbanden en met de sneeuwkettingen voor alle veiligheid mee in de koffer. We reizen weer zonder een specifiek doel. We zien wel... ons recent geslaagd bezoek aan de Eifel doet ons weer in die richting vertrekken.
We vertrekken laat in de namiddag en het wordt al vroeg donker. Daarom houden we halt in Kelchterhoef aan de Abdijhoeve. Toen we in augustus vorig jaar naar Scandinavië vertrokken hadden we hier ook heel
rustig en goed geslapen. In tegenstelling tot vorige zomerstaan we nu echter heel alleen op deze plaats, maar dat vinden we helemaal niet erg.
We lezen wat, lossen sudokus op en kruipen vervolgens
gezellig onder de wol.
Niet zo best geslapen. We hadden kou, hoewel de
nachttemperatuur boven het vriespunt is gebleven. Maar we hadden vergeten
het isolatiescherm tegen de achterdeur aan te brengen. Dat maakt blijkbaar veel
verschil. De koude komt dan namelijk langs de kofferruimte naar binnen en de verwarming hadden we 's nachts nog niet aangezet.
We rijden langs Aken naar Monschau. Doch, niet lang nadat we Duitsland binnenrijden krijgt Vroem kuren. Voor de zoveelste keer laat hij het achteruitrij-piepje horen,
terwijl de bijbehorende achterlichten blijven branden. Twee keer hadden we dit
al aan de garage gemeld. Maar op dat moment piepte Vroem niet en kon er dus ook
niets ontdekt en hersteld worden. Omdat we twee maanden door Scandinavië reden
zonder problemen, waren we dit ongemak allang vergeten. Trouwens, in het
verleden hield het even onverklaaarbaar op als het begonnen was.
Dus laten we Vroem bekomen op een parking op zo'n kleine km van het centrum van Monschau. We hebben dit plaatsje nog nooit bezocht dus maken we van de gelegenheid gebruik om hier wat rond te kuieren tussen Duitse, Nederlandse, Vlaamse en Franstalige toeristen
( horen we Waals of horen we Frans?) De smalle straatjes en huizen zijn schilderachtig
genoeg om ons fototoestel boven te halen. Talrijke winkeltjes en restaurants vangen gretig de toeloop van toeristen op. Na het stadje doorkruist te hebben keren we terug naar Vroem en begeven ons weer op weg.
Vroemeke, waag het niet om nog lawaai te maken, want dan
sturen we je recht naar huis! Dat heeft hij blijkbaar begrepen, want hij
vertrekt zonder te zeuren.
Op aanraden van enthousiaste ex-camperreizigers begeven
we ons richting Kirmutscheid.
Maar na 10 minuten begint het weer pieieieiep pieieieiep! OK
Vroem, we zijn er bijna, dan kan je eennachtje uitbrommen en morgen zien we wel. Voorbij Blankenheim rijdt een automobilist
ons voorbij en houdt ons dan tegen. Of we onze achterlichten aub willen nakijken? Ja, danke. ..
Het achteruitrij-licht schijnt als een
koplamp en verblindt de auto's achter ons. Verder rijden kan dus niet meer in het donker ! René piekert wat en stapt uit om te kijken hoe het daar
vanachter in elkaar zit. Hij ontdekt de kabeltjes en na wat zoeken slaagt hij
erin de witte achterlichtjes te ontkoppelen. Het pieptoontje nemen we er dan
maar bij, zegt hij, maar we hinderen het verkeer nu niet meer. Maar nu branden
de gewone rode achterlichten en de stoplichten ook niet meer... Dus de kabeltjes maar weer terug verbonden, hetgeen een hele klus is want je kan er nauwelijks bij door de opbouw van de camper. Pech bij onze pech !
Hier staan we dan langs de weg op een zaterdagavond We
bellen met de "Fiat service". Een Nederlander vraagt ons helemaal uit en geeft ons vervolgens een nummer in België.Die vragen ons
opnieuw naar het hele verhaal.Ze zullen
iemand zoeken die Duits kan en beloven ons dat webinnen het uur hulp krijgen. Drie kwartier
later worden we opgebeld door de iemand uit Duitsland. In zijn beste Duits
herhaalt René wat er gebeurd is.Even na
half acht komt een technieker aangereden. Waar zitten die lampjes toch .ik kan
er niet aan! Oh nein, ein Fiat? dass ist =+@?!#....! .
Na veel zoeken en proberen
gelukkig voor hem is de handleiding van de auto in het Duits slaagt hij erin
om de witte lampjes uit de achterverlichting te halen . Hij kan zelfs het piepsignaal uitschakelen.
Hoera! We zijn gered! Mijnheer de technieker heeft al veel autos
gedepannneerd, vertelt hij, maar zoiets heeft hij nog nooit meegemaakt zelfs niet bij Fiat wagens !
We rijden opgelucht terug richting Blankenheim naar een standplaats voor campers. Ook hier staan een 4-tal campers maar er is voldoende plaats en we voegen ons netjes in de rij tussen de anderen.
Het is te laat om nog eten te koken dus bezoeken we maar het stadje Blankenheim. Het lijkt helemaal verlaten. Het enige restaurant dat we kunnen vinden en dat nog open is, is een Thais
restaurant. Maar bij het lekkere eten en enkele verfrissende bitburgers kunnen we snel bekomen van deze dag.
Kirmutscheid staat niet op de kaart, niet in Google Maps
en nog veel minder langs de weg aangegeven. Zoekend rijden we enkele malen
heen en weer over de B 258, telkens voorbij de plaats waar we gisteravond pech
hadden.
Plots ontdekken we in de verte een kerktorentje. Een klein
zijwegje, dat nauwelijks vanop de weg te zien is,gaat over in een zandweg en loopt dood op twee gebouwen
en een kerkje. We kunnen hier inderdaad overnachten, net zoals deze mensen mee
dan dertig jaren geleden hadden gedaan. Voor
één van de gebouwen kan Vroem net horizontaal staan. En rustig is het hier
natuurlijk ook. Maar het kerkklokje klingelt ieder kwartier en René ziet het niet zitten
om daaronder te slapen.
Er staan wel wat wandelingen aangeduid in de buurt van het kerkje en we wandelen naar Pomster, een wandeling die begint aan de overkant van de b258. Als we naar het groepje huizen lopen waar de wandeling begint komen we het
bord Kirmutscheid tegen. Maar buiten een aantal dorpshuisjes is hier echter niets te zien. Geen winkels,noch restaurants en geen toeristen, zelfs geen kat op straat. De tijd lijkt hier stil te staan.
We lopen verder door de slapende bossen en velden. De
donkere regenwolken schuiven beleefd opzij om ons door te laten. We komen droog terug bij Vroem.
Na de wandeling rijden we verder langs Nürnburg naaar Mayen. Hier vinden we een plaats voor Vroem. Er zijn 6 staanplaatsen, netjes afgebakend met voorzieningen voor water, doch geen electriciteit. Het centrum ligt op 2km afstand.
Het is nog maar kwart voor zes, dus hebben we nog een zee van tijd om Mayen bij feestverlichting te ontdekken.Een aanrader! Kijk maar eens hoe prachtig
verlicht de straten en gebouwen zijn. De talrijke winkels zijn gesloten en geven het stadje een verlaten indruk. Cafeetjes en restaurants lijken zich voor te bereiden op de lange nacht die nog komen moet op oudejaar... of zouden ze dat hier niet vieren?
Onze standplaats grenst aan drie warenhuizen. Aldi, Lidl en Rewe. Keuze
genoeg dus om onze oudejaars-inkopen te doen.We kopen veel maar
krijgen toch alles nog net in onze grote frigo gepropt.
In Ettringen trotseren we een snijdende vochtige wind
voor een rondwandeling die naar een uitzichttoren leidt. Daar wacht ons een
180° panorama over Vulkaanland. (zie panoramafoto aan het begin van deze reis)
Nieuwjaarsnacht willen we ver van het stadslawaai
blijven. De camperplaats in Nettersheim, een rustig dorpje midden in de natuur,
biedt plaats vaan een tiental campers.Maar ze zijn allemaal volzet. Het feest is zelfs al begonnen bij kampvuurtjes en barbecues.
Dus rijden we maar weer terug naar Blankenheim, dat
kennen we. En wie weet, de nacht zou wel eens lang kunnen duren en onze huishoudbatterij is door de korte afstand niet volledig opgeladen. Geen nood, hier is er stroomvoorziening. Maar ook dat gaat niet zomaar zonder problemen, het derde contactpunt lukt. 5 om te overnachten en 1 voor 6u stroom... spotgoedkoop, vinden wij.
We vieren ons eerste oudejaar in Vroem ( vorig jaar in
Ierland waren we te moe) en genieten, na het feestgeknal, van een rustige
nacht.
Op de eerste dag van 2013 worden we overspoeld met bakken
regen. We bestuderen de documentatie die we hebben meegenomen uit een Infokantoor in Monschau.
In een brochure over Schleiden lezen we dat daar een mooi park is. Bij slecht
weer valt het in de stad dan toch ook minder tegen dan in een open veld? We verkennen het stadje maar vinden dat
"Sturmiuspark" niet.We kiezen dan toch
maar uit de vele wandelingen die
aangegeven staan. De tocht naar een
uitzichtplaats dat deKuckucksley heet halen we nog wel als we voor het donker terug willen
zijn.
Spijtig dat het net iets te hard regent om ons
fototoestel boven te halen. In het bos
lukt dat wel. We vinden een mooi en rustig plaatsje op de parking aan het Freibad. Uiteraard is het open bzwembadad bvandaag gesloten, dus staan we helemaal alleen op de grote parking langs het Olef beekje.
We moeten weer zuinig zijn op onze verlichting want we hebben
vandaag niet veel gereden. Dus toveren we Vroem om tot bioscoopzaal en genieten
van een meegebrachte dvd.
Het is opgehouden met regenen. De zon piept zelfs af en
toe door de wolken. Wat is dat lang geleden.
We rijden naar Bergstein, voor een wandeling die start
aan het kerkje. We trekken door de modderige veldwegen waar we genieten van
ruimte en vergezichten. We komen ook aan een uitkijktoren met een wondermooi zicht op de hele omgeving. Jammer dat de zon niet schijnt anders zouden we mooie foto's kunnen maken. Een reden dus om hier nog eens terug te komen.
Ook het bos is
zoveel mooier als het zonlichttussen de sparren schijnt. En heel af en toe piept er een wazig zonnetje...
Plots zien we geen wegwijzers meer. Met wat moeite en heen en weer geloop vinden
we hetwandelpad teurg.Onze conditie kan er maar wel bij varen
Toevallig, tijdens onze wandeling vinden we een overnachtingsplaatsje midden in
de natuur. Hier komen we overnachten!
Vroeg gaan slapen is ook een
mogelijkheid om niet teveel stroom te verbruiken. We zijn toch moe genoeg en hier zullen we door
geen enkel omgevingsgeluid gestoord worden.