We worden wakker in de stilte tussen de rotsige bergen. Toch sliepen we hier niet alleen. Een groepje arenden wonen hier en dat laten ze ons goed weten. Om de paar minuten voeren ze, keurig gegroepeerd in cirkels boven ons, een controlevlucht uit.

De ochtend kan nóg frisser: 2,5 gr buiten; 5 gr binnen. Maar de zon is er ook en warmt ons snel op. Dat doet deugd! We nemen onze rugzak met boterhammetjes mee voor een wandeling over de rotsen.

We picknicken met het uitzicht over een diep uitgestrekt dal en hoera, de wolken trekken uiteen en de zon blijft bij ons!

Cortes de la Frontera ligt 30 km verder aan de grens van het gelijknamige natuurreservaat. Weer een Spaans nationaal park dat je met een dikke korrel zout moet nemen. Er lopen geen wandelwegen, wel autowegen. Voordeel is dat Vroem erin kan en we langs de weg kunnen slapen, maar wel in de «natuur». Een politiewagen komt aangereden, stopt even en rijdt dan verder. Daarna wordt alles rustig en genieten we van een kleurrijke avondschemering.