Indrukwekkend om een boot doorheen al die sluizen te zien manoevreren.

We bezoeken het kloosterkerkje.  In het portaal ligt een plannetje met uitleg over elk beeld, elk nisje, elke schilderij, keurig genummerd, in 3 talen (Zweeds, Duits en Engels).  In dat portaal liggen ook prachtig geïllustreerde en dure boeken uitgestald, met prijsetiket.  Er staat een kistje met een gleufje om het geld in te deponeren.  Er is niemand  in de buurt te bespeuren die zou controleren dat de betaling ook wel  gebeurt.

Binnen in het kerkje vinden we nog meer uitleg.  Het is alsof een gids je rondleidt en boeiend vertelt over de geschiedenis van het gebouw.

 Na wat zoeken en heen en weer rijden vinden we het natuurpark Timmerö, op 7 km van Linköping.  We willen van hieruit de stad bezoeken en daarna hier komen slapen.  Voor we verder rijden wil ik  Nelly – even de omgeving verkennen.  Enkele minuten later snel ik terug naar Vroem, waar René al lang zit te wachten om te vertrekken.  Mijn verhaal is sterk  genoeg om hem uit zijn Vroem te krijgen.  Via een brugje bereiken we een hutje dat  uitkijkt over een meer, met zwanen.  Een overdekte opening zorgt ervoor dat de dieren ons niet opmerken.  We kunnen ze dus rustig volgen in al hun doen en laten.  Je kan eeuwig blijven fotograferen in dit natuurgebied.

Het is druk in Linköping.  Overal trekken groepjes 1stejaarsstudenten rond met vragenlijsten, begeleid door 2de of 3dejaars.  Op het programma staan ook spelletjes, waarvan foto’s worden getrokken.

Gisteren begon het nieuwe schooljaar en akademiejaar hier in Zweden. 

In deze universiteitsstad treffen we meer terrasjes en restaurantjes.  Ook hier vinden we buiten enkele kerkjes, geen historische gebouwen maar wel veel ruimte en veel groen.

Het is nog steeds aangenaam warm -24°-. Tot de avondschemering zitten we op een bank aan het « zwanenmeer ».  Dan bevelen de muggen en knotjes ons om naar binnen te gaan.