We willen Cadiz bezoeken. Een bewoner uit San Fernando raadt ons aan om Vroem aan het winkelcentrum van deze stad achter te laten en met de trein verder te reizen.

Het is aangenaam warm, 22 tot23 graden, dus hoeven we niet veel kleding mee te nemen. Maar nooit eerder hebben we die extra trui zo gemist!
Cadiz is een schiereiland dat  uitsteekt in de Atlantische Oceaan, met bijbehorende stormachtige frisse zeewind, die je overal in het stadje voelt.

Castillo de San Sebastian ligt helemaal in zee: goed vasthouden wat je bijhebt, of je bent het kwijt.
Castillo de Santa Catalina is een fort met een militaire geschiedenis, die in de musea vertoond wordt. Het is nog steeds in gebruik door de soldaten.

In de vooravond stroomt het pleintje waar wij zitten vol babbelende mensen die elkaar hier ontmoeten.
Kinderen vinden speelkameraadjes en ravotten kriskras tussen de tafeltjes van de terrasjes. Zodra ze kunnen lopen leren ze met anderen omgaan.

Zou dat de reden zijn waarom Spanjaarden zo'n vriendelijk warm volk zijn?

Wanneer we Vroem ophalen in San Fernando is het bijna 22 uur. In het duister zijn de naambordjes langs de wegen niet duidelijk te lezen.
En Markske heeft last van nachtblindheid. Dus overnachten we weer in Puerto de Sancti Petri. Daar kan René nu recht naartoe rijden.

De felle wind uit Cadiz is met ons meegereden en klinkt heel de nacht als een storm.