Eén megalit of menhir die tegenvalt kan een uitzondering zijn, dus volgen we de toeristische weg van Evora naar Montemor o Novo waarlangs meerdere historische monumenten aangeduid staan. Na een kwartier rijden op een zijweg gaat die over in een zandweg. Vroem heeft het moeilijk met al de kuilen en bulten. Zijn opstapje was al een beetje beschadigd en zijn uitlaat had ook al tegen een verhoging geschuurd. We willen dit stuk even graag te voet afleggen als we maar eens wisten hoe ver de afstand is... dit wordt nooit vermeld.
Met Vroem wordt het zo'n 20 minuten. Dan volgen we een smal voetpaadje, het resultaat zie je op de foto. Toch ook maar weer de prachtige bloemenweide erbij gezet.
Voor het volgende monument rijden we een zijweg helemaal teneinde, daat staat wonder o wonder, een wegwijzer naar de richting van waar we gekomen zijn... Dus hebben we de zoektocht maar gestaakt. De wegen naar de stenen zijn zanderig en door de droogte en het stof ziet Vroem er niet meer uit om aan te raken. Het bad in met hem! Gelukkig zijn er regelmatig car-washes onderweg... We bewaren de autoritten naar de andere stenen dan maar voor als het regent.
Bij dit stralend weer hebben we meer zin om naar de kust te rijden. Wat zijn we blij dat we die beslissing genomen hebben.
Bovendien worden we getracteerd met.... een steen, zomaar op het strand! We parkeren Vroem in de duinen, verderop staan nog enkele campers. Het is hier zalig rustig, we horen de golven en de vogels. Even later krijgen we bezoek, iemand kijkt ons aan alsof ie al weken geen eten meer gehad heeft.
En als de avond valt is Nelly niet meer te houden... de zonsondergang in St André moet op de foto.
|