Geluk maakt kleine dingen groot. Wat is er aangenamer dan buiten te genieten van je eerste kop koffie, met zicht op een bloementapijt, en erachter de uitgestrekte oceaan?
De ooievaars op hun nest in de rotsen hebben al flinke jongen. Vorig jaar waren we hier pas in de de tweede helft van mei, en toen waren ze nog aan het broeden.
De duidelijke wegwijzer : "rota vincentina", leidt ons afwisseled door de duinen, over de kliffen en door het bos. Onze foto's tonen slechts een glimp van de schoonheid die we gezien hebben.

De frisse ochtendwind, die tegen de middag overgaat in een zacht briesje is meer dan welkkom. Terug bij Vroem zijn me meer dan verrast, daar staat een koude stormachtige oceaanwind. In plaats van te bekomen op ons terrasje haasten we ons naar binnen.
Deuren en ramen dicht, want alles klappert. Het is nog steeds volop zon maar door die wind zakt de temperatuur naar 13°.
Heel de nacht schudt Vroem heen en weer. Moesten we in een tent liggen dan zouden we samen met de tent weggewaaid zijn.