Na een uurtje rijden komen we "thuis" in Porto Covo, op "ons plaatsje" bij de rotskust.  We hebben een flink aantal wandelingen die doorheen dit gebied lopen afgeprint, maar willen hier altijd terugkomen om te slapen.
We genieten van onze eerste pick-nick en van het zicht op de zee op ons terrasje bij Vroem. 

We bewandelen hetzelfde pad dat we vorig jaar deden, maar de natuur is er nog altijd even facinerend.
Naarmate de dag vordert trekt de hemel meer open. 

De avond is zacht en windstil, dus weer een terrasje, nu met een lekker wijntje. 

De zonsondergang is betoverend.

Geluk is : van de lente genieten zonder achteraf de prijs te moeten betalen met eindeloze niesbuien...