Vanochtend staat er wat volk - sommige met enorme lenzen - vanop een bepaalde klif in stilte te kijken.  Een van de ooievaars die gisteren nog op eieren zat heeft jongen.

We wandelen van Cabo Sardao richting Zambujeira do Mar. Dit stuk Vicentina-pad werd op een agressieve manier verbreed.
De struiken en planten aan weerszijden lijken haastig afgerukt.  De diepe kuilen, verzakkingen en brede bandensporen verraden de manier waarop door dit gebied geraast wordt.
Gelukkig voor ons waagt niemand het vandaag om met een motorvoertuig voorbij te spurten.

We picknicken op enkele meters van een fiere ooievaar die af en toe gaat rechtstaan zodat we haar jongen kunnen fotograferen.

Ook deze omgeving is bezaaid met uitgstrekte bloementapijten. Elke rots is uniek.  Elke golf die uiteenspat is anders.
We blijven in de ban van al dat moois. 

's Avonds vinden we Vroem als enige camper aan de vuurtoren. 

Absolute rust gegarandeerd.