8° buiten; 12° binnen, regendruppels op de ramen. Onze berg wordt omhuld door een dikke laag mist.

Voorzichtig rijden we naar beneden. We begeven ons naar het centrum van Antequera. Namiddag trekken we erop uit om het stadje te verkennen.
Maar het regent zo hard dat we het opgeven en een café binnenvluchten.
Pas tegen de avond trekt het open. Dus wandelen we nog eens dezelfde weg door de stad, die nu lekker warm en uitnodigend is.

Om 19u krijg je in de Spaanse restaurants nog geen eten. Bij deze gelegenheid willen we wel tapa’s proeven. Maar in elk restaurant waar we binnengaan krijgen we hetzelfde te horen.  “ Tapa’s? Ja hoor, die hebben we!”.  Er volgt een uitgebreide opsomming van lekkere spijzen.
“ Maar niet op zondag… de kok heeft vandaag vrij. Kom morgen maar eens terug.”
Gelukkig heeft het restaurant “Comme Chez Vroem” nog veel lekkers in voorraad…

Maar de zo rustige parking aan de rand van de stad is omgetoverd tot een discoteek. Overal staan auto’s geparkeerd. Uit de geopende deuren spettert lawaaierige muziek de ether in.
Op een bordje lezen we dat dit plein mag gebruikt worden door jongeren. Hier op dit plein mogen zij hun gang gaan. Het is hun plekje in hun stad en hun weekend. 
Hier kunnen wij niets op tegen hebben.

Voor vannacht nemen we toch het zekere voor het onzekere en rijden terug naar onze berg “ El Torcal”.

Zowel op het internet als op TV in het café ziet de weersvoorspelling er veelbelovend uit. Ideaal dus om morgen een dagtochtje te maken, nu we toch hier zijn beland.

Wat is de natuur plots ontzettend veel mooier, nu de rotsen schril afsteken tegen de blauwe lucht!

En de koeien houden vannacht wel weer de wacht!