Na heel wat zoeken en vragen – we mogen de opgegeven afstand van 7 km nu rustig afronden naar 10 km... – ontdekken we het veelbelovende wandelpad in Panada. Van hieruit krijgen we een
zicht op de gebieden waar nog geen maand geleden hevige bosbranden woedden.

De mensen van het toeristisch bureau hebben niet overdreven: zo goed als heel het natuurgebied “Penada Geres” is in de as gelegd.

Op ons pad kruisen we wijnboeren bij de druivenoogst.  Ze beladen ons met trossen rode en witte druiven en vertellen ronduit over hun passie : wijn maken, doch alleen voor eigen gebruik. Zij vertellen ons ook dat het vuur elk jaar vrijwillig aangestoken wordt, met de bedoeling subsidies te ontvangen voor verbouwing van de eigen woonst. Omdat de bosbranden zo intens en omvangrijk zijn, kan de politie onmogelijk achterhalen wie de oorzaak is.

We picknicken en wandelen in een stukje aards paradijs.

Om 20 uur – 21 u onze tijd – zitten we nog altijd buiten in onze lichtste zomerkleren naar het zacht gesjirp van de krekels te luisteren.