|
Imitatie is een van de pijlers waarop onze maatschappij steunt.
Is imitatie een manifestatie van onze primitieve instincten ?
Daar heel wat mensen - al blijft het een slinkende minderheid - onze afstamming
van een apensoort aanvaarden, ligt het nogal voor de hand.
Een massa mensen vinden zich blijkbaar te onbenullig om zichzelf te zijn, wat dan
weer positief klinkt, want een uiting van bescheidenheid.
Maar de grote meerderheid van de imitatoren kiest modellen uit die m.i. zelf
onbenullig zijn, want door visuele media in de 'BV-stand' verheven, doorgaans na
raadpleging van hun kijkers-publiek.
De rage rond de imitatie van Elvis Presley in de VS -voor mij helemaal niet onbenullig al ben ik hoegenaamd geen fan - is wel een schoolvoorbeeld van
onbenullige imitatie als je constateert dat die imitatoren niet eens een akkoord uit
een gitaar kunnen halen noch kunnen zingen; alleen het vestimentaire vertoont
enige gelijkenis die niet veel verder gaat dan die van de vroeger vaak afgebeelde
halfnaakte neger met een hoge hoed op...
Kinderen trekken spelend graag kledingstukken van volwassenen aan, maar eens volwassen wordt imitatie een teken van gebrek aan maturiteit.
Het dragen van jeans-kledij in een stedelijk gebied - aanvankelijk een bewijs van
protest van marginalen - is door de 'overname' van die kleding, eerst uit snobisme
en van lieverlede door dametjes met pelsjassen in BMW, totaal 'ontzenuwd'
geworden - al las ik niet zolang geleden dat een rechter een beklaagde-in- jeans bevel gaf de gerechtzaal te verlaten om zich 'fatsoenlijk' te verkleden ! -
Hoe studenten en marginalen daarop reageerden hoef ik nauwelijks toe te
lichten : uitgerafelde en beschadigde broeken, met opvallend patchwork en scheuren.
Voor kapitaalkrachtige snobs heeft de economie gedacht aan opzettelijk gebleekte
en/of deskundig versleten exemplaren.
Een eeuw geleden was artistieke slonzigheid en lang en onverzorgd kapsel en/of
baard de apanage van echte of -toen al - simulerende artiesten, waardoor ze elkaar
konden herkennen onder een menigte bourgeois.
Op schraal bemeubelde zolderkamertjes hadden ze hun atelier en slaaphoek waar
ze meestal met hun model leefden en werkten.
's Nachts vond men ze met modellen en vrienden in bistro's, etend en drinkend en
luidruchtig discussiërend.Cfr.' la vie de Bohème'.
Heden ten dage is die groep vertienvoudigd, zij het dat het vrouwvolk geen model
meer is - of hooguit fotomodel - daar abstracte en/of conceptuele kunst en
'installaties' geen nood hebben aan vrouwelijk schoon en bovendien het moeizaam
concipiëren van kunstwerken helemaal niet meer een must is : het imiteren van
kunstenaarsschap geeft iedereen volledige bevrediging.
De 'echte' kunstenaars kleden zich als de eerste de beste met een confectiepak.
Ex-misses - van welke verkiezing ook - worden ingehuurd tegen vette vergoe-
dingen om samen met de bloemstukken en natjes en droogjes de recepties van de
boetiekjes en' hair - consulenten' wat standing te verlenen en de banaalste platitudes
tot in de vroege uurtjes te debiteren uiteraard met provocerend vertoon van blote
schouders en zo diep mogelijk décolleté ... om le beau monde te imiteren...
In Parijs hebben de Bobo's, Sartre en de Beauvoir en de hele fauna rond hen
jaren later opgevolgd rond de kerk van Saint-Germain-des -Prés.
Volkscafé's van toen- Flore en Les-deux-Magots - zijn nu chique tavernes geworden
Alleen, 'La Lumière qui jaillit du choc des idées ' is vervangen door de zielloze,
geestdodende haast automatische holle praat over objecten van geblazeerde
bourgeois.
Een topper van abberante imitatie komt uit Moskou, waar de vrije markt een
originele soort stinkend-rijke bourgeois aan de oppervlakte heeft gebracht.
Zij laten zich omnium verzekeren om zonder enig risico enkele weken in de huid
te kunnen kruipen van een haveloze zwerver die bedelt...
Ik herinner me nog met een zekere verontwaardiging dat school-instellingen, om
progressief over te komen, kinderen betrokken bij wedstrijden in 'play-back'-
voorstellingen, wat als introductie tot onze imitatie - maatschappij geslaagd mocht
heten.
Zijn het misschien die kinderen die, eens 'volwassen', met enthousiasme deelnamen
aan wedstrijden in ' gitaar spelen ZONDER gitaar'. ?
7.04.008
Bij nader inzien gaat het in sommige 'progressieve' loges niet beter dan in de profane
wereld.Er wordt met de grootste ernst gesimuleerd dat 'men'aan maçonnerie doet,
al kent men na een jaar het rituaal nog steeds niet 'van buiten' en vermijdt men syste-
matisch elk meningsverschil, want controversie leidt fataal tot conflictsituaties, wat
de aanwezigheid schaadt en het imago van de show-loge niet ten goede komt, wat
on the long run de loge uit de top-tien doet verdwijnen, wat fataal wordt ...
Contact : filo-voor-iedereen@francois-b.be
|
