- Een verhaal uit India over een nuttige gebarsten emmer Een waterdrager in India had twee grote emmers; elke emmer hing aan één kant van een juk dat hij over zijn schouders droeg. Eén van de emmers had een barst en de andere emmer was in perfecte staat. Terwijl die tweede emmer aan het einde van de lange weg tussen de rivier en het huis van de meester een volle portie water afleverde was tegen die tijd de gebarsten emmer nog maar half vol.
Dat ging zo twee volle jaren verder. De waterdrager leverde altijd maar anderhalve emmer water af in het huis van zijn meester. Natuurlijk was de goede emmer bijzonder trots op zijn prestaties omdat hij perfect voldeed voor het doel waarvoor hij gemaakt was. Maar de arme gebarsten emmer was beschaamd om zijn gebrek en voelde zich ellendig omdat hij maar de helft kon presteren van wat je van hem had mogen verwachten.
Nadat hij zich zo twee jaar lang als een mislukking had beschouwd begon hij op een dag bij de rivier tegen de waterdrager te praten. "Ik ben beschaamd over mezelf en ik wil me bij jou verontschuldigen." "Waarom?," vroeg de waterdrager, "waarom ben je beschaamd?"
"Omdat ik de laatste twee jaar slechts in staat ben geweest om maar een halve portie water af te leveren. Door die barst in mijn zijwand verlies ik voortdurend water onderweg naar het huis van je meester. Door mijn falen moet jij zo hard werken en krijg je niet het volle loon voor je inspanning," antwoordde de emmer.
De waterdrager kreeg echt medelijden met de oude gebarsten emmer; hij wilde hem troosten en zei: "Als we dadelijk teruggaan naar het huis van mijn meester moet je eens goed op die prachtige bloemen letten aan de kant van de weg".
En inderdaad: toen ze de heuvel opliepen zag de gebarsten emmer de prachtige wilde bloemen langs de kant van de weg en dat bracht hem toch een beetje troost. Maar aan het einde van de reis voelde hij zich toch weer ongelukkig omdat de helft van het water weer was weggelopen en hij verontschuldige zich opnieuw bij de waterdrager omdat hij weer gefaald had.
De waterdrager bekeek de emmer en zei: "Heb je dan niet gezien dat er alleen maar bloemen groeien langs jouw kant van de weg en niet langs de kant van de andere emmer? Dat komt omdat ik altijd al wist dat je een beetje lekte en ik heb daar mijn voordeel mee gedaan. Ik heb bloemzaadjes geplant aan jouw kant van de weg en elke keer als we terugkwamen van de rivier heb jij ze water gegeven. En zo heb ik twee jaar lang telkens prachtige bloemen kunnen plukken om de tafel van mijn meester mee te versieren."
"Als jij niet zou zijn zoals je nu eenmaal bent dan zou zijn huis er nooit zo prachtig uitzien."
Vrienden het is gisteren gebeurd! En dat is serieus! Een vriend heeft zijn 2de injectie van het vaccin gekregen in het vaccinatiecentrum en begon op de terugweg ervan bij zichzelf op te merken dat hij alles zo onscherp en troebel zag. Bij aankomst bij zijn huis belde hij ongerust onmiddellijk het vaccinatiecentrum om advies te vragen of hij naar een dokter moest gaan, of in het ziekenhuis moest worden opgenomen.
Hij werd aangeraden om dringend terug te keren naar het vaccinatiecentrum, om zijn bril terug op te halen die hij vergeten was.
Er leefde eens heel lang geleden een boertje werkzaam en tevreden Van weelde was hij niet gewend een spiegel had hij nooit gekend .
Eens toen hij aan het spitten was vond hij een stukje spiegelglas, Hij nam 't in zijn vereelte hand 't zat onder 't vuil en onder 't zand.
Hij veegde 't aan zijn broekspijp af en keek er in, en stond toen paf. Mijn vader zei hij, sapperloot die is al vele jaren dood ..
Mijn vader, och die goeie man hij is het en hij kijkt me aan .. Hoofdschuddend stak hij 't in z'n zak bekeek het thuis op zijn gemak.
En hij begon te overleggen wat zijn vrouw ervan zou zeggen, Ze was wat bazig, zijn Katrien, zou ze er om lachen misschien .
En omdat hij daar zo bang voor was verborg hij 't onder zijn matras. Maar telkens ging hij er weer heen Mijn vader, zei hij dan tevreden .
Dat wekte argwaan bij z'n vrouw die het hare er van weten wou, En zodra hij weer de deur uit was toen zocht en vond zij 't spiegelglas .
Wat moet hij daarmee, peinsde zij er moet iets niet in orde zijn . Zo wantrouwde zij haar goede Hein Ze keerde 't om en keek en raakte toen geheel van streek.
Daar heb je 't nou, ik dacht het wel er is een andere vrouw in 't spel. Mijn man, hij heeft geen hart in 't lijf hoe houdt hij van zo'n lelijk oud wijf.!!!!!
De Burcht Reinhardstein, ook wel Burg Metternich genoemd, (in het FransChâteau de Reinhardstein) ligt in de Ardennen, bij het Luikse plaatsje Ovifat, aan het riviertje de Warche, vlak bij het punt waar dit het stuwmeer van Robertville (Lac de Robertville) verlaat. De burcht is de hoogst gelegen van heel België. Vlak bij de burcht stort de waterval van Reinhardstein zich in de Warche. Met zijn 60 meter verval is het meteen ook de hoogste van het land.
Reinout van Weismes heeft de hoogteburcht in 1354 gebouwd. Hij ligt op een rotsachtige uitsprong in het rivierdal en is nu helemaal omgeven door bos. Door erfenissen en huwelijken kwam hij achtereenvolgens in de handen van de families Nesselrode, Nassau, Schwartzenberg en ten slotte van 1550 tot 1812 van de graven van Metternich, behalve tussen 1795-1798 toen de Franse revolutionaire administratie hem verbeurdverklaarde. Franz Georg Karl Graaf van Metternich-Winnenburg-Beilstein verkocht het familiedomein in 1812 aan een handelaar in bouwmaterialen.
Van 1815 tot 1919 behoorde het gebied tot Pruisen. Het Pruisisch bestuur heeft de afbraak onmiddellijk stopgezet en voor het eerst gepoogd om het monument te beschermen. Na de Vrede van Versailles (1919) werd het Belgisch grondgebied.
Vanaf 1969 werd de burcht grondig opgeknapt onder impuls van de nieuwe eigenaar professor Jean Overloop. Na de reconstructie bleef hij er wonen tot bij zijn dood in 1994. Zijn vrouw en dochter, die het kasteel na zijn dood erfden, hebben het aan een vzw geschonken.
De burcht is bewoond maar toegankelijk voor toeristen. Er loopt ook een pittoreske wandelroute langs
