25 november

   de pijnlijkste dag van mijn leven tot no toe

deze dag werde alles mij duidelijk
maar eerst voor dit nog.........

           donderdagavond 24 november 2007
   mijn man kwam thuisvan zijn werk
        geen vuiltje aan de lucht
   alles ging goed ,geen ruzie,niets
     hij zou el terug gaan werken
   maar beloofde mij zoals wel medere keren
   dat hij het niet te laat ging maken
      want hij zat er door beweerde hij
     ik wilde hem graag geloven
          maar geloofde het vaag
       2u later hij was er niet zoals hij het
                     beloofde
       3u later nog niet ,rond 22u belde ik hem
         dan was het al 4u later hij nam op
      en zei,heb nog een uurtje werk
          dan kom ik naar huis beloofd  zei hij
       maar zoals ik al verwacht had
         was hij er na een uurtje nog niet
       ik wachte nog een goed half uur
          en belde terug hij nam niet meer op 
       24u middernacht nog niet
          1u na middernacht nog niet
        2u na middernacht nog niet
           ik probeerde op te blijven
        tot hij thuis was mijn ogen viellen dicht
            i kon ze niet meer open houden
        ik had onder tussen al zoveel keer
         proberen bellen en al medere smsjes gestuurd
            maar hij nam steeds niet meer op
           of reageerde op geen enkel smsje
           ik vroeg mij f ,wat nu weer
ik zag het nog net 3u worden daarna
            moet ik dan toch in slaap gevallen zijn
             opeens hoorde ik lawaai
         ik lag in de zetel trok moeizaam mjn ogen open
       en zag dat hij thuis was keek op het uurwerk
           het was half 5 hij keek naar mij
         en zonder 1 woord te zeggen ging hij naar boven
          ik hoorde dat hij zijn dad liet vol lopen
         even later moet ik terug in slaap ge vallen zijn
                 dan hoorde ik opnieuw lawaai
          hij was al beneden ik keek terug op het uurwerk
     het was al 5u vermoeid trok ik mij op
             toen zei hij ,goed geslapen
           bah,zei ik hij zei jij kunt nog zalig slapen
       zal ik wel mijn kl.. afdraaien voor u luiheid
                ik vond hem gemeen want had het ook zwaar
          maar gaf hem gelijk en schaamde mij nog
        toen zei hij en mijn eten voor mijn werk nog niet klaar
ik antw sorry zal het meteen maken
          moet al niet meer heb geen tijd meer ben dit
               al gewoon zonder eten gaan werken
          wat niet waar was en dat wist hij goed
              hij was lastig en dacht dat komt
           door de vermoeidheid dus vergaf ik het hem
        en dan vertrokt hij maar zonder eten
                 ik voelde mij rot,slecht
          en schaamde mij verschrikkelijk

09-10-2008 om 00:00 geschreven door cindy

     dus ik  dacht ik maak hem iets lekkers klaar
        uit dankbaaheid hij kwam thuis
      en liep mij voorbij alsof hij mij niet zag
     ik liep hem steeds achter na
         maar steeds liep hij mij weer voorbij
   hoe ik zo naief kon zijn zo blind
   opeens zei hij ik ben weg want ben al te laat
had beloofd maar 1u weg te zijn en ben der al over
  ik antw , hoe je bent nog maar pas thuis
    en het eten is klaar je kan toch nog wel eerst eten
hij zei,nee heb geen tijd zet het maar weg
     heb hooguit maar 2u werk zal dan wel eten
maar 2u later kreeg ik telefoon
   van de mensen waar hij ging werken
ze vroegen naar hem maar ik zei
     dat hij al 2u vertrokken was naar hun bouwwerf
maar ze antw mij dat dat niet kon want dat ze daar de hele tijd waren
    en nog niet waren weg geweest
           ik was geschrokken en belde naar hem
hij nam op ,ik vroeg waar hij was
    hij antw aan het werken ,ik hoorde dat hij loog
maar wist nog niet waarom
     ik zei dat het niet kon want dat ze mij gebeld hadden
toen werde hij boos en zei ben iets gaan eten
ik had honger dus mag ik toch wel iets eten
       ik zei maar ik had eten gemaakt en je had er geen tijd voor
en nu zit je na 2u nog op u gemak ergens te eten
      ik kreeg een stekende pijn dwars door mijn hart
  en begon aan hem te twijffellen
          ik kreeg een vreemd gevoel
al wist ik nog niet goed wat het was
maar alles werde voor mij donker

08-10-2008 om 00:00 geschreven door cindy

                  nachten alleen

    nachten zat ik alleen
    nachten zat ik te wachten
    op mijn man die dag en nacht
    ging werken
        ik voelde mij eenzaam
    maar had ook een groot schuldgevoel
  omdat hij  jem voor ons zo uit sloofde
   ik durfde zelf niet meer gaan slapen
en bleef iedere keer wachten tot hij thuis kwam
    maar die nachten bleven stil aan
langer en later worden
        tot zelf op het laaste
zelf tot s'morgens 5u
       dat hij pas thuis kwam
 juist op tijd om zijn gerief te nemen
om alweer naar zijn dagenlijks werk
      te gaan
    voor mij begon het zwaar te wegen
    de vermoeide eenzame lange nachten
  deden mij pijn alsof ik gekend 
     mijn dag uit deed 
         ging elke dag werken
    kwam vermoeied thuis stond er alleen
voor met 3 kids
      en hij ,hij kwam thuis en was al na 5min
alweer weg gaan werken
     ik dacht nog wat heb ik te klagen
   kijk naar hem hij heeft het veel kwader
en vervloekte mijzelf omdat ik zulke gedachten
   almaar even had

07-10-2008 om 00:00 geschreven door cindy

het doet verdomd veel pijn
niemand begrijpt mijhier
waarom ik het maar niet uit
mijn hoofd kan zetten

06-10-2008 om 00:00 geschreven door cindy

05-10-2008 om 00:00 geschreven door cindy

alles zo donker
ik zie niets meer
alles zo leeg
ik heb geen gevoel meer
alles doet pijn
mijn hart,mijn ziel
waarom
vragen zonder
antwoord??

04-10-2008 om 00:00 geschreven door cindy

                ik was verliefd  waarom bedroog hij mij
ik doe alles voor hem
ik gaf alles op voor hem
allemaal uit liefde voor hem
ik vergaf hem al zijn fouten
die hij mij aan had gedaan
en toch bedroog hij mij
dan nog wel met een vriendin van mij
ik kom er niet bij ,ik kom er niet uit, waarom
waarom deed hij mij zoiets aan
waarom zoveel pijn ,zoveel verdriet
hoe moet ik zoiets verwerken
ik weet het nog steeds niet

03-10-2008 om 00:00 geschreven door cindy