zijn bekentenis van zijn bedrog verscheurde mij van de pijn en alsof dat nog niet genoeg was ----------- voelde ik mij ook nog eens zo belachelijk;zo blind ,zo...ach ik heb er de juiste woorden niet voor maar zij kwam zo wat elke week nog bij ons langs om zo gezegt dan te zien hoe het met mij ging in die moeilijke periode van eenzaamheid en terwijl ze bleef onder mijn ogen in mijn eigen huis komen hield ze aan achter mijn rug met mijn man daar moet je lef voor hebben ofwel geen hart zo durfde ze s'avonds naar mij bellen om te vragen hoe het met mij ging maar niet alleen voor dat vooral om te horen of hij thuis was want zo vroeg ze verder , en zit je alweer alleen thuis of is hij deze keer wel thuis en als ik antw,maar nee hij is weer niet thuis belde ze meteen na ons gesprek naar hem om te vragen of hij bij haar wilde komen omdat ze stikte van hem zolang te missen en dan ging hij gewoon bij haar zodat ze niet helmaal zou gestikt zijn belde ik ook, nam hij ofwel niet op ofwel zei hij jaja als ik gedaan heb maar dat was meestal als hij moest stoppen als hij moest naar huis komen om te gaan werken en ik terwijl ze die keren bij mij zat en ik bij haar mijn hart luchte omdat ik dacht dat ze een vriendin was die mij begreep voel mij nu bekeken zo belachelijk wat zouden ze achter mijn rug daar mee gelachen hebben wat zouden ze er over gezegt hebben ik stel er mij zo bij voor wat ze bv zeiden dat kieken ze moest eens weten en ach ....er over denken brengt mij zo in de war ik voel mij zo belachlijk
kwam hij terug thuis hij roepte nog steeds ik vroeg wat er allemaal achter mijn rug gebeurde eerst antw hij niet daarna zei hij , ga eerst zitten moet iets op bichten hij trok het uit alsof hij niet goed durfde beginnen opeens gaf hij mij zijn gsm en zei hier kijk zelf maar ik leesde de smsen die er nog in stonden en opeens.................. opeens zag ik ze staan smsen van haar kom je nog schatje ik mis je bieke wanneer kom je zie u graag en nog veel meer zijn smsen die hij haar stuurde waren er allemaal uit gewist ik stond aan de grond genageld ik voelde mijn wereld in storten waarom,waarom,waarom waarom deed hij mij zoiets aan hoe kon hij mij zoveel pijn doen en zij ,zij was mijn vriendin die dan nog elke week bij mij op bezoek kwam mij kwam troosten omdat ik zoveel alleen zat omdat ik er zoveel alleen voor stond met 3 kids daar voor had ze bewondering zei ze steeds ze is een valse trut één met medere gezichten die zich voor doet als bezorgde vriendin en terwijl met je echtgenoot het bed in duikt ik heb zoveel pijn zoveel verdriet ik kan bij niemand met deze verstikking vertrouw niemand meer vandaar dat ik dit langs deze weg mijn hart laat uit storten en weet je al is de pijn niet weg al is mijn verdriet niet weg het heeft mij althans goed opgelucht bedankt
dan deze dag ik ging werken maar voelde mij niet goed van al dat verdriet die pijnen die door heel mijn lichaam stroomden toen ik om 10u mijn pauze nam stuurde ik hem 2 smsjes waarin ik mijn excussens aanbood maar kreeg niets terug die avond kwam hij na zijn wer niet eens naar huis ik belde en stuurde maar kreeg hem maar niet aan de lijn half 11 s'avonds kwam hij thuis en alweer zocht hij naar ruzie maar reageerde er niet op toen kreeg hij een telefoon ik hoorde dat het een vrouwe stem was en vroeg wie dat washij atw dat zijn u zaken niet ik begon te huilen en bleef vragen wie dat was er kwam er grote ruzie van hij vertrok en ik bleef alleen achter alleen met mijn vragen alleen met mijn verdriet ik voelde ,dit is niet goed ik voelde mij slechter worden ik werde bang,voor wat zal volgen
deze dag werde alles mij duidelijk maar eerst voor dit nog.........
donderdagavond 24 november 2007 mijn man kwam thuisvan zijn werk geen vuiltje aan de lucht alles ging goed ,geen ruzie,niets hij zou el terug gaan werken maar beloofde mij zoals wel medere keren dat hij het niet te laat ging maken want hij zat er door beweerde hij ik wilde hem graag geloven maar geloofde het vaag 2u later hij was er niet zoals hij het beloofde 3u later nog niet ,rond 22u belde ik hem dan was het al 4u later hij nam op en zei,heb nog een uurtje werk dan kom ik naar huis beloofd zei hij maar zoals ik al verwacht had was hij er na een uurtje nog niet ik wachte nog een goed half uur en belde terug hij nam niet meer op 24u middernacht nog niet 1u na middernacht nog niet 2u na middernacht nog niet ik probeerde op te blijven tot hij thuis was mijn ogen viellen dicht i kon ze niet meer open houden ik had onder tussen al zoveel keer proberen bellen en al medere smsjes gestuurd maar hij nam steeds niet meer op of reageerde op geen enkel smsje ik vroeg mij f ,wat nu weer ik zag het nog net 3u worden daarna moet ik dan toch in slaap gevallen zijn opeens hoorde ik lawaai ik lag in de zetel trok moeizaam mjn ogen open en zag dat hij thuis was keek op het uurwerk het was half 5 hij keek naar mij en zonder 1 woord te zeggen ging hij naar boven ik hoorde dat hij zijn dad liet vol lopen even later moet ik terug in slaap ge vallen zijn dan hoorde ik opnieuw lawaai hij was al beneden ik keek terug op het uurwerk het was al 5u vermoeid trok ik mij op toen zei hij ,goed geslapen bah,zei ik hij zei jij kunt nog zalig slapen zal ik wel mijn kl.. afdraaien voor u luiheid ik vond hem gemeen want had het ook zwaar maar gaf hem gelijk en schaamde mij nog toen zei hij en mijn eten voor mijn werk nog niet klaar ik antw sorry zal het meteen maken moet al niet meer heb geen tijd meer ben dit al gewoon zonder eten gaan werken wat niet waar was en dat wist hij goed hij was lastig en dacht dat komt door de vermoeidheid dus vergaf ik het hem en dan vertrokt hij maar zonder eten ik voelde mij rot,slecht en schaamde mij verschrikkelijk
dus ik dacht ik maak hem iets lekkers klaar uit dankbaaheid hij kwam thuis en liep mij voorbij alsof hij mij niet zag ik liep hem steeds achter na maar steeds liep hij mij weer voorbij hoe ik zo naief kon zijn zo blind opeens zei hij ik ben weg want ben al te laat had beloofd maar 1u weg te zijn en ben der al over ik antw , hoe je bent nog maar pas thuis en het eten is klaar je kan toch nog wel eerst eten hij zei,nee heb geen tijd zet het maar weg heb hooguit maar 2u werk zal dan wel eten maar 2u later kreeg ik telefoon van de mensen waar hij ging werken ze vroegen naar hem maar ik zei dat hij al 2u vertrokken was naar hun bouwwerf maar ze antw mij dat dat niet kon want dat ze daar de hele tijd waren en nog niet waren weg geweest ik was geschrokken en belde naar hem hij nam op ,ik vroeg waar hij was hij antw aan het werken ,ik hoorde dat hij loog maar wist nog niet waarom ik zei dat het niet kon want dat ze mij gebeld hadden toen werde hij boos en zei ben iets gaan eten ik had honger dus mag ik toch wel iets eten ik zei maar ik had eten gemaakt en je had er geen tijd voor en nu zit je na 2u nog op u gemak ergens te eten ik kreeg een stekende pijn dwars door mijn hart en begon aan hem te twijffellen ik kreeg een vreemd gevoel al wist ik nog niet goed wat het was maar alles werde voor mij donker
nachten zat ik alleen nachten zat ik te wachten op mijn man die dag en nacht ging werken ik voelde mij eenzaam maar had ook een groot schuldgevoel omdat hij jem voor ons zo uit sloofde ik durfde zelf niet meer gaan slapen en bleef iedere keer wachten tot hij thuis kwam maar die nachten bleven stil aan langer en later worden tot zelf op het laaste zelf tot s'morgens 5u dat hij pas thuis kwam juist op tijd om zijn gerief te nemen om alweer naar zijn dagenlijks werk te gaan voor mij begon het zwaar te wegen de vermoeide eenzame lange nachten deden mij pijn alsof ik gekend mijn dag uit deed ging elke dag werken kwam vermoeied thuis stond er alleen voor met 3 kids en hij ,hij kwam thuis en was al na 5min alweer weg gaan werken ik dacht nog wat heb ik te klagen kijk naar hem hij heeft het veel kwader en vervloekte mijzelf omdat ik zulke gedachten almaar even had
ik was verliefd waarom bedroog hij mij ik doe alles voor hem ik gaf alles op voor hem allemaal uit liefde voor hem ik vergaf hem al zijn fouten die hij mij aan had gedaan en toch bedroog hij mij dan nog wel met een vriendin van mij ik kom er niet bij ,ik kom er niet uit, waarom waarom deed hij mij zoiets aan waarom zoveel pijn ,zoveel verdriet hoe moet ik zoiets verwerken ik weet het nog steeds niet
Ik ben cindy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cindy.
Ik ben een vrouw en woon in impe (belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 30/08/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
hallo hier ben ik dan veel kan ik over mijzelf niet meer vertellen als je mijn blog leest weet je al veel over mij en mijn donkere leven heel gelukkig ben ik niet echt hoewel ik niets te kort kom toch is er nog iets wat ik mis en dat is liefde,aand
Ik ben cindy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cindy.
.gif)
.jpg)
.gif)
