dus ik  dacht ik maak hem iets lekkers klaar
        uit dankbaaheid hij kwam thuis
      en liep mij voorbij alsof hij mij niet zag
     ik liep hem steeds achter na
         maar steeds liep hij mij weer voorbij
   hoe ik zo naief kon zijn zo blind
   opeens zei hij ik ben weg want ben al te laat
had beloofd maar 1u weg te zijn en ben der al over
  ik antw , hoe je bent nog maar pas thuis
    en het eten is klaar je kan toch nog wel eerst eten
hij zei,nee heb geen tijd zet het maar weg
     heb hooguit maar 2u werk zal dan wel eten
maar 2u later kreeg ik telefoon
   van de mensen waar hij ging werken
ze vroegen naar hem maar ik zei
     dat hij al 2u vertrokken was naar hun bouwwerf
maar ze antw mij dat dat niet kon want dat ze daar de hele tijd waren
    en nog niet waren weg geweest
           ik was geschrokken en belde naar hem
hij nam op ,ik vroeg waar hij was
    hij antw aan het werken ,ik hoorde dat hij loog
maar wist nog niet waarom
     ik zei dat het niet kon want dat ze mij gebeld hadden
toen werde hij boos en zei ben iets gaan eten
ik had honger dus mag ik toch wel iets eten
       ik zei maar ik had eten gemaakt en je had er geen tijd voor
en nu zit je na 2u nog op u gemak ergens te eten
      ik kreeg een stekende pijn dwars door mijn hart
  en begon aan hem te twijffellen
          ik kreeg een vreemd gevoel
al wist ik nog niet goed wat het was
maar alles werde voor mij donker