25 november

   de pijnlijkste dag van mijn leven tot no toe

deze dag werde alles mij duidelijk
maar eerst voor dit nog.........

           donderdagavond 24 november 2007
   mijn man kwam thuisvan zijn werk
        geen vuiltje aan de lucht
   alles ging goed ,geen ruzie,niets
     hij zou el terug gaan werken
   maar beloofde mij zoals wel medere keren
   dat hij het niet te laat ging maken
      want hij zat er door beweerde hij
     ik wilde hem graag geloven
          maar geloofde het vaag
       2u later hij was er niet zoals hij het
                     beloofde
       3u later nog niet ,rond 22u belde ik hem
         dan was het al 4u later hij nam op
      en zei,heb nog een uurtje werk
          dan kom ik naar huis beloofd  zei hij
       maar zoals ik al verwacht had
         was hij er na een uurtje nog niet
       ik wachte nog een goed half uur
          en belde terug hij nam niet meer op 
       24u middernacht nog niet
          1u na middernacht nog niet
        2u na middernacht nog niet
           ik probeerde op te blijven
        tot hij thuis was mijn ogen viellen dicht
            i kon ze niet meer open houden
        ik had onder tussen al zoveel keer
         proberen bellen en al medere smsjes gestuurd
            maar hij nam steeds niet meer op
           of reageerde op geen enkel smsje
           ik vroeg mij f ,wat nu weer
ik zag het nog net 3u worden daarna
            moet ik dan toch in slaap gevallen zijn
             opeens hoorde ik lawaai
         ik lag in de zetel trok moeizaam mjn ogen open
       en zag dat hij thuis was keek op het uurwerk
           het was half 5 hij keek naar mij
         en zonder 1 woord te zeggen ging hij naar boven
          ik hoorde dat hij zijn dad liet vol lopen
         even later moet ik terug in slaap ge vallen zijn
                 dan hoorde ik opnieuw lawaai
          hij was al beneden ik keek terug op het uurwerk
     het was al 5u vermoeid trok ik mij op
             toen zei hij ,goed geslapen
           bah,zei ik hij zei jij kunt nog zalig slapen
       zal ik wel mijn kl.. afdraaien voor u luiheid
                ik vond hem gemeen want had het ook zwaar
          maar gaf hem gelijk en schaamde mij nog
        toen zei hij en mijn eten voor mijn werk nog niet klaar
ik antw sorry zal het meteen maken
          moet al niet meer heb geen tijd meer ben dit
               al gewoon zonder eten gaan werken
          wat niet waar was en dat wist hij goed
              hij was lastig en dacht dat komt
           door de vermoeidheid dus vergaf ik het hem
        en dan vertrokt hij maar zonder eten
                 ik voelde mij rot,slecht
          en schaamde mij verschrikkelijk