ik voelde mij zo belachelijk

zijn bekentenis van zijn bedrog
verscheurde mij van de pijn
en alsof dat nog niet genoeg was
-----------
voelde ik mij ook nog eens
zo belachelijk;zo blind ,zo...ach
ik heb er de juiste woorden niet voor
maar zij kwam zo wat elke week nog bij ons langs
om zo gezegt dan te zien hoe het met mij ging
in die moeilijke periode van eenzaamheid
en terwijl ze bleef onder mijn ogen in mijn eigen huis komen
hield ze aan achter mijn rug met mijn man
daar moet je lef voor hebben
ofwel geen hart
zo durfde ze s'avonds naar mij bellen
om te vragen hoe het met mij ging
maar niet alleen voor dat
vooral om te horen of hij thuis was
want zo vroeg ze verder , en zit je alweer alleen thuis
of is hij deze keer wel thuis
en als ik antw,maar nee hij is weer niet thuis
belde ze meteen na ons gesprek naar hem
om te vragen of hij bij haar wilde komen
omdat ze stikte van hem zolang te missen
en dan ging hij gewoon bij haar
zodat ze niet helmaal  zou gestikt zijn
belde ik ook, nam hij ofwel niet op ofwel
zei hij jaja als ik gedaan heb
maar dat was meestal als hij moest stoppen
als hij moest naar huis komen
om te gaan werken
en ik terwijl ze die keren bij mij zat
en ik bij haar mijn hart luchte
omdat ik dacht dat ze een vriendin was die mij begreep
voel mij nu bekeken zo belachelijk
wat zouden ze achter mijn rug
daar mee gelachen hebben
wat zouden ze er over gezegt hebben
ik stel er mij zo bij voor wat ze bv zeiden
dat kieken ze moest eens weten
en ach ....er over denken brengt mij zo in de war
ik voel mij zo belachlijk